Αμετανόητοι

 

Γράφει ο Δημήτρης Νανούρης

Το ξύλο ως γνωστόν βγήκε απ’ τον παράδεισο, όστις απώλεσε την εύθραυστη αθωότητά του, τουλάχιστον αφότου το αρχετυπικό ζεύγος της Εδέμ γεύτηκε τον γλυκόξινο απαγορευμένο καρπό της ακολασίας, που με περισσή γενναιοδωρία τους κέρασε ο κολοβός όφις. Από την ανάρμοστη σχέση που συνήψαν προήλθε το ανθρώπινο γένος.

Εκτοτε ο Αδάμ και η Εύα, συναισθανόμενοι την ενοχή τους για τα ανεπούλωτα δεινά που προκαλούν συστηματικά οι απόγονοί τους στον πλανήτη, έχουν κάθε λόγο να επιδίδονται συναμετάξυ τους σε ακατάπαυστες κλοτσοπατινάδες και στα μεσοδιαστήματα να αυτομαστιγώνονται ανηλεώς.

Υπομένοντας εκόντες-άκοντες περιβάλλον ακραίας ενδοοικογενειακής βίας, οι πρεσβύτεροι γιοι τους Κάιν και Αβελ ανέπτυξαν εξ απαλών ονύχων ιδιότυπο αδελφικό δεσμό, τόσο ισχυρό, που μόνον ο θάνατος θα μπορούσε να διακόψει. Οπερ και εγένετο. Ατομο των αρχών, των τύπων και των παραδόσεων, ο απρόβλεπτος βουλευτής της Νου Δου και άλλοτε προβεβλημένος παρουσιαστής περιθωριακών τηλεοπτικών διαύλων, Ιωάννης Λοβέρδος, εκφράζει όσο λίγοι με τις ομιλίες του στο Κοινοβούλιο το πνεύμα και την ηθική της παράταξης που του επιδαψίλευσε την τιμή να τον συμπεριλάβει στα ψηφοδέλτιά της. Ο βίος και η πολιτεία του απασχολεί εσχάτως συχνάκις τις πάσης φύσεως σατιρικές στήλες.

Ρηξικέλευθος και ακριβολόγος, συνηθίζει να λέει τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη. Απομαγνητοφωνώ μοτ α μο επίμαχο απόσπασμα της τοποθέτησής του στο ευαίσθητο, πλην ακανθώδες, νομοσχέδιο για τη συνεπιμέλεια. «Μπορεί να είσαι κακός σύζυγος χωρίς να παύεις να είσαι καλός γονιός. Υπάρχει διαφορά μεταξύ του ενός και του άλλου. Μπορεί εγώ να χώρισα με τη γυναίκα μου και να έχω πάθος εναντίον της, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είμαι κακός πατέρας. Οπως αντίστροφα, μια γυναίκα την οποία ο άνδρας της την απατά, την έδερνε, την κακοποιούσε και έχει μίσος εναντίον του, όμως παρ’ όλα αυτά το παιδί δικαιούται να μεγαλώνει εξίσου και με τους δύο γονείς». Εν ολίγοις, ουδείς δύναται να στερήσει από κάθε τυχερό τέκνο το αναφαίρετο προνόμιο να πληγώνεται ανεπανόρθωτα, παρακολουθώντας τη μάνα του να τρώει άγριο ξύλο από τον ακατάλληλο συμβίο, πλην φιλόστοργο μπαμπά.

Βαράτε με κι ας κλαίω καταντά το δύσμοιρο Οικογενειακό Δίκαιο στο ελαττωματικό μίξερ του εγκεφάλου τού ως άνω δημοσίου ανδρός. Στην Αμερική, την ισοπολιτεία της οποίας επικαλείται τακτικά η Δεξιά, απαγορεύεται διά ροπάλου σε τέτοιους υποδειγματικούς γονείς, όχι μόνο να βλέπουν το σπλάχνο τους, αλλά να πλησιάζουν σε ακτίνα χιλιομέτρων το σπίτι που κατοικούν. Εάν, ο μη γένοιτο, κακοποιούνται βάναυσα και τα ίδια, κανείς δεν μπορεί να εμποδίσει τους ιδανικούς πατεράδες να τα αναθρέψουν με βάση τις πατροπαράδοτες αξίες.

Η αρκούντως θεολογική προσέγγιση Λοβέρδου αντλεί αδιάσειστα επιχειρήματα από τα προαναφερθέντα εδάφια της Βίβλου και κολλάει γάντι στην κοσμοαντίληψη του Μαξίμου που εξαπολύει τις ορδές του Χρυσοχοΐδη μπας και συνετίσουν με πατρική ευστοργία όσα απολωλότα αμνοερίφια παρεκκλίνουν από τις συνήθεις διαδρομές του κοπαδιού. Το ξύλο βγήκε απ’ τον Παράδεισο, ούτως ειπείν. Τράβηξαν μολαταύτα τ’ αυτί του ανερμάτιστου ρήτορα οι επιτελείς του κυβερνητικού μεγάρου, αξιώνοντας να ανασκευάσει. Εκείνος, ωστόσο, περί άλλα τυρβάζει. Απέδωσε τον θόρυβο στα «συριζοτρόλ» που απομόνωσαν τάχα ανώδυνη φράση του, καταλήγοντας: «Δεν έκανα λάθος επί της ουσίας. Δεν θα έπρεπε να κάνω λόγο για κακοποίηση για να μην υπάρξει παρεξήγηση, αλλά ήθελα να δείξω την υπερβολή, τίποτα παραπάνω». Αμετ-ανόητος!

από efsyn