Τα όρια της προπαγάνδας


Γράφει ο Απόστολος Διαμαντής

Η κυβέρνηση, αποδεχόμενη χωρίς αντίλογο τις αποφάσεις Σόϊμπλε- Λαγκάρντ για το ελληνικό ζήτημα, επιχειρεί να καλύψει την απόλυτη οπισθοχώρησή της με τη χρήση της προπαγάνδας. Οφείλουμε λοιπόν να επισημάνουμε τα εξής:

1. Η κυβέρνηση λέει πως «η ελληνική πλευρά πήρε αυτό που ήθελε…υπήρξαν ριζικές αλλαγές σε σχέση με την απόφαση της 22ας Μαϊου». Όμως αποφάσεις δεν υπήρξαν τότε, παρά μόνον ιδέες πάνω σε ένα πλαίσιο που είχαν θέσει η γερμανοί. Το πλαίσιο αυτό έγινε απολύτως δεκτό. Δηλαδή, πως το ζήτημα της ρύθμισης του χρέους θα τεθεί μετά το τέλος του προγράμματος, στα τέλη του2018. Η κυβέρνηση όμως έθετε απαράβατο όρο την άμεση ρύθμιση του χρέους για να ψηφίσει τα μέτρα και μάλισυα απειλούσε πως διαφορετικά θα τα έπαιρνε πίσω!

2. Η κυβέρνηση πανηγυρίζει πως η έξοδος της Ελλάδας στις αγορές θα υποστηριχθεί από το eurogroup με την επιτυχή ολοκλήρωση του προγράμματος και με αποθέματα ρευστότητας. Όμως, η κυβέρνηση έλεγε πως θα βγούμε άμεσα στις αγορές, μέσα στο καλοκαίρι. Η απόφαση του Εurogroup την διέψευσε.

3. Το ΔΝΤ εξακολουθεί να θεωρεί το ελληνικό χρέος μη βιώσιμο και για το λόγο αυτό δεν συμμετέχει στη χρηματοδότηση, γεγονός που θέτει την Ελλάδα εκτός ποσοτικής χαλάρωσης. Η κυβέρνηση απέτυχε παταγωδώς δηλαδή στον βασικό της στόχο.

4. Η κυβέρνηση πανηγυρίζει πως έγινε δεκτή η γαλλική πρόταση για ρήτρα ανάπτυξης. Καμία τέτοια πρόταση όμως δεν έγινε δεκτή. Το Eurogroup έκανε απλώς μια γενικόλογη αναφορά πως η ιδέα αυτή θα συζητηθεί μαζί με τις άλλες ιδέες για το χρέος στο τέλος του προγράμματος, το 2018. Φυσικά. Δεν ήταν δυνατόν να γίνει διαφορετικά. Όταν η Γαλλία κάνει μια πρόταση, αυτή θα συζητηθεί. Σε ενάμισι χρόνο. Και πιθανότατα θα απορριφθεί, όπως αφήνουν να εννοηθεί οι γερμανοί.

5. Τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος θα συζητηθούν μεν στο τέλος του προγράμματος, αλλά όχι απαραιτήτως. Μόνον «εάν αυτό κριθεί απαραίτητο». Δηλαδή, η κυβέρνηση όχι μόνον δεν πέτυχε ρύθμιση του δημοσίου χρέους, αλλά ούτε καν βέβαιη υπόσχεση για συζήτηση πάνω σ’ αυτό!

6. Η Ελλάδα υποχρεώνεται σε θηριώδη πλεονάσματα 3,5% μέχρι το 2022 και για 2% για άλλα 60 χρόνια! Δηλαδή η κυβέρνηση όχι μόνον δεν μας έβγαλε από τη λιτότητα και τα μνημόνια, αλλά υπέγραψε και τον οδικό χάρτη για λιτότητα διαρκείας σχεδόν αιώνια και φυσικά για τα απαραίτητα μνημόνια που θα την συνοδεύουν.

7. Η κυβέρνηση πανηγυρίζει πως πήρε δόση 8,5 δις. Αυτό φυσικά είναι ψευδές, διότι τα 7 πάνε στους δανειστές. Πήρε μεν 1,5 δις, σε δύο δόσεις, αλλά αυτά είναι μόνον ένα μικρό μέρος έναντι των οφειλών της προς τους ιδιώτες, οι οποίοι θα πληρωθούν έναντι και μάλιστα με δανεικά!

8. Η κυβέρνηση πανηγυρίζει πως αποφασίστηκε η ίδρυση αναπτυξιακής τράπεζας. Δεν αποφασίστηκε κάτι τέτοιο, απλώς το eurogroup έκανε μια ευχή, από αυτές που δίνουμε σε κάποιον όταν είναι σοβαρά άρρωστος. Καμία δέσμευση δεν πήρε.

Αυτά ήταν τα αποτελέσματα του νικηφόρου Εurogroup για την κυβέρνηση. Δηλαδή, εάν ας πούμε δεν ήταν και τόσο νικηφόρο και είχαμε χάσει, τι ακριβώς θα μας έκαναν; Δεν θα μας έδιναν ούτε τη δόση; Μα αυτή μας την έδωσαν για να την πάρουν οι ίδιοι κύριως. Τι χειρότερο μπορούσαμε να πάθουμε;

Με τούτα και με κείνα, η κυβέρνηση έχει την αυταπάτη πως θα γυρίσει την πολιτική κατάσταση. Να το ξαναπούμε για να το εμπεδώσουν εκεί στο Μαξίμου. Η πορεία των πολιτικών πραγμάτων- ειδικά μετά τα πρόσφατα μέτρα μείωσης των συντάξεων και αύξησης των φόρων για το σύνολο του πληθυσμού- είναι προδιαγεγραμμένη. Ακόμη και αύριο το πρωί να γινόταν ρύθμιση του χρέους, ένταξη στην ποσοτική χαλάρωση και ανάπτυξη 3% για τα επόμενα δύο χρόνια, ακόμη και στην περίπτωση αυτή υπάρχει το λεγόμενο  timelag, δηλαδή ο χρόνος που απαιτείται για να προκύψει το αποτέλεσμα μιας πράξης.

Για να το κάνουμε ακόμα πιο λιανά, από την ώρα που θα γίνουν όλα αυτά, μέχρι να φτάσει η είδηση στην τσέπη μου, περνάνε 2-3 χρονάκια τουλάχιστον. Στο μεταξύ όμως υπάρχουν αυτές οι ρημάδες οι εκλογές, όπου αυτός που πέτυχε την ανάπτυξη χάνει. Διότι ο ψηφοφόρος αποφασίζει σύμφωνα με αυτά που έπαθε, όχι σύμφωνα με αυτά που ενδεχομένως θα συμβούν στο μέλλον.

Ακόμα δηλαδή και να πετύχαινε ο Τσίπρας κάποιον από τους στόχους του, ακόμα και τότε θα έχανε τις εκλογές. Τώρα που δεν πέτυχε ούτε έναν, στο μόνο που μπορεί να ελπίζει πλέον είναι στη Θεία Πρόνοια.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Από το Blogger.