Η Λεπέν πρόεδρος της Γαλλίας;

Του Απόστολου Διαμαντή

Το ερώτημα γίνεται, μέρα με τη μέρα, όλο και πιο αγωνιώδες διεθνώς, καθώς εάν η Μαρίν ΛεΠεν μπει στο Μέγαρο των Ηλυσίων, τότε η ιστορία της Ευρώπης θα αλλάξει. Η ευρωζώνη θα διαλυθεί ή θα συρρικνωθεί σε μια γερμανική οικονομική ζώνη της κεντρικής Ευρώπης, ενώ η ΕΕ θα πάψει να υφίσταται πολιτικά σε πρώτο χρόνο και μοιραία θα οδηγηθεί κι αυτή σε διάλυση.

Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πως στον πρώτο γύρο η Λεπέν θα είναι πρώτη με δεύτερο τον Μακρόν, αλλά στο δεύτερο γύρο θα χάσει, περίπου 60-40.. Πράγμα που σημαίνει πως το αποτέλεσμα μπορεί εύκολα να είναι διαφορετικό, όπως έγινε με το Brexit και με τον Τραμπ, όπου είχαμε αντίστοιχα ευρήματα. Διότι η επιλογή Λεπέν δεν ανιχνεύεται εύκολα δημοσκοπικά, καθώς οι αρνήσεις δήλωσης θετικής ψήφου των υποστηρικτών της είναι μεγαλύτερες και τα κοινωνικά στρώματα που την στηρίζουν πιο δύσκολα προσεγγίσιμα.

Επομένως, μόνον πολιτικά μπορούμε να εκτιμήσουμε την τάση που διαμορφώνεται. Τα στοιχεία αυτής της τάσης είναι τα εξής.

1) Το ποσοστό της Λεπέν βαίνει συνεχώς αυξανόμενο και των αντιπάλων της μειούμενο. Ξεκίνησε πριν ένα μήνα με 33% στον δεύτερο γύρο και σήμερα βρίσκεται πέριξ του 40%, ενώ σε μερικές δημοσκοπήσεις φτάνει ακόμα και το 44%. Αντίστοιχα ο Μακρόν έπεσε από το 65% στο 55, για να καταλήξει χθες στο 61, μετά την δήλωση στήριξης του Φρανσουά Μπαϊρού. Επομένως η δημοσκοπική τάση είναι για τη Λεπέν ανοδική.

2) Το γενικό πολιτικό κλίμα την ευνοεί. Ο Φιγιόν, δηλαδή η γκωλική δεξιά, βρίσκεται στη δίνη του σκανδάλου Πενέλοπε. Από την άλλη, ο πρώην τραπεζίτης και νεοφιλελεύθερος Μακρόν έχει εκτεθεί πολιτικά με την πρόσφατη δήλωσή του πως «οι αποικίες είναι έγκλημα κατά της ανθρωπότητας». Η δήλωση αυτή έπεσε σαν βόμβα στη γκωλική δεξιά, με αποτέλεσμα αυτή τη στιγμή ο Μακρόν να παρουσιάζεται ως ο νεοφιλελεύθερος σοσιαλιστής που δεν πιστεύει στις αρχές της γαλλικής δημοκρατίας. Εάν το δίδυμο του δευτέρου γύρου είναι λοιπόν Λεπέν/ Μακρόν, τότε τη νίκη θα δώσει η επιλογή των γκωλικών δεξιών, που αυτή τη στιγμή είναι έξαλλοι με τον Μακρόν. Η πολιτική συγκυρία ευνοεί τη Λεπέν.

3) Η Λεπέν και το Εθνικό Μέτωπο έχουν αλλάξει ριζικά τα πολιτικά δεδομένα, καθώς έχουν σπάσει τις διαχωριστικές γραμμές μεταξύ των παραδοσιακών κομμάτων και του Front National. Μέχρι τώρα λειτουργούσε η πολιτική συσπείρωση των λεγόμενων συστημικών κομμάτων, έναντι της ακροδεξιάς, μια συσπείρωση που είχε ως βάση την αφοσίωση των γάλλων στις αρχές της γκωλικής δημοκρατίας. Η ακροδεξιά εκπροσωπούσε την αμφισβήτηση των δημοκρατικών γαλλικών παραδόσεων και επομένως όταν υποψήφιός της έφτανε σε δεύτερο γύρο έχανε.

Σήμερα αυτό δεν ισχύει. Οι διαχωριστικές γραμμές έσβησαν. Το Εθνικό Μέτωπο έχει καταφέρει να διεισδύσει σε ευρύτερα λαϊκά στρώματα. Και αυτό οφείλεται σε δύο λόγους.

Πρώτον, στην όλο και αυξανόμενη βιομηχανική υστέρηση της Γαλλίας έναντι της Γερμανίας, στην αυξανόμενη ανεργία και στην μείωση του κοινωνικού κράτους. Οι εξελίξεις αυτές αποδίδονται στην υπαγωγή της Γαλλίας στο διευθυντήριο των Βρυξελλών, που εκτιμάται ότι εκφράζει τα γερμανικά συμφέροντα. Ο γαλλικός λαός είναι πεπεισμένος πως η Γαλλία έχει γίνει υποχείριο της Γερμανίας, εξέλιξη που καταλογίζεται σε όλα σχεδόν τα συστημικά κόμματα. Επομένως, η αντιευρωπαϊκές θέσεις της Λεπέν ηχούν θετικά στη μεγάλη πλειοψηφία των Γάλλων.

Δεύτερον, η όλο και αυξανόμενη εχθρότητα έναντι της ισλαμικής τρομοκρατίας αρχικά, αλλά και έναντι των μουσουλμάνων γενικώς, δεν εκφράζεται μόνον από την παραδοσιακή δεξιά και ακροδεξιά, αλλά και από δυναμικές κοινωνικές μειονότητες, που αντιμετωπίζουν το ισλάμ και τον πολιτισμό του με απέχθεια. Ομοφυφυλόφιλοι, τρανς, φεμινίστριες και άλλοι ακτιβιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όλο και περισσότερο αντιλαμβάνονται πως η μαζική μετανάστευση μουσουλμανικών πληθυσμών στη Γαλλία θέτει σε άμεσο κίνδυνο τις κατακτήσεις τους. Επειδή τα παραδοσιακά κόμματα συνεχίζουν να υπερασπίζονται την πολιτική αφομοίωσης των μουσουλμάνων, οι κοινότητες αυτές αρχίζουν να σταδιακά να στρέφονται προς τη ρητορική της Λεπέν, γεγονός που ήδη το βλέπουμε στην Ολλανδία, όπου το ακροδεξιό κόμμα του Βίλντερς στηρίζεται ενθουσιωδώς από την γκέϊ κοινότητα της χώρας. Αποτέλεσμα αυτής της σοβαρής εξέλιξης είναι πως το Εθνικό Μέτωπο έχει σπάσει τις γραμμές απομόνωσης και μπορεί σήμερα να απευθυνθεί σε όλους. Ο λόγος του ακούγεται .

Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι η Μαρίν Λεπέν να εμφανίζεται όχι απλώς σαν μια ακροδεξιά υποψήφιος, αλλά σαν η υπερασπιστής των αρχών της γαλλικής Republique. Ανεξάρτητη Γαλλία, Γενική Βούληση, Λαϊκή Κυριαρχία. Αυτό το τρίπτυχο της Λεπέν είναι ιδεολογικά κυρίαρχο. Απέναντί της θα έχει πιθανόν τον υπουργό της αποτυχημένης και πολιτικά απαξιωμένης κυβέρνησης των σοσιαλιστών, έναν πιστό σύμμαχο των γερμανών και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, δηλαδή έναν πολιτικό που δύσκολα μπορεί να απευθυνθεί στους γάλλους γκωλικούς, που αυτή τη στιγμή, μαζί με την Λεπέν, είναι η μεγάλη πλειοψηφία. Επομένως, οι δεξαμενές από τις οποίες πρόκειται να αντλήσει ψήφους η Λεπέν είναι πλέον πολύ μεγάλες.

Τούτων δοθέντων, η πορεία προς τις γαλλικές εκλογές κρύβει εκπλήξεις και η νίκη της Λεπέν είναι πιθανή. Τι θα σημαίνει αυτό για την Ελλάδα και την εσωτερική μας πολιτική κατάσταση; Αυτό θα το δούμε στο αμέσως επόμενο σημείωμα.