Δια πυρός και σιδήρου

Γράφει ο Δημήτρης Μηλάκας

Σε τακτικό επίπεδο οι άμεσοι στόχοι των ρωσικών δυνάμεων (οι οποίοι εκτιμάται ότι θα επιτευχθούν σύντομα) είναι η καταστροφή κρίσιμων στρατιωτικών εγκαταστάσεων και υποδομών της Ουκρανίας προκειμένου να εξελιχθεί ανενόχλητα (ή χωρίς σοβαρή αντίσταση) η ανάπτυξη των Ρώσων στρατιωτών.

Στο πλαίσιο των τακτικών κινήσεων πρέπει να ενταχθεί ο απόλυτος έλεγχος της ανατολικής Ουκρανίας και η διασύνδεσή της με τη χερσόνησο της Κριμαίας. Ο έλεγχος της πρωτεύουσας του Κιέβου πιθανότατα θα είναι ένα κρίσιμο έπαθλο της Μόσχας καθώς αυτό θα σημάνει και την απαρχή του απόλυτου πολιτικού ελέγχου της μετά τον πόλεμο Ουκρανίας.

Σε στρατηγικό επίπεδο οι στόχοι της Μόσχας έχουν διατυπωθεί/ εκφραστεί αρκετά πριν την εισβολή των ρωσικών δυνάμεων στην Ουκρανία αποκαλύπτοντας:

Την αδυναμία του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ να τηρήσουν δεσμεύσεις «προστασίας» της Ουκρανίας που έχουν αναλάβει
Την απόλυτη αδυναμία της ΕΕ να παρέμβει με όποιον τρόπο στις δραματικές εξελίξεις στην «αυλή» της.
Τις διαφορετικές αντιλήψεις / συμφέροντα των χωρών της ΕΕ απέναντι στις σχέσεις ευρω-ρωσικές σχέσεις
Την μέγιστη εξάρτηση της ΕΕ από τις ρωσικές ενεργειακές πηγές εφοδιασμού
Την εμφάνιση μιας «συνεπούς» σινο-ρωσικής «συνεννόησης» η οποία απειλεί να οδηγήσει την παγκόσμια σκηνή σε μια νέα ψυχροπολεμική περίοδο.

Σε κάθε περίπτωση, η Ουκρανία στην πράξη εγκαταλείφθηκε από τους δυτικούς της «φίλους» μόνη να αντιμετωπίσει τις συνέπειες της ρωσικής εισβολής. Πέρα από τις «σκληρές δηλώσεις» των ευρωπαίων ηγετών η Ουκρανική ηγεσία δεν εισέπραξε την παραμικρή βοήθεια στο πεδίο της σύγκρουσης.

Όπως φάνηκε και από τις δηλώσεις του ΓΓ του ΝΑΤΟ, η ευρωατλαντική συμμαχία στρέφει την προσοχή της στην διατήρηση των κεκτημένων στην ανατολική Ευρώπη υπογραμμίζοντας ότι οι δεσμεύσεις της συμμαχίας αποτελούν ομπρέλα ασφάλειας για τα κράτη μέλη, από τις Βαλτικές χώρες μέχρι τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία στη Μαύρη Θάλασσα.

Αυτή η «γραμμή» που σχηματίζεται στον χάρτη με τις χώρες μέλη του ΝΑΤΟ στην ανατολική Ευρώπη και εκτείνεται από την Εσθονία, Λιθουανία, Λετονία και συνεχίζεται στην Πολωνία τη Τσεχία τη Σλοβακία την Ουγγαρία την Ρουμανία και τη Βουλγαρία, θα αποτελέσει όπως όλα δείχνουν τη «συνοριακή γραμμή» μεταξύ των «δύο κόσμων» που θα αντιπαρατεθούν σφοδρά στον επαπειλούμενο «νέο ψυχρό πόλεμο» του 21^ου αιώνα.

από topontiki