Ο ανορθόγραφος συλλαβισμός του Δίκιου

 Γράφει η Δήμητρα Μύριλλα

Να λοιπόν η πιο όμορφη, αληθινή, τρανταχτή Δικαιοσύνη ή Δηκεοσίνη αν θέλετε… Αληθινή επειδή μπορεί να διατυπώνει την αλήθεια της όχι μόνο ως Δικαιοσύνη, αλλά και ως  Δηκεοσήνι. Όμορφη επειδή υψώνεται ανόθευτα αυθεντική, αβίαστα πηγαία,  γερά ριζωμένη στη γη.

Ως Δηκεοσίνη δεν είναι μικρότερη, δεν είναι λιγότερη δεν είναι ελαφρύτερη.

Αλλά, γραμμένη έτσι, με το «Δι» να είναι «Δη» και το «και» να είναι «κε» είναι μια δικαιοσύνη που φωνάζει πιο δυνατά. Αυτό το ανορθόγραφο αίτημα είναι ξαφνικά η πιο ορθογραφημένη ομορφιά του Ανθρώπου, με α Κεφαλαίο.

Ετούτα τα πρόχειρα μαζεμένα και τοποθετημένα δίπλα δίπλα γράμματα, μια ανορθόγραφη γραμματική, που γίνεται κραυγή δυνατή.

Μια Δηκεοσίνη που δίκαια οργίζεται και απαιτεί.

Και είναι αλήθεια πως απ’ όσα πανώ και πικέτες έχουν περπατήσει σε ετούτους τους δρόμους, στους οποίους βαδίσαν πολλοί γενναίοι άνθρωποι ή και φοβισμένοι άνθρωποι που κάποτε τα έφερε η ιστορία να γίνουν γενναίοι, ετούτη η κακογραμμένη, με όλες τις συλλαβές λάθος Δικαιοσύνη έχει μια μοναδικά δυνατή φωνή.

Επειδή προέρχεται από τον απόκληρο και αποσυνάγωνο, εκείνον που του παίρνουν τη φωνή, του αρπάζουν το ψωμί, του στερούν το χαρτί, το μολύβι, το βιβλίο, από εκείνον που του αφαιρούν  τις λέξεις, αυτόν που δεν ανήκει πουθένα εντός της καθωσπρέπει πολιτείας μας.

Αυτή η γραμματική  δεν έχει κανόνες γραφής, αλλά μπορεί να έχει κανόνες περηφάνειας. Εκείνους τους κανόνες που αν τους βάλεις τον έναν δίπλα στον άλλο τότε φτιάχνεις τη Μεγάλη Γραμματική του Ανθρώπου που δεν υποτάσσεται και δεν λυγάει. Εκείνη τη Γραμματική, που με αυτή αξίζει να μάθουμε γράμματα και πάνω σε αυτή να συλλαβιστεί ένας νέος κόσμος.  

Και ίσως στο εξής η Δικαιοσύνη μόνο ως Δηκεοσίνη πρέπει να γράφεται…. για να τους χωράει όλους.

από imerodromos