Διονύσης Χαριτόπουλος: «Τη νύχτα που έφυγε ο Μπούκοβι»

Ήτανε όλοι εκεί. Οι αγαπημένοι από παλιά. Από την Αγία Σοφία και τα Μανιάτικα· τον Άγιο Δημήτρη, τα Ταμπούρια και την Υπαπαντή. Αδειάσανε τα καφενεία και τα σφαιριστήρια. Από τη λέσχη του Σταύρου ήρθε ο έβδομος αδερφός του, ο Λουκάς, που αργότερα σκοτώθηκε με το μηχανάκι, ο Μάνθος ο Τζαμπαμάγκας, το δεξί μπακ της ΠΟΑΔ, ο κουρέας ο Λοΐζος που ’παιζε τερματοφύλακας, ο Φιρλίγκος, ο Πιεράκος, ο Γκέλος που πέρναγε παραμάνες στα μάγουλά του χωρίς να ματώνει, τ’ αδέρφια οι Αράπηδες, ένας απ’ τους Κριελάκους, ο Πιέρος ο μποξέρ κι όσοι απ’ το τάγμα Τσιλιβαραίων βρεθήκανε εκεί.

Απ’ το καφενείο του Κοτέα ήρθε ο Βαρελάς, ο Θοδωρής που κυνηγάει τους πούστηδες, ο Στέλιος ο Υγρασίας, οι Γαργαλάκοι, ο Καραβάς, το σέντερ φορ της ΠΟΑΔ, ο Τσούτας, ο Δρακούλης ο αστυφύλακας χωρίς τη στολή, ο Μονέδας, ένας απ’ τους Μαριόληδες, ο Πηλάλης, ο Μπαμπάτσικος, ο Κατσίκας η Αλήτρα κι όσοι απ’ το τάγμα Τσιλιβαραίων ήτανε εκεί. Απ’ το «Κυνηγών» ήρθε ο Τσοτσός που ταξιδεύει, ο Μαγουλάς, ο Μηνάς κι ο γαμπρός του ο Σπίγγος, ο Μηνάς ο νταβατζής, οι Γεωργακαράκοι, ο Θοδωρής το Φάντασμα, ο Γιώργος ο Τσίου που χάθηκε τζάμπα, ο Μαυροειδάκος, τα Δίδυμα κι όσοι απ’ το τάγμα Τσιλιβαραίων ήτανε εκεί. 

Ήρθανε απ’ του Τσέχα, του Μπαθρέλου και του Τσαπατσάρη… Ο Βαρίτης, οι Μελάδες, ο Πέτρος ο Κεφάλας, ο Γιάννης που τον κλάψανε όλα τα Μανιάτικα. Ήρθανε οι δυο χασάπηδες που κάνανε στην Κορέα, κάτι παιδιά απ’ την Αμφιάλη που κατεβαίνανε για μπαρμπούτι κι όσοι απ’ το τάγμα Τσιλιβαραίων δεν είχανε σειρά για ύπνο. Την άλλη μέρα έγραψε και το ΦΩΣ τι έγινε εκεί: Πως είχε σταματήσει η συγκοινωνία κάτω απ’ το ξενοδοχείο της Καστέλλας, πως ανεμίζανε ασπροκόκκινες σημαίες και κασκόλ· ανάβανε στριμμένες εφημερίδες και κεριά, κι οι πιο μικροί με δάκρυα στα μάτια φωνάζανε: – Πατέρα! Μη-φεύγεις! 

Πως, όταν βγήκε ο Μπούκοβι στο μπαλκόνι του ξενοδοχείου, να τους ησυχάσει, με τον Λάντος δίπλα του, δάκρυσε κι αυτός κι έκανε και τους μεγάλους να χτυπιούνται: – Πατέρα! Μη-φεύγεις!… Πατέρα-μη!… Μη φεύ-γεις!… Έγραψε για τις φωτιές που ανάψανε μετά. Τους τσαμπουκάδες που γίνανε· το ξύλο που έπεσε στους γύρω δρόμους. Τις σπασμένες τζαμαρίες, το διαλυμένο καφενείο… Έγραφε μερικά το ΦΩΣ. Αλλά τι να καταλάβουνε αυτοί που γράφουνε!

//Από τη «Συλλεκτική Έκδοση» των εκδόσεων Τόπος (2013), που περιλαμβάνει όλες τις νουβέλες και όλα τα διηγήματα του Διονύση Χαριτόπουλου με τη χρονολογική σειρά που εκδόθηκαν: το παρόν απόσπασμα είναι από το βιβλίο «Τη νύχτα που έφυγε ο Μπούκοβι» (1989). Από τις εκδόσεις Τόπος κυκλοφόρησε, τον Οκτώβριο του 2012, και το βιβλίο του Δ. Χαριτόπουλου «Εκ Πειραιώς».

από andro