H Δικαιοσύνη και πάλι επίκαιρη

Γράφει ο Χάρης Φ. Βεργούλης*

Εναυσμα για τις σκέψεις που ακολουθούν αποτέλεσαν γεγονότα της πολιτικής επικαιρότητας στα οποία καταβάλλεται εργώδης προσπάθεια συγκάλυψης ευθυνών από όργανα της εκτελεστικής εξουσίας.

Τα γεγονότα είναι:

• α) Η σύμβαση της υπουργού Παιδείας με την εταιρεία Cisco και η εντεύθεν οικονομική ζημία σε βάρος των φορολογούμενων, αλλά και η καταφανής παραβίαση προσωπικών δεδομένων πολλών Ελλήνων και ιδίως νέων παιδιών με τη συνακόλουθη εκμετάλλευσή τους.
• β) Η ζημία 16 δισεκατομμυρίων ευρώ που εκτιμάται ότι θα υποστεί το Ελληνικό Δημόσιο από την ιδιωτικοποίηση της Τράπεζας Πειραιώς με την ταυτόχρονη ζημία των μικρομετόχων (Βουλή, συνεδρίαση 23-03-2021). Με την επισήμανση της πρόσφατης νομοθέτησης καταφανώς αντισυνταγματικού νόμου για το ακαταδίωκτο τραπεζικών στελεχών για τις παράνομες πράξεις και παραλείψεις τους.
• γ) Το τραγικό «τροχαίο» στην πλάγια είσοδο της Βουλής και ο άδικος χαμός ενός νέου 23 ετών.

Εχουν προηγηθεί και άλλα μείζονος σημασίας «γεγονότα» που εντάσσονται στη σοβούσα πανδημία, αλλά δεν θέλω να επεκταθώ, γιατί οι πληγές είναι χαίνουσες εισέτι. Ψυχραιμία. Π.χ. κατά την άποψη κορυφαίου υπουργού... «υπάρχει πολιτικό κόμμα που με δόλο μεταδίδει τον ιό», χωρίς σύλληψη μέχρι στιγμής. Γνωστός εισαγγελικός λειτουργός και από τη συχνή αρθρογραφία επισήμανε από την προηγούμενη δεκαετία: «Το επίπεδο της νομικής σκέψης στη χώρα μας είναι κατά παράδοση πολύ υψηλό.

Οι Ελληνες δικαστικοί λειτουργοί διαθέτουν υψηλού επιπέδου κατάρτιση και μπορούν εύκολα να ανταγωνιστούν τους Ευρωπαίους συναδέλφους τους», π.χ. τους Γάλλους, θα πρόσθετα, που δεν «χαρίστηκαν» ούτε στον πρώην πρόεδρο της Δημοκρατίας Νικολά Σαρκοζί πρόσφατα και έπεται συνέχεια, χωρίς κραυγές, οιμωγές και πομφόλυγες. Σ' αυτούς τους δικαστικούς λειτουργούς είναι ανάγκη σε αυτή την πνιγηρή και δυστοπική συγκυρία να γίνει υπόμνηση της ιστορίας του μυλωνά και του βασιλιά της Πρωσίας, Φρειδερίκου του Μέγα. Εγγύς του παλατιού του στο Σαν-Σουσί του Πότσνταμ λειτουργούσε ένας ανεμόμυλος, ο οποίος ενοχλούσε τον βασιλιά στον ύπνο του και ζήτησε να τον αγοράσει.

Ομως ο μυλωνάς αρνήθηκε γιατί τον θεωρούσε ιερή κληρονομιά. Ο Φρειδερίκος ο Μέγας τότε τον απείλησε ότι θα πάρει τον μύλο με τη βία. Ο μυλωνάς όμως δεν πτοήθηκε καθόλου και απάντησε με τη μνημειώδη φράση «ναι αλλά υπάρχουν δικαστές στο Βερολίνο». Ο βασιλιάς δεν θύμωσε, τουναντίον ικανοποιήθηκε για την εμπιστοσύνη που έτρεφε ο λαός στη Δικαιοσύνη της πατρίδας του. Ο Αριστοτέλης Ωνάσης φέρεται να λέει στους συνεργάτες του: «Φοβάμαι δύο πράγματα: τον θάνατο και τους Αγγλους δικαστές. Αυτοί δεν αστειεύονται».

Οι Ελληνες δικαστικοί λειτουργοί, ευρυμαθείς όπως τους περιγράφει ανωτέρω ο συνάδελφός τους και κατοικοεδρεύουν στην Αθήνα, γνωρίζουν τη ρήση του Τάκιτου Γάιου: «Οσο πιο διεφθαρμένη είναι μια πολιτεία τόσο περισσότερους νόμους θεσπίζει». Συνακόλουθα, καλούνται να πράξουν το συνταγματικό τους καθήκον χωρίς φόβο, αλλά και χωρίς οργή, διότι η Δικαιοσύνη δεν δικαιούται να οργίζεται, πλην όμως να απονέμεται.

* δικηγόρος, π. γενικός γραμματέας του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης

από efsyn