Η σκοτεινή πλευρά του “αντιρατσιστή” Ερντογάν

 Γράφει ο Γιώργος Λυκοκάπης

«Ανάλογα με το εύρος της ζώνης ασφαλείας μπορούμε να παρέχουμε καταφύγιο σε δύο με τρία εκατομμύρια Σύριους πρόσφυγες» δήλωνε τον Σεπτέμβριο του 2019 ο Τούρκος πρόεδρος, εν όψει την σχεδιαζόμενης τουρκικής εισβολής στην βόρεια Συρία, την οποία ο Ερντογάν επεδίωκε να παρουσιάσει, ούτε λίγο ούτε πολύ και ως “ανθρωπιστική”.

Αν και σε πρώτο τόνο η Τουρκία δήλωνε πως καταπολεμά «την τρομοκρατία των αποσχιστών», όπως παγίως χαρακτηρίζει το συριακό παρακλάδι του PKK, η προπαγάνδα του καθεστώτος τόνιζε συνεχώς πως η εισβολή θα επιστρέψει στους Σύριους πρόσφυγες «να επιστρέψουν σπίτι τους», σε μία καταφανή προσπάθεια να εξασφαλίσει την υποστήριξη των ευρωπαϊκών χωρών στα πολεμικά της σχέδια, εκβιάζοντας τς με μία νέα προσφυγική κρίση.

Παρά την καταφανή εργαλειοποίηση του προσφυγικού και κατά την “μεταναστευτική εισβολή” στον Έβρο που ακολούθησε, ουκ ολίγοι με Ευρωπαίοι ηγέτες, με κυριότερη όλων την Γερμανίδα καγκελάριο, επαινούν την Τουρκία για το «θαυμαστό και αξιοσημείωτο έργο της» σε ότι αφορά την «φιλοξενία τεσσάρων εκατομμυρίων προσφύγων», παραβλέποντας τους εκβιασμούς που επιδίδεται συνεχώς ο Ερντογάν και φυσικά το γεγονός πως δεν είναι όλοι τους Σύριοι πρόσφυγες πολέμου.

Όμως η κοινωνική πραγματικότητα για τους Σύριους πρόσφυγες στην Τουρκία απέχει κατά πολύ από την εξωραϊστική προπαγάνδα του καθεστώτος Ερντογάν, καθώς δημοσίευμα του ιστότοπου Ahval, αναφέρεται σε εγκλήματα μίσους και σε ρατσιστικές επιθέσεις Τούρκων εις βάρος τους, υποθέσεις που μένουν ατιμώρητες, όπως και άλλα περιστατικά πολιτικής βίας στην Τουρκία.

Βία εις βάρος Σύριων προσφύγων

Ο ιστότοπος αναφέρει πως μέσα σε ένα χρονικό διάστημα μόλις δύο μηνών, του περασμένου Ιουλίου και Σεπτεμβρίου συγκεκριμένα, έξι Σύριοι πρόσφυγες σκοτώθηκαν από ρατσιστικές επιθέσεις, ανάμεσα τους και τρεις ανήλικοι, εγκλήματα μίσους που κάνει πως δεν βλέπει ο Ερντογάν, που υποκριτικά εμφανίζεται να “θρηνεί” για τις συνθήκες μεταχείρισης των μουσουλμάνων προσφύγων στον Έβρο και στα ελληνικά νησιά και συχνά παραδίδει μαθήματα “αντιρατσισμού”.

Το Ahval αναφέρει πως «ο ρατσισμός και το μίσος σκοτώνουν την νεολαία της Τουρκίας», καθώς στις επιθέσεις μετέχουν νεαροί Τούρκοι. Αυτές συνεχίστηκαν μέχρι και τον Ιανουάριο του 2021, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τον άγριο ξυλοδαρμό ενός 10χρονου Σύριου στην Άγκυρα. Άλλες σοκαριστικές περιπτώσεις είναι η επίθεση με μαχαίρι που δέχτηκε η 37χρονη πρόσφυγας Ζέκε Ζενέλ και ο ξυλοδαρμός ενός 16χρονου Σύριου και της μητέρας του στην Σμύρνη, από ντόπιους.

Σύμφωνα με τον αρθρογράφο του ιστότοπου, το τελευταίο διάστημα οι Σύριοι πρόσφυγες έχουν μπει στο στόχαστρο των τουρκικών μέσων ενημέρωσης και πολιτικών που τους παρουσιάζουν ως πηγή προβλημάτων για την Τουρκία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο δημοφιλής δημοσιογράφος Φατίχ Αλτάιλι που ανέφερε «πως τέσσερα εκατομμύρια Σύριοι έχουν καταλάβει την Τουρκία» κατηγορώντας τους, μεταξύ άλλων, ότι παραβιάζουν τα περιοριστικά μέτρα για το lockdown και πως «εκμεταλλεύονται» το σύστημα υγείας.

«Πολίτες πρώτης κατηγορίας»

Ο επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κεμάλ Κιλιντσάρογλου έχει χαρακτηρίσει τους Σύριους πρόσφυγες ως «πολίτες πρώτης κατηγορίας», παρουσιάζοντας τους ως συνυπεύθυνους για την σοβαρή οικονομική κρίση που μαίνεται στην γείτονα χώρα, κατηγορώντας τους πότε ότι «παίρνουν τις δουλειές των Τούρκων», πότε «ότι ζουν από τα επιδόματα». Ο αρθρογράφος του Ahval επισημαίνει μία αντίθεση στις επικρίσεις έναντι των Σύριων προσφύγων:

Όταν εργάζονται, σχεδόν πάντοτε υπό συνθήκες άγριας εκμετάλλευσης, κατηγορούνται ως υπαίτιοι για την ανεργία. Όταν δεν εργάζονται, είναι «τεμπέληδες που ζουν μόνο από τα επιδόματα». Οι επικρίσεις του Κιλιντσάρογλου βέβαια σχετίζονται και με τον πολιτικό ανταγωνισμό στην Τουρκία, καθώς δημοσιεύματα των διεθνών μέσων ενημέρωσης αναφέρουν πως σκοπός του Ερντογάν είναι να δώσει τουρκική υπηκοότητα στους Σύριους πρόσφυγες, που είναι όλοι τους σουνίτες Μουσουλμάνοι, προκειμένου να τους “εργαλειοποιήσει” και για εσωτερικούς πολιτικούς σκοπούς.

Ο αρθρογράφος του ιστότοπου καταλήγει αναφερόμενος στην ανάγκη επικράτησης του «κράτους δικαίου» και στην «τιμωρία των εγκλημάτων μίσους», κάτι που βέβαια δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει στην σημερινή Τουρκία. Οι Σύριοι πρόσφυγες έχουν απλώς βρεθεί στο μέσο των νεοοθωμανικών σχεδίων του Ερντογάν και μιας τουρκικής κοινωνίας που “σιγοβράζει” από μία οικονομική κρίση που μαίνεται και η οποία δεν φαίνεται να έχει τέλος.

από slpress