Τι είδε ο… Γιαπωνέζος
Ο βασικός λόγος της αβεβαιότητας δεν είναι άλλος από το γεγονός ότι δεκάδες εκατομμύρια στη Μέση Λευκή Αμερική ακόμη τον βλέπουν ως θύμα –και αντίπαλο– του «συστήματος», και πιθανό εκ νέου διεκδικητή του προεδρικού θώκου. Η πόλωση εξακολουθεί να κυριαρχεί, και γι’ αυτό μάλλον βιάζονται κάποιοι που ήδη τον αποκαλούν ξοφλημένο. Το σίγουρο είναι ότι όσο η «προοδευτική» πανστρατιά πνίγει κάθε απόπειρα συγκρότησης και έκφρασης ενός πόλου ανεξάρτητου και από τις δύο αλληλοσπαρασσόμενες φράξιες των ελίτ, κι όσο το «μικρότερο κακό» βαφτίζεται «καλό», οι όποιοι Τραμπ θα βρίσκουν τρόπο –έστω και χωρίς… twitter– να ποτίζονται από τη δυσαρέσκεια των ωθούμενων στο περιθώριο. Ενώ οι όποιοι Σάντερς (για να μείνουμε στο πιο «εύκολο» παράδειγμα) θα περιορίζονται στο ρόλο της γλάστρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια: