Επτά τουρκικοί μύθοι και επτά ελληνικές αλήθειες

 Γράφει η Αντωνία Δήμου

Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις βρίσκονται σε κρίσιμη καμπή λόγω των κλιμακούμενων εντάσεων εκ μέρους της Τουρκίας σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο. Οι τουρκικές εντάσεις αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα του νεοθωμανισμού που συνιστά το όραμα της σύγχρονης τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, το οποίο στοχεύει στην ανάδειξη της Τουρκίας σε ηγετική περιφερειακή δύναμη στην Ανατολική Μεσόγειο, τη Μέση Ανατολή και τα Βαλκάνια με την ανασύσταση των ορίων επιρροής και του ζωτικού χώρου της πάλαι ποτέ Οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Η επανασύνδεση της Τουρκίας με το οθωμανικό της παρελθόν αποτελεί τον κρίκο στην αλυσίδα των διαχρονικών σχεδιασμών των τουρκικών ισλαμικών κομμάτων που είχε αρχικά χαράξει ο αντιδυτικός ισλαμιστής Νετσμετίν Ερμπακάν και ακολουθεί πιστά ο σημερινός πρόεδρος της Τουρκίας. Από το περίφημο δόγμα των "μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες", η Τουρκία πλέον προκαλεί προβλήματα σε όλους σχεδόν τους γείτονές της, με προεξέχουσα την παραβίαση κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας.

Η Τουρκία του Ερντογάν ενδύεται μάλιστα τον μανδύα του ειρηνοποιού και την ίδια στιγμή προβαίνει σε μαύρη προπαγάνδα σε βάρος της Ελλάδας σε μία προσπάθεια επηρεασμού της κοινής γνώμης, τόσο κατά την άσκηση δημόσιας τουρκικής διπλωματίας, όσο και κατά την προβολή των τουρκικών θέσεων σε εθνικά και διεθνή μέσα μαζικής επικοινωνίας. Η τουρκική προπαγάνδα στηρίζεται σε 7 μύθους σε βάρος της Ελλάδας που καταρρίπτονται από 7 αλήθειες.

Μύθος 1ος

"Η Ελλάδα υιοθετεί μαξιμαλιστικές θέσεις σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο όπως αυτές αποτυπώνονται στον χάρτη της Σεβίλλης".

1η Αλήθεια: Ο χάρτης της Σεβίλλης που απεικονίζει τις ΑΟΖ των ευρωπαϊκών χωρών στην βάση του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας δημιουργήθηκε από το πανεπιστήμιο της Σεβίλλης, έπειτα από σχετικό αίτημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και όχι της Ελλάδας. Στην πραγματικότητα, η Τουρκία υιοθετεί το δόγμα της "Γαλάζιας Πατρίδας" που προωθεί την πάγια στρατηγική των τουρκικών διεκδικήσεων σε ελληνικά χωρικά ύδατα και έλεγχο των θαλασσίων ενεργειακών οδών στην Ανατολική Μεσόγειο μέσα από τη διεξαγωγή αεροναυτικών ασκήσεων και την αποστολή σεισμογραφικών πλοίων. Το εν λόγω δόγμα συνοδεύεται από σχετικό χάρτη στον οποίο εμφαίνεται ότι η Τουρκία διεκδικεί 425 χιλιάδες τ.χλμ. δηλαδή την υφαλοκρηπίδα της Κύπρου στην Ανατολική Μεσόγειο και το μισό Αιγαίο με το όριο της τουρκικής υφαλοκρηπίδας να μετακινείται στον 25ο μεσημβρινό. Αρκεί επομένως κάποιος να δει τους χάρτες προκειμένου να διαπιστώσει ότι η Τουρκία είναι αυτή που έχει μαξιμαλιστικές θέσεις.

Μύθος 2ος

"Η Τουρκία έχει την μεγαλύτερη ακτογραμμή στην Μεσόγειο".

2η Αλήθεια: Η Τουρκία σκοπίμως αποκρύπτει την παρουσία των ελληνικών νησιών των οποίων η ακτογραμμή προσμετράται σε αυτή της ηπειρωτικής χώρας, με αποτέλεσμα η συνολική ακτογραμμή της Ελλάδας να φθάνει τα 15,655 χιλιόμετρα σε αντιδιαστολή με την τουρκική ακτογραμμή των 8,368 χιλιομέτρων. Όσον δε αφορά την ελληνική ακτογραμμή στην Ανατολική Μεσόγειο, αυτή φθάνει στα 12,200 χιλιόμετρα έναντι των 5,200 χιλιομέτρων της τουρκικής ακτογραμμής.

Μύθος 3ος

"Τα ελληνικά νησιά δεν μπορούν να αποκόψουν την παράκτια προβολή της Τουρκίας".

3η Αλήθεια: Εν προκειμένω, η Τουρκία προβαίνει σε λανθασμένη ανάγνωση της διεθνούς νομολογίας προκειμένου να τεκμηριώσει τον αυθαίρετο ισχυρισμό της ότι τα νησιά στερούνται των δικαιωμάτων τους σε υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ. Ωστόσο, το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας καθιστά σαφές ότι τα νησιά δεν πρέπει να αποκοπούν από την προβολή τους σε θαλάσσιες περιοχές. Προς υποστήριξη της θέσης της, η Τουρκία επικαλείται την υπόθεση Νικαράγουας-Κολομβίας με την οποία αυτοδιαψεύδεται. Και τούτο διότι, το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης στο οποίο προσέφυγαν οι Νικαράγουα και Κολομβία επιβεβαιώνει τις ελληνικές θέσεις. Συγκεκριμένα, το δικαστήριο υποστήριξε ότι η προσαρμογή της προσωρινής διάμεσης γραμμής δεν πρέπει να έχει ως αποτέλεσμα την αποκοπή της Κολομβίας από τα δικαιώματα που δημιουργούν τα νησιά της στην περιοχή ανατολικά αυτών.

Μύθος 4ος

"Τα ελληνικά νησιά δεν έχουν υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ".

4η Αλήθεια: Η τουρκική θέση είναι αίολη. Και τούτο διότι όπως προβλέπει το άρθρο 121 της Σύμβασης του Δίκαιου της Θάλασσας, όλα τα νησιά έχουν δικαίωμα σε υφαλοκρηπίδα, αιγιαλίτιδα ζώνη και ΑΟΖ και καθορίζονται ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που ισχύει για τις ηπειρωτικές περιοχές. Η εν λόγω πρόβλεψη αποτελεί και εθιμικό δίκαιο δεσμεύοντας και τα κράτη που δεν έχουν υπογράψει τη Σύμβαση.

Μύθος 5ος

"Τα νησιά που βρίσκονται στη λάθος πλευρά της μέσης γραμμής μεταξύ δύο ηπειρωτικών ακτών, όπως το Καστελόριζο, δεν μπορούν να δημιουργήσουν θαλάσσιες περιοχές δικαιοδοσίας πέρα από τα χωρικά τους ύδατα".

5η Αλήθεια: Η τουρκική θέση είναι απόλυτα λανθασμένη καθώς τα νησιά, ανεξαρτήτως μεγέθους, δικαιούνται σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας θαλάσσιες ζώνες, υφαλοκρηπίδα και Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη. Ειδικά ως προς το Καστελόριζο, το επιχείρημα της Άγκυρας ότι αυτό απέχει 600 χιλιόμετρα από την ηπειρωτική Ελλάδα και ως εκ τούτου δεν έχει υφαλοκρηπίδα στερείται νομικής βάσης και πολιτικού ρεαλισμού. Και τούτο διότι το Καστελόριζο δεν είναι απομονωμένο νησί καθώς απέχει μόλις 60 ναυτικά μίλια από την Ρόδο, αποτελώντας τμήμα ενός συμπλέγματος 14 νησιών στο ανατολικότερο άκρο της χώρας μας.

Μύθος 6ος

"Η Ελλάδα παραβιάζει την υποχρέωση που προκύπτει από διεθνείς συνθήκες για αποστρατικοποίηση των νησιών στο Αιγαίο".

6η Αλήθεια: Το καθεστώς των ελληνικών νησιών στο Αιγαίο καθορίζεται από τρεις διεθνείς συνθήκες. Οι Λήμνος και Σαμοθράκη από τη Σύμβαση του 1936 του Μοντρέ, οι Μυτιλήνη, Χίος, Σάμος και Ικαρία από τη Συνθήκη της Λωζάνης του 1923 και τα Δωδεκάνησα από τη Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων του 1947. Σε κάθε περίπτωση, η Ελλάδα ασκεί το αναφαίρετο δικαίωμα της στην αυτοάμυνα επί τη βάση του άρθρου 51 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, τη στιγμή μάλιστα που η γειτονική Τουρκία έχει προβεί στη δημιουργία του στρατού του Αιγαίου τη δεκαετία του '70, παραβιάζει συστηματικά τον ελληνικό εναέριο χώρο και χωρικά ύδατα, και κατέχει το βόρειο τμήμα της Κύπρου. Την ίδια στιγμή δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής ότι η Άγκυρα έχει κηρύξει casus belli σε περίπτωση που η Αθήνα επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια.

Μύθος 7ος

"Νομικοί όροι δικαιώνουν τις τουρκικές θέσεις, όπως η "αρχή της δικαιοσύνης", "σχετικοί παράγοντες και ειδικές περιστάσεις", αναλογικότητα, εγγύτητα και νομολογία του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης".

7η Αλήθεια: Η Τουρκία προβαίνει σε δική της ανάγνωση του Διεθνούς Δικαίου προβάλλοντας ανύπαρκτες ή μη εφαρμοστέες αρχές με στόχο τη στρέβλωση της διεθνούς νομολογίας και την αναδιαμόρφωση της γεωγραφίας, σε πλήρη αντίθεση με την Σύμβαση του Δικαίου της Θάλασσας. Αντιπροσωπευτικό παράδειγμα παραπλανητικής ανάγνωσης της διεθνούς νομολογίας από την Τουρκία αποτελεί η αυθαίρετη χρήση των όρων "αναλογικότητα, μη καταπάτηση και εγγύτητα" καθώς και το "μήκος και οι κατευθύνσεις των ακτών" ως "παράγοντες" και "περιστάσεις", "που πρέπει να ληφθούν υπόψη" σε μία εκτός πλαισίου διαδικασία οριοθέτησης. Υπό τα δεδομένα, πρέπει να καταστεί σαφές ότι οι εν λόγω όροι, δεν μπορούν να εμποδίσουν μία χώρα από το να ασκήσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα επί της υφαλοκρηπίδας, συμπεριλαμβανομένης της υφαλοκρηπίδας που έχουν τα νησιά της.

Όσον αφορά την προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, η Ελλάδα στηρίζει την επανέναρξη των διερευνητικών επαφών, υπό τη προϋπόθεση ότι θα σταματήσουν οι τουρκικές προκλήσεις και απειλές, στη βάση της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας. Στόχος, να βρεθεί λύση στη μόνη ελληνοτουρκική εκκρεμότητα που αφορά στην οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών, ειδάλλως να συνταχθεί συνυποσχετικό για την από κοινού παραπομπή του θέματος στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.

Αξίζει να επισημανθεί ότι η Ελλάδα προσέφυγε μονομερώς το 1976 στο Διεθνές Δικαστήριο για το ζήτημα της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας. Το δικαστήριο ωστόσο δεν εξέτασε την υπόθεση για τυπικούς λόγους, καθώς η Τουρκία δεν ακολούθησε την Ελλάδα, επικαλούμενη την μη αναγνώριση της δικαιοδοσίας του δικαστηρίου από αυτήν.

Από τα ανωτέρω, καθίσταται προφανές ότι οι επτά μύθοι που η τουρκική προπαγάνδα συστηματικά προωθεί κατά την άσκηση δημόσιας διπλωματίας σε φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης και σε δημόσιες συζητήσεις, αποσκοπούν στη δημιουργία θετικών εντυπώσεων και επηρεασμό της τουρκικής και διεθνούς κοινής γνώμης. Η κατάρριψη αυτών συντελείται από τις επτά ελληνικές αλήθειες που εδράζονται στο Διεθνές Δίκαιο και την πραγματικότητα.

Απέναντι στον τουρκικό μαξιμαλισμό και τους μύθους που τον στηρίζουν, η Ελλάδα προτάσσει το Διεθνές Δίκαιο και τις ισχυρές της ένοπλες δυνάμεις. Οι τελευταίες διαφυλάσσουν στο ακέραιο την εθνική κυριαρχία και μέσα από την ισχυρή αποτρεπτική τους δυνατότητα επιτρέπουν να διαβούμε τον δύσκολο δρόμο της διπλωματίας που βρίσκεται μπροστά μας.

από slpress