Η αλλοπρόσαλλη σήμανση της ΕΡΤ

Γράφει η Μαριάννα Τζιαντζή

«Αχ, πότε θα μεγαλώσω να πηγαίνω στ’ ακατάλληλα!» Αυτό σκεφτόμουν συχνά στην εφηβεία μου καθώς ο υπάλληλος που έκοβε τα εισιτήρια στο σινεμά δεν επέτρεπε την είσοδο σε ανήλικα. Πάνω απ’ όλα ήθελα να δω τη «Σιωπή» του Μπέργκμαν, που τόσο αλύπητα τη λιθοβολούσε ο Δημήτρης Ψαθάς στη στήλη του στα «Νέα». «Πότε θα μεγαλώσω να δω τη “Σιωπή”!».

Ο πατέρας μας έφερνε την εφημερίδα κάθε μεσημέρι και το ευθυμογράφημα του Ψαθά ήταν από τα πρώτα κομμάτια που διάβαζε όλη η οικογένεια. Και ακριβώς επειδή η «Σιωπή» ήταν απαγορευμένη, λαχταρούσα να τη δω.

Πριν λίγες μέρες προβλήθηκε στην ΕΤ2 «Ο νεκρός του Μεγκρέ», μια τηλεταινία σε δύο επεισόδια, βασισμένη σε ένα από τα ωραιότερα μυθιστορήματα του Σιμενόν. Μεγκρέ ο Ρόουαν Άτκινσον, ο γνωστός μας «Μίστερ Μπιν». Η σήμανση έλεγε «κατάλληλο άνω των 8 ετών». Στην ταινία υπήρχαν μπόλικοι φόνοι και μια αρκετά ανατριχιαστική σκηνή νεκροτομείου, σαν να ’λεγε στα 8χρονα «δες κι εσύ ένα πτωματάκι από κοντά, δεν βλάπτει».

Τη Δευτέρα προβλήθηκε στην ΕΤ3, στις δώδεκα τη νύχτα, ένα ντοκιμαντέρ για τον Άρθουρ Μίλερ, γυρισμένο από την κόρη του Ρεμπέκα Μίλερ. Η σήμανση έλεγε «κατάλληλο άνω των 12 ετών». Το ντοκιμαντέρ δεν περιείχε ούτε φλογερές ερωτικές σκηνές, ούτε βίαιες, ούτε η γλώσσα του ήταν ωμή. (Ας αναφερθεί ότι και η τηλεταινία με τον Μεγκρέ και το ντοκιμαντέρ ήταν εξαιρετικά.)

Εύλογα αναρωτιέται κανείς πού είδε η ΕΡΤ το «ακατάλληλο». Μήπως επειδή η ταινία μιλούσε για τον μακαρθισμό; Ή μήπως γιατί έδειχνε τον Αρθουρ Μίλερ να καπνίζει;

Εφόσον η ΕΡΤ γελοιοποιεί τους κανόνες που η ίδια έχει ορίσει, ας τους καταργήσει. Μια σύντομη ενημέρωση πριν από την έναρξη της προβολής αρκεί ας αποφασίσουν οι μεγάλοι τι θα δουν οι ίδιοι και τι θα δουν τα παιδιά τους. Αφήστε που στα δελτία ειδήσεων «και» των κρατικών καναλιών οι στυγερές δολοφονίες έχουν την τιμητική τους.

Ένα 12χρονο παιδί θα βαρεθεί θανάσιμα ακούγοντας μες στα άγρια μεσάνυχτα για τον «Θάνατο του Εμποράκου», όπως κι ένα 8χρονο παιδί θα δυσκολευτεί να καταλάβει τι είδους αίνιγμα επιχειρεί να λύσει ο Μεγκρέ. Η σήμανση είναι συμβατική και κανένα αποτρεπτικό ή συμβουλευτικό ρόλο δεν παίζει, ιδίως σήμερα που τα περισσότερα παιδιά μπορούν να δουν πολύ πιο εξτρεμιστικά πράγματα στο κινητό τους ή το τάμπλετ ή να παίξουν φονικά βιντεογκέιμ.

Μου είναι αδύνατο να φανταστώ ένα 8χρονο παιδί να αναστενάζει και να λέει: «Αχ, πότε θα μεγαλώσω, πότε θα με αφήσει η μαμά μου να δω τον κύριο Άρθουρ Μίλερ!» Ή ένα 7χρονο να λέει: «Σ’ ένα χρόνο θα βλέπω όσους Μεγκρέδες θέλω!»

από efsyn