Γιατί αυτό λέγεται : Φασισμός...

Γράφει ο Μανώλης Πετράκης

Γιατί σε λίγο ξημερώνει και δεν μπορώ να πάω σε μια παραλία μόνος να δω την Ανατολή….

Γιατί αυτό το χαρτί δεν το προβλέπει…

Γιατί απ’ το σπίτι δεν μπορώ να την δω, γιατί δεν θέλω να την δω απ’ το σπίτι αλλά να την δω στην αγκαλιά στη θάλασσας…

Γιατί αυτή την αγκαλιά της θάλασσας δεν μπορώ πια να την δεχτώ  βουτώντας μέσα της, γιατί ένα Λιμενικό αυθαίρετα θα με γράψει, γιατί ο Λιμενικός θα μου πει πως κάνει απλά τη δουλειά του….

Γιατί η ζωή είναι εκεί έξω και απ’ αυτήν θέλουν να με προστατέψουν προβάλλοντας έναν ενδεχόμενο θάνατο άλλων που κι όμως δεν θα συνεχίζουν να ζουν αν δεν μπορούν να ζουν οποιαδήποτε Ανατολή…

Γιατί τελικά κρίνεται επικίνδυνος όποιος μιλάει για ζωή μα κι όποιος ζει, ακόμα κι αν θελήσει να ζήσει εντελώς αποκομμένος απ’ τους ανθρώπους  μέσα στην αγκαλιά μιας θάλασσας….

Γιατί μου στερούν τους ανθρώπους που είμαι μακριά τους και την δική τους απέραντη αγκαλιά μη δίνοντας μου το δικαίωμα να τους αποδείξω πως δεν είμαι άρρωστος αφού δεν μου δίνουν δωρεάν το δικαίωμα να εξεταστώ και να τ’ αποδείξω….

Γιατί αντιμετωπίζομαι σαν ύποπτος διατάραξης της υγείας των άλλων χωρίς δικαίωμα υπεράσπισης….

Γιατί για να βάλεις φυλακή κάποιον πρέπει να αποδείξεις πως είναι επικίνδυνος και να το αποδείξεις με πραγματικά περιστατικά….

Γιατί με εικασίες δεν φυλακίζεις ποτέ κανέναν ακόμα κι αν τον φυλακίζεις μέσα στο ίδιο του το σπίτι !

Γιατί είναι τελικά τρομακτικό να θεωρείσαι επικίνδυνος μόνο γιατί υπάρχεις….

Γιατί ακόμα τρομακτικότερο είναι το να πειστείς πως είσαι επικίνδυνος γιατί υπάρχεις….

Γιατί “σε λίγο ξημερώνει μα κοιμήσου εσύ”, λέει εκείνο το υπέροχο παλιό τραγούδι μόνο που τώρα αποκλειστικός σκοπός είναι το να μη ξυπνήσω όχι για να μη δω την ανατολή τούτη, αλλά για να μην αντιληφθώ τη σκοπιμότητα όλης τούτης της κατάστασης κι αυτό που πραγματικά ξημερώνει….

Γιατί η επόμενη μέρα δυστυχώς σαν σε φυλακισμένους, προβλέπει ή το βραχιολάκι ή το microchip….

από enallaktikos