Ο παρακμασμένος καπιταλισμός μας προειδοποίησε για αυτή την πανδημία


Γράφει ο Bob Hennelly

Όχι, αυτό που ζείτε δεν είναι ένα κακό όνειρο.
Είναι πραγματικότητα, μόλις ξυπνήσατε στις “μεγάλες” Ηνωμένες Πολιτείες για να διαπιστώσετε ότι ανεξάρτητα από τον τόπο κατοικίας σας, η ελεύθερη κυκλοφορία είναι πλέον υπό περιορισμούς. Όχι από το στρατό, αλλά από το φόβο του αόρατου – ενός ιού που δεν είχατε ξανακούσει για αυτόν, ο οποίος έχει αλυσοδέσει εσάς και την οικογένειά σας σε μια μορφή αυτοεπιβαλλόμενου εγκλεισμού. 

Αυτή η δυναμική, είναι απλά η βιολογική εξέλιξη του τι αισθανόμαστε όταν κακοήθη λογισμικά μολύνουν το laptop  μας παίρνοντας τον έλεγχο του και κρατώντας μας ομήρους.
Παρακολουθώντας τακτικά τα κυρίαρχα μέσα μαζικής ενημέρωσης, είναι κατανοητό ότι αυτή η άνευ προηγουμένου εθνική κρίση δημόσιας υγείας καλύπτεται με κομματικό κριτήρια καθοριζόμενα από την ανικανότητα και την κακία του τρέχοντος ενοίκου του οβάλ γραφείου, Ντόναλντ Τραμπ.
Αυτό που αποφεύγεται σχολαστικά είναι οποιαδήποτε ευρύτερη και ουσιαστική συζήτηση για το ότι αυτή η περίοδος παγκόσμιας αναστάτωσης είναι “δώρο” του καπιταλισμό των αρπακτικών σε όλους εμάς, των αρπακτικών που “νοικιάζουν” την κυβέρνηση των Η.Π.Α. που υποτάσσει τόσο τη δημόσια υγεία όσο και το δημόσιο συμφέρον στην συσσώρευση πλούτου.
Μια αφήγηση σχετικά με την κρίση του κορονοϊού που έχει ως αφετηρία τις σκόπιμες προσπάθειες του Τραμπ να υποβαθμίσει τον κίνδυνο, με επακόλουθο την απροετοίμαστη αντίδραση των Η.Π.Α. με δυνητικό αποτέλεσμα χιλιάδες θανάτους, δεν βλέπει την πραγματικότητα, δηλαδή ότι αυτή η σημερινή συστημική αποτυχία είναι το αποτέλεσμα μιας διαδικασίας που συντελείται εδώ και δεκαετίες.
Η Υποταγή της εργασίας
Καθώς η συγκέντρωση του πλούτου επιταχύνθηκε και η εισοδηματική διαφορά ξεχειλώθηκε, οι συσχετισμοί δύναμης της πολιτικής εξουσίας έγειραν όλο και περισσότερο υπέρ των δυνάμεων του κεφαλαίου, με αποτέλεσμα οι οργανωμένες δυνάμεις της εργασίας (σ.σ. συνδικάτα) να χάνουν την επιρροή τους.  Την ίδια περίοδο ο κόσμος γίνονταν όλο και πιο ασφαλής για τις πολυεθνικές των ΗΠΑ που με επιτυχία κατάφεραν να κάνουν τις αγορές εργασίας να φαγωθούν μεταξύ τους και την ίδια στιγμή να “κάνουν κατάληψη” στα ρυθμιστικά και φορολογικά καθεστώτα άλλων κυρίαρχων κρατών.
Μια περίοδο που όλα μετρούνταν και όλα αποφασίζονταν με βάση το τι ενθαρρύνει την οικονομική ανάπτυξη και τη συγκέντρωση πλούτου. Άλλα, ζωτικής σημασίας ζητήματα, από το περιβάλλον μέχρι τη δημόσια υγεία, είχαν πλέον γίνει  δευτερεύοντα μπροστά στην επιδίωξη του κέρδους από τον ιδιωτικό τομέα.  Σκεφτείτε μόνο, πόσο δύσκολο ήταν να ξεπεραστούν τα οικονομικά συμφέροντα των εταιρειών της καπνοβιομηχανίας μέχρι να γίνει εφικτό να προειδοποιηθεί το κοινό για τα ζητήματα δημόσιας υγείας με ειδικές σημάνσεις στα πακέτα των τσιγάρων.
Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο στις αρχές της δεκαετίας του ’50, πάνω από το ένα τρίτο του εργατικού δυναμικού των Η.Π.Α. εκπροσωπούνταν από εργατικά συνδικάτα.  Ακόμα και αν τα συνδικάτα είχαν τα προβλήματά τους με τη διαφθορά, στο σύνολό τους ήταν ικανά να αντισταθμίζουν ως μέσον πίεσης, τις όποιες κινήσεις του καπιταλισμού των αρπακτικών.
Κατά τη περίοδο που ο Πρόεδρος Ρίγκαν απέλυσε όλους τους Ελεγκτές Εναέριας Κυκλοφορίας (PATCO) το 1981, τα οργανωμένα συνδικάτα αντιπροσώπευαν μόλις το ένα πέμπτο των Αμερικανών εργαζομένων. Μέχρι το 2019, ήταν μόλις πάνω από 10 τοις εκατό. Αυτό που ακολούθησε κατά συνέπεια είναι η σημερινή μαζική αύξηση της επισφάλειας και τις περιστασιακής εργασίας, με ένα εργατικό δυναμικό που αιωρείται πάνω από ένα τηλέφωνο ή αναμένει κάποιο email περιμένοντας κάποια περιστασιακή απασχόληση ή να δουλέψει για μια ημέρα.
Αυτή η ικανότητα του κεφαλαίου να περιορίσει τόσο πολύ το κοινωνικό συμβόλαιό του με την εργασία, δημιουργεί μια καθοδική πτώση αφήνοντας δεκάδες εκατομμύρια χωρίς υγειονομική περίθαλψη, ασφάλιση αναπηρίας ή ανεργίας. Θέτει επίσης κάποιους εργοδότες και μικρές επιχειρήσεις σε μειονεκτική θέση στον ανταγωνισμό εφόσον επιλέξουν να παρέχουν αυτές τις βασικές παροχές στους εργαζομένους τους.
Σε αυτό ακριβώς το σημείο είναι που διασταυρώνεται η οριακή κατάσταση της εργασίας με την σημερινή εθνική κρίση – μπροστά στην οποία ένα μεγάλο μέρος των Αμερικάνων θα διστάσει να πραγματοποιήσει το test για τον κορονοϊό ή θα καθίσει στο σπίτι εάν αρρωστήσει.

Εκατομμύρια εκατομμυρίων Αμερικανοί δεν είναι σε οικονομική θέση να αντέξουν αυτές τις δαπάνες ή την απώλεια του μισθού τους, δίχως κανένα δίχτυ ασφαλείας σε περίπτωση που τα αποτελέσματα του ελέγχου έρθουν πίσω θετικά και βρεθούν στο περιθώριο δίχως εργασία για 14 ημέρες ή ακόμα χειρότερα όταν πάρουν στα χέρια τους τον λογαριασμό του νοσοκομείου.

Ο παραπάνω ουσιαστικός ρόλος των εργατικών συνδικάτων ως αντισταθμιστικός παράγοντας στις επιθετικές ορέξεις του κεφαλαίου είναι προφανής στην περίπτωση της βιομηχανίας αερομεταφορών, η οποία είναι και το σημείο μηδέν για πολλές πανδημίες, συμπεριλαμβανομένης και της σημερινής.
Συνδικάτα και δημόσιο συμφέρον
Ο John Samuelsen είναι ο πρόεδρος της Διεθνής Ένωσης Εργαζομένων στις Μεταφορές (TWU) που αντιπροσωπεύει 150.000 μέλη στους τομείς των αεροπορικών εταιρειών, των σιδηροδρόμων, της διαμετακόμισης, των πανεπιστημίων και των υπηρεσιών κοινής ωφέλειας.
Την περασμένη εβδομάδα, η TWU κλήθηκε να υποστηρίξει την απόφαση του πληρώματος πτήσης μιας μεγάλης εταιρείας αερομεταφορών που αρνήθηκε την εντολή άμεσης επιστροφής στα εργασιακά καθήκοντα του, ύστερα από περιστατικό όπου επιβάτης απομακρύνθηκε από την πτήση που στελέχωναν, όταν αυτός ανέφερε πως είναι φορέας του κορονοϊού κατά την προσγείωση του αεροπλάνου.
Όπως δημοσιεύθηκε από την Daily News, ένας άντρας στο Long Island, επιβιβάστηκε σε πτήση από τη Νέα Υόρκη με προορισμό τη Φλόριντα, ενώ εκκρεμούσε το αποτέλεσμα του test που είχε πραγματοποιήσει για τον κορονοϊό και κατά την προσγείωση του αεροπλάνου στο West Palm Beach, έλαβε κλήση που τον ενημέρωσε για την κατάστασή του.
“Το πλήρωμα εφάρμοσε την διαδικασία απομάκρυνσης του επιβάτη με έναν πολύ περίπλοκο τρόπο ώστε να μειωθεί η έκθεση στον ιό, η απομάκρυνση πραγματοποιήθηκε μέσω της πίσω πόρτας του αεροπλάνου και με την βοήθεια ιατρικού προσωπικού, το οποίο και συνόδευσε τον επιβάτη μακριά από την πτήση” ανέφερε ο  Samuelsen. “Όμως το πλήρωμα δέχθηκε εντολή για άμεση επιστροφή στην εργασία του, ώστε  να στελεχώσει κάποια άλλη πτήση, εντολή που τα μέλη του πληρώματος δικαίως αρνήθηκαν, καθώς γνώριζαν ότι ήταν δυνητικά φορείς του ιού”.
Και συνέχισε, “Ήταν ακόμα σε κατάσταση σοκ και όπως είναι κατανοητό  ανησυχούσαν για την υγεία τους, και όταν δέχτηκαν την εντολή να επιστρέψουν σε άλλη πτήση, είπαν όχι. Ο αερομεταφορέας δήλωσε πως το πλήρωμα βρίσκονταν σε θέση να επιστρέψει στην εργασία του, καθώς τα μέλη του δεν είχαν παρουσιάσει συμπτώματα, αυτό ήταν και το σημείο όπου το συνδικάτο παρενέβη”.
Όπως ισχυρίζεται ο Samuelsen, ύστερα από την παρέμβαση του συνδικάτου, εκλεγμένοι αξιωματούχοι κάλεσαν τον αερομεταφορέα, όπως και την Daily News.
“Διαπραγματευτήκαμε ένα πακέτο που εγγυάται στο πλήρωμα οικονομική ασφάλεια, με αναρρωτική άδεια μετ’ αποδοχών. Κατά ειρωνεία της τύχης, με τη διαδικασία να κάνουμε αυτό που ήταν σωστό για τα μέλη μας βοηθήσαμε παράλληλα και στη διατήρηση της δημόσιας υγείας, η οποία ήταν και το αρχικό μέλημα του πληρώματος. Χωρίς το σωματείο, θα είχαμε μερικά ακόμα αεροπλάνα με εκατοντάδες ανυποψίαστα μέλη του κοινού εκτεθειμένα στον ιό”.
Κατά την άποψη του Samuelsen, οι προτάσεις που θεωρούνταν ως ριζοσπαστικές ιδέες την περίοδο προ του κορονοϊού, όπως το καθολικό σχέδιο υγειονομικής περίθαλψης του γερουσιαστή Bernie Sanders ή την πρόταση του πρώην υποψηφίου προέδρου  Άντριου Γιανγκ για ένα καθολικό βασικό εισόδημα, στις σημερινές συνθήκες δεν είναι πλέον ριζοσπαστικές.
“Μπορείτε να φανταστείτε πόσο λιγότερο άγχος θα ένιωθαν όλοι οι Αμερικανοί αυτή τη στιγμή, αν προτάσεις τέτοια πράγματα εφαρμοζόντουσαν ήδη», είπε. “Θα ήταν ένα σχέδιο οικονομικής ανάπτυξης με ορίζοντα 365 ημέρες το χρόνο”.
Δημόσια υγεία έναντι ιδιωτικού κέρδους;
Μια τέτοια αναπροσαρμογή του συσχετισμού δυνάμεων, όπου το συμφέρον των ιδιωτικών κεφαλαίων και το δημόσιο συμφέρον θα μπορούσαν να συμβιβαστούν ενόψει της τρέχουσας υπαρξιακής κρίσης, συμβαίνει ήδη σε άλλα μέρη του πλανήτη.
Ο καθηγητής Richard Wolff  είναι οικονομολόγος που διδάσκει στο New School και όπως αναφέρει δεν υπάρχει καλύτερο παράδειγμα εναρμόνισης αυτών των εντάσεων από την Κίνα και τη Νότια Κορέα, οι οποίες έχουν κάνει τον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα τους να συνεργαστούν ενόψει της τρέχουσας πανδημίας.
“Κοιτάξτε το ποσοστό του πληθυσμού που έχει δοκιμαστεί σε αυτά τα δύο μέρη και μπορείτε να δείτε τα αποτελέσματα του στενού συντονισμού μεταξύ της κυβέρνησης και του ιδιωτικού τομέα, κάτι το οποίο δεν έχουμε εδώ, οι αριθμοί δοκιμών μας απεικονίζουν ακριβώς αυτό”, ανέφερε.
Ο Wolff υποστηρίζει ότι η τρέχουσα κρίση μας φέρνει στο θλιβερό συμπέρασμα πως υπάρχει μια θεμελιώδη απόκλιση μεταξύ του αμερικανικού καπιταλισμού και της δημόσιας υγείας. “Δεν υπήρχε κανένα κίνητρο κέρδους για τις μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες να παράγουν εκατομμύρια από αυτού του είδους τα test”, πρόσθεσε.
Και συνέχισε: “Κοιτάζοντας τα δελτία τύπου του Κέντρου Ελέγχου Ασθενειών παρατηρούμε ότι από την 17 Ιανουαρίου η ίδιοι αναγνώρισαν δημοσίως ότι εντόπισαν αυτόν τον ιό στην Κίνα …αυτό που έχουμε δει από τότε, είναι αυτή η ad hoc, τελευταίας στιγμής, υπό την απειλή όπλου απάντηση, με το ένα μάτι να κοιτάει προς τα συμφέροντα και το κέρδος των φαρμακοβιομηχανιών και το άλλο μάτι να κοιτάζει προς την επανεκλογή του Προέδρου”.
Αν μπορούσαμε να πούμε πως υπάρχει κάτι θετικό από αυτή την περίοδο τραγωδίας, είναι πως θα μπορούσε να αποτελεί μια διδακτική στιγμή για τον ανθρώπινο πολιτισμό.
Μπορεί να μας βοηθήσει να συγκεντρώσουμε τη βούληση να κάνουμε τον τρόπο ζωής και τις οικονομικές αλλαγές που απαιτούνται για να αντιμετωπίσουμε την πρόκληση της υπερθέρμανσης του πλανήτη.

Σημείωση του antapocrisis: Μπορεί κανείς να διαφωνήσει σε σημεία της οπτικής του άρθρου, ωστόσο θεωρήσαμε σημαντικό να αναδειχθεί η παρεμβολή του ιδιωτικού τομέα στις πολιτικές αποφάσεις που επηρεάζουν άμεσα την ζωή των λαών και ειδικά την πολιτική προστασία σε καταστάσεις όπως η σημερινή πανδημία. Το παράδειγμα των Η.Π.Α. είναι παραπάνω από διδακτικό
Πηγή: salon.com
Μετάφραση: antapocrisis.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Από το Blogger.