«ΧΟΡΕΥΤΩΝ» ΕΓΚΩΜΙΟN

Του Νίκου Ι. Καραβέλου*

«Χορευτής» είναι το άτομο που χορεύει!

Ένας ακόμη χρησιμότατος ανθρώπινος τύπος, του οποίου η δραστηριότητα εκτυλίσσεται συνήθως κατά την περίοδο των εκλογών.

Άτομο άκρως ευκίνητο, ανεξαρτήτως σωματικού βάρους, με σπονδυλική στήλη ικανή να τον μεταφέρει επί συνεχώς μεταβαλλομένων βημάτων χορού.

Ακολουθήστε μας στο Facebook Τελευταία Έξοδος 

Σπουδαίος διαχρονικός ανθρώπινος τύπος. Ο άνθρωπος για όλες τις εποχές!

Λέγεται «χορευτής» γιατί χορεύει πηδώντας και συρόμενος από νότα σε νότα, από φιγούρα σε φιγούρα, από κόμμα σε κόμμα, από παράταξη σε παράταξη, από απρέπεια σε αναξιοπρέπεια.

Για να κατανοηθεί η κινητική λειτουργική του χορευτή, θα επιχειρήσουμε, κατά το δυνατόν, τον ορισμό του χορού.

Χορός είναι η πανάρχαια μορφή τέχνης με την οποία εκφράζονται κατά τρόπο αισθητικό, με την κίνηση, ιδέες, νοήματα, συναισθήματα, καταστάσεις. Ο χορευτής κινείται πάνω σε προκαθορισμένα βήματα, αποτυπωμένα στη συλλογική αισθητική. Ο χορός απαιτεί εκμάθηση.

Χορός είναι επίσης και η πανάρχαια μορφή της εκλογικής τέχνης, με την οποία εκφράζεται η απρέπεια, το συμφέρον, η βολική θεωρία, η έλλειψη πολιτικής αγωγής. Ο «χορευτής» κινείται κι αυτός σε προκαθορισμένα βήματα του αριβισμού και της υποκρισίας, βήματα αποτυπωμένα με βάση τους κανόνες της βαρβαρότητας.

Εδώ ο χορός ρέει αενάως και ελεύθερα, υπακούοντας μοναχά στους κανόνες της ανυποληψίας. Ο χορός αυτός δεν θέλει εκμάθηση, η χορευτική δεινότητα προκύπτει αυτοδικαίως (ipso Jure).

Ο σπουδαίος και μεγαλορρήμων αυτός τύπος ανθρώπου, παρά την γενική ανυποληψία και αντιπάθεια με την οποία αντιμετωπίζεται, εν τούτοις ψηφίζεται τόσο σε εθνικό όσο και σε τοπικό επίπεδο.

Η εξήγηση θα πρέπει να αναζητηθεί στη βαθιά σοφία του λαού, καθώς η σύννους αυτή δημοκρατική μάζα προτιμάει να εκλέγει κάπου κάπου και «χορευτές», ώστε να δύναται εκ των υστέρων να τους ξεφτιλίζει.

Ο «χορευτής» έχει τη μοναδική ικανότητα και την ευκολία να εγκαταλείπει φιλίες, συναισθήματα, την ιστορία της νεότητάς του.

Χαρακτηριστικό του, τέλος, τα συνεχή πηδήματα και ξαναπηδήματα, οι εισπηδήσεις, οι ρεβεράντζες, οι υποκλίσεις έναντι των ισχυρών προσώπων και εν συνεχεία η μοχθηρή υπονόμευση των προσώπων αυτών, τα οποία λίγο πριν δουλικώς υπηρέτησε. 

 *Νίκος Ι. Καραβέλος, Δικηγόρος-Συγγραφέας

Πηγή