Οι κατηγορίες του υιού Soros

Γράφει ο Βασίλης Βιλιάρδος

Ο κ. Trump στηρίχθηκε από λευκούς αντισημίτες, ενώ στην τηλεοπτική διαφήμιση του χαρακτήριζε τον πατέρα Soros, την πρόεδρο της Fed, τον επικεφαλής της Goldman Sachs κλπ. ως «Εβραίους με ειδικά συμφέροντα παγκοσμίως» – με αποτέλεσμα να απελευθερωθεί το κακό τζίνι από το μπουκάλι που μπορεί να διαρκέσει πολλές γενιές έως ότου κλειστεί ξανά μέσα, ενώ δεν θα περιοριστεί το κακό που θα προκαλέσει μόνο στις Η.Π.Α.

Ακολουθήστε μας στο Facebook Τελευταία Έξοδος 

Εισαγωγικά, για πρώτη φορά στην ιστορία υπάρχει μία μεγάλη σύγκρουση εντός της αριστερής ιδεολογίας, η οποία ενδεχομένως θα την οδηγήσει στον αφανισμό της: ο διεθνισμός, σε συνάρτηση με τη στάση της υπέρ των εργαζομένων – κυρίως των κατώτερων εισοδηματικών τάξεων, στις οποίες οδηγείται σταδιακά και η μεσαία τάξη που υποχωρεί ασταμάτητα στη Δύση. Με απλά λόγια, ο αριστερός διεθνισμός, μεταξύ άλλων τα ανοιχτά σύνορα, ταιριάζει σήμερα απόλυτα με την παγκοσμιοποίηση που υποστηρίζει ο ακραίος νεοφιλελευθερισμός – ενώ είναι αντίθετη με τα συμφέροντα της συντριπτικής πλειοψηφίας των ανθρώπων (του 99% που χάνει συνεχώς έδαφος από το 1% των ελίτ).

Ειδικότερα, η αριστερή ιδεολογία δεν υποστηρίζει τους χαμένους της παγκοσμιοποίησης, οι οποίοι αυξάνονται συνεχώς στη Δύση – ενοχοποιώντας τα ανοιχτά σύνορα που επιτρέπουν την ελεύθερη/ασύδοτη διακίνηση των κεφαλαίων, των προϊόντων και των ανθρώπων. Τη μη προστασία δηλαδή της εγχώριας οικονομίας από τους κερδοσκόπους, από τις φθηνές εισαγωγές και από τις μεταναστευτικές ροές – όσον αφορά το τελευταίο, με την έννοια πως οι μετανάστες, ιδίως οι παράνομοι από τις φτωχές χώρες, παίρνουν τις θέσεις απασχόλησης του εκάστοτε εγχωρίου πληθυσμού, μειώνουν τους μισθούς των εργαζομένων και αλλοιώνουν τις κοινωνίες, καθιστώντας τες ευκολότερα ελεγχόμενες από τις ελίτ.

Ως εκ τούτου, το κενό που έχει δημιουργηθεί καλύπτεται από τα συντηρητικά, εθνικιστικά ή/και ακροδεξιά πολιτικά κόμματα, με τα σοσιαλδημοκρατικά να ευρίσκονται ήδη στο περιθώριο, όπως στη Γαλλία, στην Αυστρία ή στη Γερμανία, καθώς επίσης με τα αριστερά να υποχωρούν συνεχώς – ενώ σε χώρες όπως η Βραζιλία διεκδικούν την κυβέρνηση ακροδεξιοί ηγέτες που υπόσχονται να τις καθαρίσουν από την αριστερή πανώλη!

Στηρίζονται δε από την πλειοψηφία των εργαζομένων, εχθρικά διακείμενων απέναντι στην παγκοσμιοποίηση, οι οποίοι μέσω αυτών των κυβερνήσεων τοποθετούνται εναντίον των ελίτ, όπως στην περίπτωση των Η.Π.Α. – όπου το βαθύ κράτος που τις κυβερνούσε μέχρι πρόσφατα, παρά τα ισχυρά όπλα του και τα ΜΜΕ που ελέγχει απόλυτα, δεν φαίνεται να είναι σε θέση να αντισταθεί χωρίς τη χρήση ισχυρότερων όπλων.

Ένα από αυτά τα ισχυρότερα όπλα είναι αναμφίβολα η «προβοκάτσια» – η πρόκληση δηλαδή γεγονότων, μέσω των οποίων γίνεται προσπάθεια ενοχοποίησης του «εχθρού». Υπενθυμίζουμε εδώ από τον ορισμό της πως ο απώτερος σκοπός αυτών που διενεργούν προβοκάτσια είναι η γενικότερη υιοθέτηση κάποιων ψευδών απόψεων που μπορεί να βλάψουν κάποιον ή κάποιους – μέχρι την παρότρυνση ή την υποκίνηση σε ενέργειες εκδίκησης. Εκδηλώνεται δε με την απλή συνθηματολογία, η οποία όμως μπορεί να φτάσει έως την καταστροφή, τον εμπρησμό, τον τραυματισμό ή το θάνατο προσώπων. Η προβοκάτσια θεωρείται ένα από τα ισχυρότερα όπλα της μαχητικής προπαγάνδας στην ψυχολογία της μάζας που μπορεί να καταστεί πολύ επικίνδυνη σε περιόδους πολιτικών, οικονομικών κλπ. κρίσεων.

Στα πλαίσια αυτά, θεωρούμε πως η δολοφονία του Αμερικανού δημοσιογράφου στην πρεσβεία της Σαουδικής Αραβίας στην Κωνσταντινούπολη, θα μπορούσε να θεωρηθεί ως μία προβοκάτσια – αφού επιδείνωσε τις σχέσεις του προέδρου των Η.Π.Α. με την αραβική χώρα που αποτελεί τα θεμέλια του πετροδολαρίου, επάνω στα οποία στηρίζεται ολόκληρο το αμερικανικό οικοδόμημα, δυσχεραίνοντας τη θέση του. Πόσο μάλλον όταν διεξάγεται ήδη η μάχη του δολαρίου στην περιοχή (ανάλυση) – ενώ θα ήταν υπερβολικά ανόητο να δολοφονήσουν οι Σαουδάραβες τον Αμερικανό μέσα στην ίδια τους την πρεσβεία (εν προκειμένω, ο ρόλος της Τουρκίας είναι αρκετά θολός).

Δεν είναι επίσης απίθανο να αποτελούν μία ανάλογη προβοκάτσια, πάντοτε με στόχο τον Αμερικανό πρόεδρο, τα βομβιστικά δέματα που στάλθηκαν στους βασικούς εκπροσώπους των ελίτ και του «βαθέως κράτους» των Η.Π.Α., όπως είναι αναμφίβολα ο κ. Soros, καθώς επίσης η κυρία Clinton – ειδικά επειδή αποκαλύφθηκαν χωρίς να προκαλέσουν κανέναν θάνατο.

Ως εκ τούτου έχει ενδιαφέρον το άρθρο του γιού του κ. Soros που δημοσιεύθηκε στους New York Times (πηγή) – ο πατέρας του οποίου είναι υποστηρικτής της θεωρίας της ανοιχτής κοινωνίας και των μεταναστευτικών ροών (ανάλυση). Οφείλουμε να σημειώσουμε εδώ πως, παρά το ότι είναι Εβραίος, δεν απαιτεί κάτι ανάλογο από το Ισραήλ – ενώ είναι «βαμμένος εχθρός» του κ. Putin, του κ. Trump, των οπαδών του BREXIT, του πρωθυπουργού της Ουγγαρίας κοκ., υποστηρίζοντας όσο κανένας άλλος την παράδοση του ονόματος της Μακεδονίας στα Σκόπια, όπως ακριβώς το σύνολο της αριστεράς στην Ελλάδα.

Σύμφωνα τώρα με το άρθρο του Αλέξανδρου Soros, η αποστολή των πακέτων με τις βόμβες δεν ήταν μόνο βαθύτατα ενοχλητική αλλά, κυρίως, απειλή για το μέλλον της αμερικανικής δημοκρατίας – ενώ προερχόταν από ανθρώπους που απορρίπτουν την φιλοσοφία, την πολιτική και την ταυτότητα των παραληπτών τους. Αφού έκανε δε μία μικρή αναφορά στο βιογραφικό του πατέρα του, ισχυρίσθηκε πως η μεγαλύτερη φιλανθρωπική προσπάθεια του ήταν οι ΜΚΟ της «ανοιχτής κοινωνίας» – οι οποίες διαδραμάτισαν ηγετικό ρόλο στη στήριξη της μετάβασης από τον κομμουνισμό της Σοβιετικής Ένωσης σε πιο δημοκρατικές κοινωνίες. Στη συνέχεια έγραψε πως επεκτάθηκαν για να προστατεύσουν τις δημοκρατικές πρακτικές στις υπάρχουσες δημοκρατίας – χωρίς βέβαια να αναφέρει τους χρηματισμούς πολιτικών προσώπων κοκ.

Περαιτέρω αναφέρει πως ο πατέρας του δέχθηκε πολλές επιθέσεις από αυτούς που είναι γεμάτοι με το δηλητήριο του αντισημιτισμού – κάτι που όμως άλλαξε προς το καλύτερο το 2016. Εν τούτοις, μετά την έναρξη της προεδρικής εκστρατείας του κ. Trump, ο οποίος στηρίχθηκε από λευκούς αντισημίτες, ενώ στην τηλεοπτική διαφήμιση του (πηγή) χαρακτήριζε τον πατέρα του, την πρόεδρο της Fed, τον επικεφαλής της GoldmanSachs κλπ. ως «Εβραίους με ειδικά συμφέροντα παγκοσμίως», απελευθερώθηκε το κακό τζίνι από το μπουκάλι – μπορεί δε να διαρκέσει πολλές γενιές έως ότου κλειστεί ξανά μέσα, ενώ δεν θα περιοριστεί το κακό που θα προκαλέσει μόνο στις Η.Π.Α.

Με απλά λόγια, ο υιός Soros, αναπληρωτής πρόεδρος των «Ιδρυμάτων της Ανοιχτής Κοινωνίας», κατηγόρησε ευθέως ως ηθικό αυτουργό των βομβιστικών επιθέσεων εναντίον του πατέρα του, της Clinton, του Obama κλπ. τον πρόεδρο Trump – όπως επίσης με τις επόμενες αναφορές του τον πρωθυπουργό της Ουγγαρίας, ο οποίος ενοχοποίησε ψευδώς τον πατέρα του πως ήθελε να πλημμυρίσει τη χώρα με μετανάστες. ‘Έγραψε επί πλέον χαρακτηριστικά πως όλοι αυτοί καλλιεργούν το μίσος στους ανθρώπους, ενώ ο κόσμος έχει φύγει μακριά από τις ημέρες που ο γερουσιαστής J. M. Cain υπερασπίσθηκε πατριωτικά τον αντίπαλο του κ. Obama – επειδή πίστευε πως η υγεία της αμερικανικής δημοκρατίας ήταν πιο σημαντική, από το προσωπικό πολιτικό του κέρδος.

Επίλογος

Ολοκληρώνοντας, οι άκαρπες βομβιστικές επιθέσεις στους συγκεκριμένους «παραλήπτες», σε συνδυασμό με το άρθρο του Αλέξανδρου Soros (το όνομα του οποίου είναι ελληνικό, ενώ ο πατέρας του θέλει να το βαφτίσει βίαια Σκοπιανό, υφαρπάζοντας μέρος της ιστορίας μας και του πολιτισμού μας), δεν είναι καθόλου απίθανο να οφείλονται σε μία καλά σχεδιασμένη προβοκάτσια – υπενθυμίζοντας πως το βαθύ αμερικανικό κράτος κάνει ότι μπορεί για να αποφευχθεί τυχόν συμμαχία των Η.Π.Α. του κ. Trump με τη  Ρωσία του κ. Putin (κόκκινο πανί για τη Γερμανία και την Κίνα), ενώ δεν θα διστάσει να προβεί ακόμη και σε πόλεμο, εάν θεωρήσει πως είναι απαραίτητος για την προστασία των συμφερόντων του.

Παραδόξως δε ο κ. G. Soros δεν διστάζει να υποστηρίξει ακόμη και τη χώρα, από την οποία έχει υποφέρει τα πάνδεινα η λαός του, τη Γερμανία δηλαδή, επειδή αυτό εξυπηρετεί τα συμφέροντα του – όπως είναι η διατήρηση της μικρογραφίας της παγκοσμιοποίησης: η ΕΕ που προσπαθεί να διευρύνει με την είσοδο όλο και περισσότερων χωρών και με τη διάλυση των Βαλκανίων (η Γιουγκοσλαβία βομβαρδίσθηκε το 1999 επί Clinton).

Δυστυχώς όμως για τον ίδιο, ο πρόεδρος Trump είναι αρκετά πλούσιος και ισχυρός, οπότε είναι σε θέση να αμυνθεί – ενώ ο πρόεδρος Putin αρκετά έξυπνος, ώστε να αποφεύγει τις παγίδες. Ως εκ τούτου, οι κινήσεις του μάλλον θα αποβούν μπούμερανγκ – όπου όμως το λογαριασμό δυστυχώς θα τον πληρώσει πιθανότατα η Δημοκρατία, την οποία ο ίδιος δήθεν προσπαθεί να προστατεύσει.

Πηγή