Ο Ερντογάν «βρυχάται» και πάλι . Μέχρι που μπορεί να φτάσει αυτή η ένταση; Γράφει ο Δημήτρης Κυπριώτης, Στρατηγός ε.α.

Γράφει ο Δημήτρης Κυπριώτης

Είναι η πολλοστή φορά που ο Τούρκος πρόεδρος πυροδοτεί με τις δηλώσεις του ένα ψυχροπολεμικό κλίμα με την Ελλάδα. Αφορμή τη φορά αυτήν έδωσε η ένταξη στο δυναμικό του ΠΝ της Τουρκίας μιας ακόμη κορβέτας κατασκευασμένης στα Ναυπηγεία της γείτονος. 

Ακολουθήστε μας στο Facebook Τελευταία Έξοδος 

Οι δηλώσεις που έγιναν από τον Τούρκο πρόεδρο και αμέσως μετά από τον υπουργό Άμυνας της Τουρκίας, είχαν αναφορά στην Ανατολική Μεσόγειο και ιδιαίτερα στο Αιγαίο.

Οι δηλώσεις Ερντογάν και Ακάρ για το Αιγαίο

«Οι τελευταίες εξελίξεις στην ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο μας θύμισαν ότι η χώρα μας θα πρέπει να είναι ισχυρή τόσο στη θάλασσα όσο και αλλού. Κάθε πλοίο που εντάσσεται στο στόλο αυξάνει την αποφασιστικότητά μας να προστατεύσουμε την εθνική μας κυριαρχία αλλά και την ισχύ μας στη θάλασσα» είπε μεταξύ άλλων ο Τούρκος πρόεδρος.

Τον Τούρκο πρόεδρο ακολούθησε στις εμπρηστικές του δηλώσεις και ο υπουργός Άμυνας της κυβέρνησης στρατηγός Χουλουσί Ακάρ, πρώην αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Άμυνας της Τουρκίας, ο οποίος στη δική του ομιλία μεταξύ άλλων τόνισε: «Ελάτε να συζητήσουμε πακέτο όλα τα προβλήματα στα ελληνοτουρκικά και θα λάβουμε όλα τα απαραίτητα μέτρα αν απειληθούν τα δικαιώματά μας»

 

Το θέμα που επηρεάζει, συντηρεί και κλιμακώνει την ένταση στο Αιγαίο

 

Βεβαίως οι πάντες έχουν κατανοήσει ότι το Αιγαίο είναι το κατεξοχήν ελληνοτουρκικό διμερές ζήτημα και αποτελεί βασικό εθνικό θέμα που απασχολεί την Ελλάδα και τους Έλληνες για περισσότερα από 40 χρόνια, εξ αιτίας της επιθετικής, βουλιμικής και απαράδεκτης τουρκικής αμφισβήτησης του υπάρχοντος καθεστώτος του Αιγαίου. Στη διάρκεια αυτών των χρόνων  δημιουργήθηκαν έκρυθμες καταστάσεις μεταξύ των δύο χωρών, που εξελίχθηκαν στη συνέχεια  σε τρεις τουλάχιστον σοβαρές κρίσεις, που λίγο έλειψε να μετατραπούν σε ένοπλη αντιπαράθεση μεταξύ τους. Αυτές οι σοβαρές κρίσεις  παρουσιάστηκαν: Τον Αύγουστο του 1976, τον Μάρτιο του 1987 και τον Ιανουάριο-Φεβρουάριο του 1996.

 

Εκτός όμως  των παραπάνω κρίσεων, στη διάρκεια αυτών των χρόνων  υπήρξε και μία πληθώρα μικρότερης έντασης επεισοδίων που έλαβαν χώρα στο Ανατολικό Αιγαίο και τα οποία  από το 1999 και  μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 2010, που οι σχέσεις των δύο χωρών είχαν  παρουσιάσει ύφεση, τα επεισόδια έγιναν διαχειρίσιμα. Όμως η ελεγχόμενη κατάσταση τριβής κράτησε  μέχρι το 2015, αφού από τη χρονιά αυτή και στη συνέχεια μέχρι και σήμερα, παρατηρείται επιδείνωση στις σχέσεις των δύο χωρών, εξαιτίας της αλλαγής συμπεριφοράς  του Τούρκου προέδρου, κυρίως μετά  το αποτυχημένο πραξικόπημα εναντίον του, αλλά και της ανόδου του εθνικισμού στην Τουρκία, που καλλιεργήθηκε σκόπιμα!

 

Στις ημέρες μας, οι ελληνοτουρκικές σχέσεις φαίνεται ότι έχουν ξεκινήσει έναν νέο κύκλο ψυχρού πολέμου μεταξύ των δύο χωρών και για αυτό παρουσιάζεται ιδιαίτερα στο Αιγαίο  μία κατάσταση με διαδοχικές εντάσεις και κρίσεις, που ξεκινούν από την σφοδρή λεκτική προκλητικότητα των Τούρκων αξιωματούχων, που κλιμακώνονται επικίνδυνα με σαφείς επιθετικές ενέργειες σκαφών του Λιμενικού Σώματος της Τουρκίας, ενάντια σε αντίστοιχα Ελληνικά σκάφη, αλλά και σε προκλητικές  υπερπτήσεις παραβιάσεων του Ελληνικού εναέριου χώρου από εξοπλισμένα αεροσκάφη της Τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας.

 

Η κλιμακούμενη επιδείνωση της παραπάνω κατάστασης, οφείλεται, εκτός των συντηρούμενων προβλημάτων από πλευράς Τουρκίας  και στο νέο παράγοντα που έχει εμφανιστεί στον Αιγαίο και δη στο Ανατολικό και δεν είναι άλλος από τα ενδεχόμενα μεγάλα ενεργειακά κοιτάσματα που κρύβει ο βυθός του. 

 

Τα προβλήματα που δρουν αρνητικά στις σχέσεις των δύο χωρών

 

Είναι χιλιοειπωμένο από όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις μέχρι τώρα τουλάχιστον, ότι η ΜΟΝΗ διαφορά που υφίσταται μεταξύ των δύο χωρών και είναι αποδεκτή από την ελληνική πλευρά, είναι αυτή της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας, ενώ όλα τα υπόλοιπα που αναφέρει η Τουρκία προς διευθέτηση,  ανάγονται σε προβλήματα τα οποία έχει δημιουργήσει ή διατυπώνει η ίδια, χωρίς να υπάρχουν τα ανάλογα επιχειρήματα που να εδράζονται στο Διεθνές Δίκαιο ή σε Διεθνείς Συνθήκες.

 

Τα προβλήματα που επικαλείται διαχρονικά η τουρκική πλευρά και εμμένει σε αυτά,  είναι: Τα κυριαρχικά δικαιώματα της υφαλοκρηπίδας, τα όρια της ελληνικής αιγιαλίτιδας ζώνης, δηλαδή τα χωρικά ύδατα, τα όρια του ελληνικού εθνικού εναέριου χώρου, η στρατικοποίηση των ελληνικών νησιών του Ανατολικού Αιγαίου, οι βραχονησίδες Ίμια και άλλες, ο έλεγχος της εναέριας κυκλοφορίας από το FIR, τα θαλάσσια σύνορα στο Ανατολικό Αιγαίο, η ευθύνη έρευνας και διάσωσης και τελευταία προέκυψε, όπως προαναφέρθηκε, η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ).

 

Σε  όλα αυτά αναφερόταν ο Τούρκος υπουργός Άμυνας και αφού τα βάζει όλα σε «ένα πακέτο», καλεί την Ελλάδα να προσέλθει σε διάλογο για να διαπραγματευθεί!! Με αυτό το περίσσιο θράσος, οι Τούρκοι αξιωματούχοι ακολουθώντας τακτική επιμονής και υπομονής στους στόχους που έχουν και τους ενισχύουν με προκλητικότητα και επιθετικότητα, κάνουν το παν για να σύρουν την Ελλάδα να καθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Και επειδή αυτό δεν έχει γίνει εφικτό όλα αυτά τα χρόνια, εφευρίσκουν ή εκμεταλλεύονται καταστάσεις  και αδυναμίες της ελληνικής πλευράς, που τις εξελίσσουν σε κρίσεις.

 

Επαναλαμβάνεται ότι μέχρι σήμερα καμιά ελληνική κυβέρνηση δεν έκανε το βήμα, φανερά τουλάχιστον, να διαπραγματευθεί με την τουρκική ηγεσία στα προβλήματα που αναφέρθηκαν, αν και σε ορισμένες περιπτώσεις, φάνηκε η Ελληνική πλευρά να ενδίδει με τη «φιλική» παρέμβαση των Η.Π.Α ή η στάση της να παρουσιάζει δισταγμούς και παλινδρομήσεις.

 

Επειδή η σημερινή κυβέρνηση προχώρησε με βήματα που καμία άλλη στο παρελθόν δεν έκανε, τόσο  με τη FYROM όσο και με την Αλβανία, εκφράζονται φόβοι μήπως το κακό παράδειγμα αυτών των πρωτοβουλιών, συνεχιστεί και με την Τουρκία για τα θέματα  που σχετίζονται με το καθεστώς του  Αιγαίου, το οποίο δεν επιδέχεται καμία απολύτως αμφισβήτηση και κανένα διάλογο.

 

Γιατί ένας διάλογος με την Τουρκία, στα θέματα που εκείνη παρουσιάζει ως προβλήματα, δεν έχει κανένα νόημα, αφού θα αφορά μόνο παραχωρήσεις εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων μας. Ούτε μπορεί να επιζητούμε την ειρήνη στο Αιγαίο με  υποχωρήσεις στα θέλω της Τουρκίας.

 

Η Ελλάδα επανειλημμένως έχει τονίσει ότι δεν ζητάει απολύτως τίποτα από την Τουρκία, πέραν των φιλικών σχέσεων ανάμεσα στους δύο λαούς και στο πνεύμα αυτό, δεν πρόκειται να παραχωρήσει ούτε σπιθαμή εδάφους, θαλάσσης ή αέρος, ενώ ενέργειες τύπου Ιμίων δεν θα πρέπει ποτέ να παρουσιαστούν. Σήμερα  στο πρόβλημα της ΕΟΖ και στις πιέσεις που ασκεί η Τουρκία ώστε να καταστεί «ομοτράπεζος» της Ελλάδας, θα πρέπει να επιδειχθεί ενεργή αποφασιστικότητα στις όποιες προκλήσεις και αυτό προϋποθέτει ετοιμότητα των Ενόπλων Δυνάμεων, που σημαίνει πέραν της εκπαίδευσης και του υψηλού ηθικού, δαπάνες για την άμυνα, σύγχρονο εξοπλισμό και ορθολογιστική τους διάταξη.

 

Νέα Εθνική Στρατηγική

 

Τα χρόνια των μνημονίων και των πολιτικών δυνάμεων της χώρας που τα υπηρέτησαν και συνεχίζουν να τα υπηρετούν, επέφεραν τεράστια  πλήγματα, που έχουν σημαδέψει όλους τους τομείς και τους θεσμούς του Κράτους και το ζητούμενο πλέον είναι η ανατροπή της παρούσας μνημονιακής κατάστασης, από μια κυβέρνηση Δημοκρατική Πατριωτική, για να μπορέσει να πραγματοποιηθεί η επανεκκίνηση της Ελλάδας, ξεκινώντας από την αποκατάσταση  της Δημοκρατίας.

 

Στη συνέχεια είναι κάτι περισσότερο από αναγκαίο, αυτή η κυβέρνηση που θα στηρίζεται στη μεγάλη πλειοψηφία του  ελληνικού λαού, να προχωρήσει στη συγκρότηση μιας νέας εθνικής στρατηγικής, στην οποία θα ορίζεται με σαφήνεια και πάνω από όλα ποια είναι τα εθνικά συμφέροντα της χώρας και με ποιον  τρόπο θα εξασφαλίζονται, ενώ  θα γίνονται  παράλληλες προσπάθειες για την αποκατάσταση της πληγείσας εθνικής υπόστασης της πατρίδας μας και θα μπαίνει σε άμεση στόχευση η εθνική της ανεξαρτησία. 

Πηγή