28η Οκτωβρίου 1940: Μνήμη Εθνικής Αφύπνισης

Η επέτειος του ΟΧΙ που ξεστόμισε αυθόρμητα ο ελληνικός λαός απέναντι στον ένοπλο εισβολέα, ντύνοντας τα παιδιά του με τη στολή του Έλληνα στρατιώτη για να τον αποκρούσουν, υπήρξε η απόλυτη και ενιαία έκφραση ενός και μοναδικού νομίσματος με δύο όψεις: του ενωμένου λαού που μετατρέπεται σε στρατό, και του στρατού που αποτελείται από το μοναδικό φορέα του, το λαό. Μια ενιαία έκφραση που βρήκε την πλήρη ταύτισή του στην εθνική αντίσταση που ακολούθησε.

Σ’ αυτήν την ενιαία έκφραση οφείλεται η νίκη στις σιδερόφρακτες δυνάμεις του φασισμού επάνω στα βουνά της Ηπείρου και της Αλβανίας. Μια νίκη που βάφτηκε με το αίμα εκείνων των νεαρών παιδιών που αποφασισμένα να δώσουν ακόμη και τη ζωή τους, αναχαίτισαν τον εισβολέα και τον κυνήγησαν μέχρι τις ακτές της Αδριατικής. Μια εποποιΐα που δεν θα είχε επιτευχθεί αν το επιχειρησιακό σκέλος είχε αφεθεί στα χέρια του στρατιωτικού επιτελείου του Μεταξά, που όπως έχει πλέον αποκαλυφθεί, σχεδίαζε επιβραδυντικές αμυντικές ενέργειες και βαθμιαία υποχώρηση. Η επιμονή και ο ηρωισμός των ίδιων των παιδιών του λαού, των Ελλήνων στρατιωτών, ήταν που ανέτρεψε τους σχεδιασμούς, μετέδωσε τη φωτιά του ενθουσιασμού στους διοικητές τους και δημιούργησε ένα έπος. Το έπος του ’40!

Τα παιδιά του έπους εκείνου, οι ήρωες εκείνοι, δεν είναι μορφές μυθικές που χάνονται στο θρύλο ενός μακρινού και απροσδιόριστου παρελθόντος. Είναι πρόσωπα οικεία που πολλοί από εμάς προλάβαμε να τα γνωρίσουμε, να τα αγγίξουμε, να τα αγκαλιάσουμε και να μας αγκαλιάσουν ως παππούδες μας ή και πατεράδες μας. Σήμερα δεν ζει σχεδόν κανένας τους. Πρόλαβαν όμως με το άγγιγμά τους να μας μεταδώσουν την επίγνωση της συνέχειας. Μιας συνέχειας που πρέπει να σταθούμε αντάξιοί της.

Εκείνοι έκαναν το καθήκον τους ανατρέποντας τα σχέδια της τότε εξουσίας που σχεδίαζε βαθμιαία υποχώρηση στους εισβολείς. Παρόμοιο καθήκον ανατίθεται σ’ εμάς για ν’ ανατρέψουμε τις πολιτικές της σημερινής εξουσίας, που εφαρμόζει όχι βαθμιαία αλλά άτακτη υποχώρηση στην εισβολή των funds και την ολοκληρωτική παράδοση της πατρίδας και του λαού στη μέγγενη της τρόικα, των Βρυξελλών και του σύγχρονου Ράιχ. Οι πολιτικές της τοτινής δικτατορίας και της τωρινής πλασματικής «δημοκρατίας» απέναντι στους ξένους άρπαγες, παραμένουν όμοιες. Όμοια θα πρέπει να είναι και η απάντηση του λαού, δηλ. των παιδιών, των εγγονών και των δισέγγονων εκείνων των ηρώων. Το περήφανο ΟΧΙ που εκφράστηκε στο δημοψήφισμα του 2015, ήρθε τώρα η στιγμή να πάρει έμπρακτη μορφή με ανένδοτο αγώνα μέχρι την ανατροπή του φαύλου καθεστώτος, την τελική νίκη και την απελευθέρωση από τα δεσμά των δανειστών και του απολυταρχικού μορφώματος της Ε.Ε.

Κρινόμαστε απ’ τη γενιά του ΌΧΙ κι είμαστε υπόλογοι στις ερχόμενες, αγέννητες γενιές. Γιατί όπως ο ποιητής επισημαίνει:

«Χρωστάμε σε όσους ήρθαν, πέρασαν, θα ’ρθούνε, θα περάσουν.

Κριτές, θα μας δικάσουν οι αγέννητοι, οι νεκροί».

Τα αιτήματα της γενιάς του ΟΧΙ παραμένουν ανεκπλήρωτα:

Εθνική Ανεξαρτησία, Λαϊκή Κυριαρχία, Κοινωνική Δικαιοσύνη

Ήρθε ο καιρός να τα εκπληρώσει η δική μας γενιά.

28/10/2017

Η Πολιτική Γραμματεία του Ε.ΠΑ.Μ.