Η κωλοτούμπα, της κωλοτούμπας, ω κωλοτούμπα!

"Η απόλυτη ξεφτίλα του ¨αντι-ΕΕ" και "αντι-ευρώ" Μπέμπε Γκρίλο. 

Γράφει Ο Γιώργος του Κλικ

Η κωλοτούμπα φαίνεται ότι είναι το πιστεύω των “αγανακτισμένων”, “αποφασισμένων”, “αδιάλλακτων”, “ασυμβίβαστων” και “ριζοσπαστικά αντιτιθέμενων” στα ευρωπαϊκά ιερατεία ηγετών της νέας “όχι-πολύ-επαναστατικής-μην-παρεξηγηθούμε-κιόλας” φουρνιάς, που ανέλαβαν ως νέοι ανιδιοτελείς Δον Κιχώτες να υπερασπιστούν τα “δίκια των λαών”.

Σύμφωνα με την αρχή “εγώ για σένα – κομμάτια να γίνεις”.

Πρώτος διδάξας ο ΣΥΡΙΖΑ και αμέσως μετά οι PODEMOS. Κοινός παρονομαστής η περίφημη “άμεση δημοκρατία” και τα “δικαιώματα”, φυσικοί απόγονοι του ευρωκομμουνισμού ο οποίος, στην εποχή του, μια και είχε γίνει ασύμβατη με τις κομματικές του επιδιώξεις η “επανάσταση”, το γύρισε στο άλλα λόγια βρε παιδιά για ν' αγαπιόμαστε και άρχισε να εμβαθύνει στις παραλλαγές και τα “βαθύτερα” νοήματα της λέξης “δημοκρατία”.

Άμεση, έμμεση, ίσια, πλάγια, λοξή, με ολίγη, σκέτη κλπ όπως ο καφές και ο πατσάς. Τα δικαιώματα περίμεναν στη γωνία. Για να πάρουν την σκυτάλη οι Τσίπρες, οι Ιγκλέσιας και τώρα τα 5 αστέρια (πέντε, όσα και τα δάκτυλα της μούντζας) του Γκρίλο.

Η τακτική είναι απλή και βασίζεται στην ξετσίπωτη αναίρεση πομπωδών καταγγελιών που ανταποκρίνονταν 100% στις λαϊκές προσδοκίες. 

Δεν χρειάζονται παραδείγματα, έχουμε την τιμή να έχουμε για πρωθυπουργό τον μάστορα αυτής της τακτικής που είναι καταγεγραμμένος σε αναρίθμητα βίντεο να ξεσπαθώνει οργισμένος κατά της αδικίας και των συντελεστών της, για να έρθει μετά, από θέση ισχύος, να βαφτίζει το κρέας ψάρι όπως είπε κάποιος και να συνεχίζει την συνταγή του αφανισμού.

Δεν μπορεί να είναι τυχαίο. Η τόσο καταφανής κυβίστηση πρέπει να είναι προγραμματισμένη και να έχει σαν στόχο την πλήρη απογοήτευση και την ισοπέδωση της ελπίδας και του κουράγιου των θυμάτων. Πρέπει επίσης να έχει σαν στόχο και την αίσθηση της κοινής λογικής και του αυτονόητου έτσι ώστε τίποτα πια να μην μπορεί να θεωρείται ως λογικό ή αναμενόμενο αποτέλεσμα μιας προηγούμενης ενέργειας. Σαστίζω τα θύματα πριν τα εξοντώσω, έτσι η δουλειά μου γίνεται ευκολότερη. Το έκαναν και οι Ναζί με τα θύματα τους από τα σημεία συγκέντρωσης μέχρι έξω από τον θάλαμο αερίων. 

Η κωλοτούμπα

Βγήκε χτες ο Γκρίλο και ανακοίνωσε ότι η συμμαχία του 5 αστέρια με το UKIP του Farage δεν εξυπηρετούσε πλέον τις τακτικές του κόμματος στο ευρωκοινοβούλιο και γι αυτό γινόταν πρόταση για νέα συνεργασία με το ALDE του Βέλγου Verhofstadt.

Τώρα, τι εστί ALDE και Verhofstadt ας το αφήσουμε καλύτερα, όποιος θέλει το ψάχνει. Θα περιοριστούμε να πούμε ότι πρόκειται για τα αγαπημένα παιδιά των Schulz και Juncker, με τον ίδιο τον Verhofstadt να φιλοδοξεί να αντικαταστήσει τον Schulz στην προεδρία του ευρωκοινοβουλίου. Μιλάμε για τον σκληρό πυρήνα του ιερατείου.

Ένα κόμμα σαν το M5S που υποτίθεται ότι είναι αντι-ΕΕ και αντι-ευρώ (αν και στο θέμα αυτό δεν έχει πάρει ποτέ επίσημα σαν κόμμα ξεκάθαρη θέση, το πολύ πολύ μιλάει για δημοψήφισμα) θα έπρεπε να ξέρει από πρώτο χέρι ότι αυτό το όργανο που ονομάζεται ευρωκοινοβούλιο έχει απολύτως μηδενική νομοθετική εξουσία και πως όλες οι αποφάσεις παίρνονται από τα διάφορα όργανα του ιερατείου όπως το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κλπ.

Αφού λοιπόν ο ρόλος του είναι καθαρά διακοσμητικός τι σόι τακτικές ευελιξίας θα εξυπηρετούσε μια συμμαχία με τον ίδιο τον εχθρό; Αντί να ανεβαίνει καθημερινά πάνω στα έδρανα του ευρωκοινοβουλίου καταγγέλλοντας αυτό το θέατρο δημοκρατικής επίφασης, ζητάει “ευρύτερες συμμαχίες”; Για να πετύχει τι;

Της κωλοτούμπας

Αμέσως η παρέα του Γκρίλο έθεσε σε εφαρμογή την “άμεση δημοκρατία”. Κάλεσε σε on line ψηφοφορία τα μέλη του κόμματος για να εγκρίνουν ή όχι την απόφαση του αρχηγού-showman.

Και ω του θαύματος, το 78,5% συμφώνησε με τον αρχηγό. Ο θρίαμβος της άμεσης, της από τα κάτω δημοκρατίας. Ο λαός μίλησε, τι φωνάζετε;

Βέβαια δεν έχει σημασία που την εκλογική βάση δεν την ρώτησε κανένας και δεν έχει σημασία που από τα μόλις 130.000 μέλη του M5S (μια ανύπαρκτη μειοψηφία μέσα στην ιταλική κοινωνία) ψήφισε μόνο το ένα τρίτο, δηλαδή 40.000.

Την επομένη, δηλαδή σήμερα, επιστρατεύθηκαν τα συνήθη παπαγαλάκια για να εκθειάσουν σε διάφορες παραλλαγές (ανάλογα με το μπλογκ στο οποίο έγραφαν) την σοφή απόφαση του αρχηγού. Με τρανταχτά επιχειρήματα όπως “εμείς δεν είμαστε κατά της Ευρώπης γενικώς, είμαστε κατά αυτής της Ευρώπης που πρέπει να αλλάξει”. Ή “Περιμένετε εσείς την επανάσταση, εμείς ασκούμε ρεαλιστική πολιτική”. Περί ευρώ φυσικά κουβέντα.

“Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα” ήταν το κεντρικό επιχείρημα. Μόνο που ενώ ο σκοπός είναι άγνωστος, τα μέσα εμφανίζονται ολοκάθαρα: Συμμετοχή στην μοιρασιά της πίτας.

Ω κωλοτούμπα! - ανώμαλη προσγείωση

Κρίμα η ψηφοφορία και η άμεση δημοκρατία.

Βγαίνει σήμερα, κυριολεκτικά χωρίς φλας ο Verhofstadt και απορρίπτει την πρόταση του Γκρίλο. “Ταπείνωση για τον Γκρίλο, το ALDE μπλοκάρει την συμμαχία με το M5S”.

Που σημαίνει τι;

Σημαίνει ότι το M5S υφίσταται μια πολιτική ήττα αξιοπιστίας που θα μεταφραστεί σε εκλογική πανωλεθρία, ακριβώς την στιγμή που είχε ανοίξει πανιά για να διεκδικήσει την διακυβέρνηση μετά το ηχηρό ΟΧΙ του ιταλικού λαού που έβαλε σε κρίση το σύστημα.

Σημαίνει ότι μοναδικός επίσημος πολιτικός εκφραστής του λαϊκού αισθήματος κατά του ιερατείου της ΕΕ μένει πια μόνη και ανενόχλητη η Λίγκα του Βορρά του Matteo Salvini. Μια Λίγκα το πολιτικό παρελθόν (και κυβερνητικό) της οποίας μόνο εγγύηση για ομαλές πολιτικές εξελίξεις στο μέλλον δεν μπορεί να στοιχειοθετεί. Είναι το καταφύγιο του κάθε εξτρεμιστή, του κάθε ρατσιστή και του κάθε κολλημένου σε παγανιστικές μυθοπλασίες παράδοσης.

Για το εκλογικό σώμα όμως, που ως γνωστόν έχει μικρή μνήμη, ισχύει το περίφημο του Δημοσθένη: “Προς γαρ το τελευταίον εκβάν έκαστον των προγενεστέρων κρίνεται”, δηλαδή, οι εκλογείς, στην προκειμένη, κρίνουν με βάση αυτά που γίνονται σήμερα, ξεχνώντας εκείνα που τους βασάνισαν στο παρελθόν. Γι αυτό και ο Salvini απευθύνεται “μεγαλόψυχα” στους ψηφοφόρους του M5S: “Για τους απογοητευμένους του Γκρίλο, οι πόρτες της Λίγκα είναι ανοιχτές”.

Οι προοπτικές στην Ιταλία τώρα θυμίζουν μια επανάληψη της ελληνικής τραγωδίας/κωμωδίας, αμέσως μετά την κωλοτούμπα Τσίπρα, στις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015,  όπου είχε θριαμβεύσει η αποχή.

Αν η απογοήτευση και συνεπώς η αποχή στην on line ψηφοφορία μέσα στο κόμμα των 5 αστέρων ήταν της τάξης του 60% φανταζόμαστε ότι θα έχουμε μια παρόμοια συμπεριφορά από έναν απογοητευμένο ιταλικό λαό σε εκλογές που θα γίνουν, κατά πάσα πιθανότητα, στο προσεχές χρονικό διάστημα.

Η Λίγκα θα ανέβει, τα 5 αστέρια θα πέσουν και ένας “μνημονιακός” συνασπισμός κομμάτων θα μπορέσει εύκολα να κάνει κυβέρνηση, ενώ στο μεταξύ οι Ιταλοί θα τρώγονται αναμεταξύ τους για το ποιος δεν ψήφισε, ποιος ψήφισε και τι ψήφισε αυτός που ψήφισε. Πρέπει να ομολογήσουμε ότι το ιερατείο παίζει καλά τα χαρτιά του στις ανατροπές των ΟΧΙ, εφ' όσον φυσικά βρίσκει πάντα μερικούς πουλημένους στις κατάλληλες θέσεις.    

Ούτως  άλλως, όπως και στην ελληνική περίπτωση, θα έχουμε ένα φτου κι από την αρχή για τον ιταλικό λαό που είναι ο μεγάλος χαμένος της κωλοτούμπας του Γκρίλο.