Το Αιγαίο δεν ανήκει στα ψάρια, του Απόστολου Αποστολόπουλου

 

Μόλις μια βδομάδα μετά τη δίωρη συνάντηση Τσίπρα-Ερντογάν στις ΗΠΑ (22/9) ο πρόεδρος της Τουρκίας έθεσε απερίφραστα θέμα ιδιοκτησίας 16 ελληνικών νησιών του Αιγαίου και αμφισβήτησε τη Συνθήκη της Λωζάννης. Η Τουρκία ζητά από την εποχή που κυβερνούσαν οι κεμαλιστές, ως πρώτο βήμα, όπως προβλέπει η Συνθήκη της Λωζάννης, την αποστρατικοποίηση των νησιών. Ώστε η Ελλάδα να καταστεί όμηρος εκβιασμού, υπό την απειλή κατάληψης των ανυπεράσπιστων νησιών. Ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε απαντήσει με τρεις λέξεις στις τουρκικές απαιτήσεις: Είναι θέμα άμυνας, είπε. Η άμυνα της Πατρίδας υπερτερεί της όποιας Συνθήκης, προβλέπει και ο ΟΗΕ. Εφόσον, βέβαια, είσαι αποφασισμένος να υπερασπιστείς με όλα τα διαθέσιμα μέσα την Πατρίδα σου και το μέλλον της: Η «Λωζάννη» έχει πολύ πετρέλαιο και αέριο στο βάθος του Αιγαίου.

Ο Τσίπρας επικαλέσθηκε το Διεθνές Δίκαιο και ότι τέτοιες διεκδικήσεις προκαλούν κινδύνους για την ειρήνη την οποία περιφρουρεί η Ελλάδα. Έπεα πτερόεντα. Σε υπολογίζουν ως φρουρό όταν ξέρουν ότι είσαι ικανός να διαφυλάξεις αυτό που υποτίθεται προστατεύεις. Η κυβέρνηση δεν έχει βάλει κανένα φραγμό στις απαιτήσεις των Δανειστών για τη μείωση του αξιόμαχου των ΕΔ, μείωση κονδυλίων, μισθών κλπ. Τι σόι φρουρός είναι;

Υπόθεση εργασίας: Ο Ερντογάν μπορεί να καθησύχασε τον πρωθυπουργό (στις ΗΠΑ) για όσα θα άκουγε περί νησιών, γιατί θα τα έλεγε στη νύφη (Ελλάδα) για να τα ακούσει η πεθερά (κεμαλιστές). Η κυβέρνηση πράγματι δεν έδειξε ούτε δείχνει ιδιαίτερα ανήσυχη. Αλλά στον πρωθυπουργό διαφεύγει το προφανές και ο κ. Κοτζιάς δεν φαίνεται ιδιαίτερα ικανός στις συμβουλές στον αρχηγό του. Ο Ερντογάν, δηλαδή, στράφηκε όντως κατά των κεμαλιστών αλλά:

Πρώτον υποχρέωσε την αντιπολίτευση να συρθεί πίσω του, στην πολιτική του, σε ένα κρεσέντουπερπατριωτισμού ενώ ο κ. Κοτζιάς και οι διπλωματικοί σύμβουλοί του στο ΥΠΕΞ θέλουν να πείσουν, σε άθλια αγγλικά, τον πρωθυπουργό, εμάς και διεθνείς εταίρους ότι στην Τουρκία διαφωνούν και τσακώνονται σε «ξένο αχυρώνα».

Δεύτερον, η Τουρκία, με τις δηλώσεις Ερντογάν, έκανε ένα ακόμα σημαντικό βήμα για να εδραιώσει διεθνώς την εντύπωση ότι αδικείται από το καθεστώς του Αιγαίου (Λωζάννη) και πρέπει να αρθεί η αδικία με τη συμβολή ασφαλώς του διεθνούς παράγοντα. Ήδη οι ΗΠΑ νίπτουν τας χείρας και το Βερολίνο, αν και δεν έχει λόγο στη Συνθήκη της Λωζάννης, «άνοιξε φύλλο» υπέρ της Τουρκίας, ενώ η Ρωσία, ενόψει της προσεχούς επίσκεψης Πούτιν, αντέδρασε ήπια, σε δημοσιογραφικό επίπεδο, με ανακοίνωση του Νοβόστι.

Τρίτον, ο Ερντογάν καθησυχάζοντας τον πρωθυπουργό και μετά απειλώντας επαναφέρει το δίλημμα των Ιμίων. Έτσι η πρωτοβουλία για ειρήνη/πόλεμο στο Αιγαίο εξαρτάται απολύτως από την Τουρκία. Αυτή ορίζει κατά το δοκούν και σύμφωνα με τη συγκυρία και τη στρατηγική της πότε θα εγείρει θέμα. Μετά τα Ίμια, καταλήξαμε στο ευχαριστώ του Σημίτη και ακολούθησε, κατά μίμηση, το ευχαριστώ του Δραγασάκη. Θα το τριτώσει ο Τσίπρας; Τελικά η πολιτική «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι» έχει φαίνεται δυο αναγνώσεις: Μία των ηρωικών νεκρών και μια άλλη των εξευτελιζόμενων ζώντων.

Οι διεθνείς επαφές του πρωθυπουργού πχ με Μέρκελ και Ολάντ δεν μαλάκωσαν στο ελάχιστο τους Δανειστές. Η επαφή του κ. Τσίπρα με τον Ερντογάν είχε ως αποτέλεσμα να τεθεί σαφώς και επισήμως θέμα Λωζάννης και νησιών. Καλύτερα θα ήταν να μένει σπίτι ο κ. Τσίπρας. Για να ασχοληθεί με το άλλο του αξεπέραστο κατόρθωμα: Το ότι κατέστησε τον κ. Μητσοτάκηκαταλληλότερο πρωθυπουργό.

ΠΗΓΗ: ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ ΕΠΑΜ