Φoυντώνει o αντιευρωπαϊσμός στην Eυρώπη, Tου Mιχάλη Aριδά

Οι περισσότεροι Έλληνες είναι κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης και κατά του ευρώ (κι ας μας παραμυθιάζουν για το αντίθετο), όπως θα καταδείξω παρακάτω. Γιατί οι περισσότεροι και όχι όλοι; Μα γιατί υπάρχουν οι πολιτικά τυφλοί, οι οποίοι είναι τα θύματα της παραπληροφόρησης και της εικονικής πραγματικότητας, που φυτεύουν μέσα στα κεφάλια μας τα τηλεοπτικά κανάλια του ψέματος και της παραπλάνησης, οι πολιτικοί, οι δημοσιογράφοι, οι καθηγητάδες κλπ. Κάποιοι από αυτά τα θύματα είναι και οι τελευταίοι που ελπίζουν πως μπορεί κάποια στιγμή να τη «βολέψουν» μόνοι τους κι ας καταστρέφεται όλη η κοινωνία. Τι γελοίο! 

Επίσης, πάντα υπάρχουν και τα αναγκαία κομματόσκυλα κάθε είδους, που όλα συγκλίνουν σε ένα πράγμα: ότι πει ο αρχηγός, ότι πει το κόμμα. Ακόμα κι αν τα παιδιά τους δεν έχουν κάθε μέρα να φάνε φαγητό και το κόμμα τους σπρώχνει πιο βαθιά στην κόλαση, το μόνο που τους νοιάζει, είναι ΤΟ ΚΟΜΜΑ. Δε χρειάζεται να μιλήσουμε για αυτούς που βολεύονται από τη σημερινή κατάσταση, αυτούς που ο λαός αποκαλεί «λαμόγια».

Ευτυχώς που οι τυφλοί, τα κομματόσκυλα και τα λαμόγια,  είναι ένα σύνολο που αποτελεί πλέον μικρή μειοψηφία ανάμεσα στον Ελληνικό λαό και λιγοστεύουν κάθε μέρα.

Η άποψη που λέει ότι οι Έλληνες είναι κατά του ευρώ και της Ε.Ε., δεν είναι μόνο το συμπέρασμα της δικής μου εμπειρίας. Δεν είναι μόνο αυτό που εγώ και οι γνωστοί μου λαμβάνουμε από την επικοινωνία μας με τον κόσμο. Αποτυπώνεται πλέον και σε επίσημες δημοσκοπήσεις. Έχουμε ήδη μιλήσει για τη δημοσκόπηση της PEW Research Center (71% των Ελλήνων κατά της Ε.Ε.), αλλά δεν είναι η μόνη φυσικά. Από το τέλος του 2014, άρχισαν να βγαίνουν δημοσκοπήσεις από ξένες εταιρείες (σίγουρα πολύ πιο αξιόπιστες από τις ντόπιες), που δείχνουν την απαξίωση της πλειοψηφίας των Ελλήνων στο ευρώ και την Ε.Ε. Μιλάμε για εταιρείες, που δεν εξαρτώνται από την ελεημοσύνη κάποιου υπουργείου ή κάποιας εγχώριας τράπεζας, που θα τους δώσει μια δουλίτσα για να επιβιώσουν. WIN/Gallup International, ORB International είναι μερικά ακόμα ονόματα εταιρειών. Ακόμα και τοthink tank της ευρωπαϊκής επιτροπής που λέγεται Bridging Europe, έχει

βγάλει παρόμοια αποτελέσματα.

Ο «ευρωσκεπτικισμός» δεν είναι ένα φαινόμενο που συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα. Ας δούμε λίγο τι γίνεται σε άλλες χώρες της Ε.Ε.

Στην Ιταλία πρώτο κόμμα δημοσκοπικά είναι αυτό του Μπέπε Γκρίλο, οποίος υποστηρίζει πως η Ιταλία πρέπει να φύγει από το ευρώ. Το τρίτο και το τέταρτο κόμμα στην Ιταλία κινούνται πάνω κάτω στο ίδιο μοτίβο της εξόδου από το ευρώ.

Στη Γαλλία πρώτο κόμμα είναι αυτό της Λεπέν (που προσπαθεί να αποτινάξει από πάνω του το ακροδεξιό παρελθόν του), η οποία ζήτησε να γίνει δημοψήφισμα σαν του Brexit σε όλες τις χώρες της Ε.Ε. Πανηγύρισε για το Brexit και είπε πως και αυτή θα ψήφιζε υπέρ αυτού. Θυμίζει συνεχώς στους Γάλλους την απάτη που τους έγινε, αφού ψήφισαν ΟΧΙ στο ευρωπαϊκό Σύνταγμα, αλλά τους το «φόρεσαν» πλαγίως. Στις επόμενες εκλογές της Γαλλίας, ετοιμάζουν όλοι οι «ευρωπαϊστές», δεξιοί και αριστεροί, ένα συνασπισμό, ώστε να μην αφήσουν να πάρει αυτό το αίτημα σάρκα και οστά μέσα στο λαό, γιατί αυτόν φοβούνται πάντα και όχι την κάθε Λεπέν!

Στην Αυστρία μαζεύουν υπογραφές για να γίνει δημοψήφισμα για έξοδο από την Ε.Ε. Στη Φιλανδία τις μάζεψαν ήδη, για έξοδο από το ευρώ. Στην Ουγγαρία ανακηρύχθηκε δημοψήφισμα για έξοδο από την Ε.Ε. Κάτι που πολλοί ζητάνε έντονα και στην Ολλανδία και σε άλλες χώρες της Ε.Ε. Σας έχω νέα! Ακόμη και στη Γερμανία φουντώνει ο ευρωσκεπτικισμός.

Στη Μεγάλη Βρετανία είδαμε όλοι τι συνέβη. Παρά την τρομοκρατία, παρά τις απειλές και τα ψέματα, παρά τον (τυχαίο;) φόνο της Cox μια εβδομάδα πριν το δημοψήφισμα και την πλύση εγκεφάλου που ακολούθησε, η πλειοψηφία του Βρετανικού λαού είπε το δικό της περήφανο ΟΧΙ.

Πριν κάμποσα χρόνια, όταν γινόταν στη Σουηδία δημοψήφισμα για το αν θα μπει στο ευρώ ή όχι, πάλι λίγες μέρες πριν πάνε οι Σουηδοί πολίτες στις κάλπες, δολοφονήθηκε μια βουλευτής υπέρμαχος του ευρώ, παντρεμένη με μικρά παιδιά. Ακριβώς το ίδιο σκηνικό με αυτό της Cox. Οι Σουηδοί όμως, είπαν και αυτοί το ΟΧΙ.

Αυτό το ΟΧΙ που είπαν οι Έλληνες το καλοκαίρι του 2015. Η μεγάλη παρακαταθήκη μας. Το 62% των Ελλήνων ψήφισε ΟΧΙ μέσα σε ένα καθεστώς τρομοκρατίας και παραπλάνησης (και με ένα ΚΚΕ να παίζει ίσως τον πιο βρώμικο ρόλο της ιστορίας του), γνωρίζοντας πως αυτό το ΟΧΙ θα σήμαινε και την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ και την Ε.Ε., καθώς αυτό τους έλεγαν όλοι οι ντόπιοι δημοσιογράφοι και πολιτικοί και όλοι οι ευρωπαίοι «ηγέτες». Άσχετα αν γύρισε σε ΝΑΙ την ίδια νύχτα, πριν καν ανακοινωθούν τα οριστικά αποτελέσματα. Ο λαός δεν ξεχνά τους «ευεργέτες» του και να είναι σίγουροι ότι θα τους ανταμείψει για τις ευγενείς υπηρεσίες τους.

Βλέπουμε, λοιπόν, πως φουντώνει ένα τεράστιο κύμα αντιευρωπαϊσμού και κοινής θέλησης των λαών για επιστροφή στα εθνικά κράτη, με εθνικές κυβερνήσεις. Σε κάποιες χώρες είναι πλειοψηφία, σε κάποιες άλλες όχι ακόμα. Πάντως είναι σίγουρο, πως σε λίγα χρόνια κανένας λαός δεν θα θέλει να είναι μέσα στην Ε.Ε. ή μέσα στο ευρώ. Ειδικά όταν σκάσει η γιγάντια φούσκα της Deutsche Bank.

Ενώ στις περισσότερες χώρες, αυτό αποτυπώνεται με κόμματα που υποστηρίζουν την έξοδο από το ευρώ ή την Ε.Ε. πάνω στο συλλογικό αίτημα της εθνικής ανεξαρτησίας, στην Ελλάδα δεν εμφανίζεται ακόμα μαζικά στον κόσμο ως οργανωμένη πολιτική έκφραση.

Το εξαφανισμένο (καθόλου τυχαία) από τα τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά κανάλια ΕΠΑΜ του Δημήτρη Καζάκη, κατά κύριο λόγο, μιας και μιλάει ξεκάθαρα για έξοδο από ευρώ και Ε.Ε., είναι ο πολιτικός σχηματισμός που εκφράζει απολύτως το αίτημα αυτό στη χώρα μας, μιλώντας από τη σκοπιά της εθνικής ανεξαρτησίας και της λαϊκής κυριαρχίας.

Η ΛΑΕ του Παναγιώτη Λαφαζάνη, κατά δεύτερο, (μιας και δεν έχει ακόμη ξεκαθαρίσει τη θέση της για την Ε.Ε. και άλλα κρίσιμα ζητήματα, χώρια το βεβαρημένο παρελθόν από τη συμμετοχή στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ), έχει αρχίσει σιγά σιγά να εκφράζει αυτό το αίτημα.

Δεν συγκαταλέγω την ΑΝΤΑΡΣΥΑ στα κόμματα που αναφέρω παραπάνω, καθώς δεν μιλάει διόλου από την πλευρά της εθνικής ανεξαρτησίας, αντίθετα απεχθάνεται την ελληνική σημαία και ζητάει ανοιχτά σύνορα, με ότι αυτό συνεπάγεται.

Φυσικά δε συγκαταλέγω και το ΚΚΕ, το οποίο δεν ξέρει τι θέλει και το θέλει ΤΩΡΑ! Θέλει έξοδο από Ε.Ε. αλλά όχι έξοδο από το ευρώ, γιατί αν βγούμε από το ευρώ θα είναι χειρότερα κι από τα μνημόνια!!! Ακόμα και η έξοδος από την Ε.Ε. θα έχει σαν προϋπόθεση το σοσιαλισμό. Δηλαδή πρώτα η δικτατορία του προλεταριάτου και μετά η έξοδος. Απίστευτος αχταρμάς που δεν ταιριάζει σε ένα κόμμα που αυτοπροσδιορίζεται ως πρωτοπορία. Κρίμα για τον κόσμο που το ακολουθεί. 

Η δε Χρυσή Αυγή, παρότι πολύς κόσμος νομίζει ότι μιλάει για έξοδο από το ευρώ και την Ε.Ε., μιλάει πεντακάθαρα για παραμονή στην Ε.Ε. και το ευρώ, «ακόμα και με σκληρά μνημόνια» όπως είπε ο αρχηγός της Μιχαλολιάκος.

Πιστεύω πως είναι αναπόφευκτο να στραφεί ο Ελληνικός λαός προς τους πολιτικούς σχηματισμούς, που επιδιώκουν την εθνική ανεξαρτησία μέσω της εξόδου από το ευρώ και την Ε.Ε., αρκεί να ξεφύγει από την άγνοια που τροφοδοτεί, κάθε λεπτό της ώρας, το πολιτικό σύστημα, με την άπλετη βοήθεια του μιντιακού συστήματος. Αρκεί να ενημερωθεί, να συνειδητοποιήσει την κρισιμότητα των καιρών, και να κάνει το καθήκον του.

ΥΓ. Σε επόμενο κείμενο, θα αναλύσουμε το γιατί οι λαοί στρέφονται κατά της Ε.Ε. και το τι ακριβώς διαδραματίζεται στα άδυτα των Βρυξελλών.

Ο Μιχάλης Αριδάς είναι μέλος της ΠΓ του Ε.ΠΑ.Μ.

ΠΗΓΗ: epam-lakonias