Συντάκτης: Δημήτρης Νανούρης

Ο καναπές ΧΙ

(Τον Φεβρουάριο του 1982 ξεσπά ανταρσία στις Φυλακές Κορυδαλλού. Πονηρός ο Ευαγγελόπουλος, κρατά μετριοπαθή στάση, εξωθώντας τον Παπαπάνου να παίξει τον «κακό μπάτσο», ρόλο που εκείνος αναλαμβάνει προθύμως).

Ομάδα δικηγόρων με πολυετή ενασχόληση περί την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων διατηρούσε αδιάλειπτη, πλην αδιαφανή επαφή με τους καταληψίες. Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Δικαιοσύνης έκανε τα στραβά μάτια σε τούτα τα παράτυπα επισκεπτήρια, ευελπιστώντας ότι θα συμβάλουν καταλυτικά στην εκτόνωση της έντασης. Αρκετοί άλλωστε από τους συμμετέχοντες εκτελούσαν διατεταγμένη υπηρεσία, λαμβάνοντας απευθείας εντολές από υψηλούς επιτετραμμένους του μεγάρου Μαξίμου.

Η εκκεντρική ποινικολόγος Ιόλη Κατερινοπούλου, αντιθέτως, τάχθηκε από την πρώτη στιγμή στο πλευρό των εξεγερμένων. Επιφορτίστηκε αυτοβούλως με την επικίνδυνη αποστολή να μεταφέρει κρυφά στους επικεφαλής τους τις προτάσεις των συμμάχων τους εκτός των τειχών και κυρίως να αντλεί πληροφορίες για τα τεκταινόμενα πίσω απ' τα κάγκελα. Οι μεθοδικές και εργώδεις προσπάθειές της έδωσαν φρέσκο αέρα στο κύμα αλληλεγγύης, μετατρέποντάς το βαθμηδόν σε καταστροφικό για το κράτος τσουνάμι.

Την Κυριακή βγήκαν στο κλαρί το Γεντί και η Αίγινα, τη Δευτέρα η Λάρισα και η Πάτρα και ίσαμε τα μέσα της εβδομάδος δεκάδες καταστήματα, ακόμα και το κάτεργο ανηλίκων της Κασσαβέτειας. Οι καθημερινές διαδηλώσεις περιέβαλαν σαν ασπίδα τους απείθαρχους καταδίκους, που δίκαζαν με τον τρόπο τους την παραβατική, υποκριτική και αμετανόητη κοινωνία. Το ρεύμα συμπαράστασης διευρυνόταν συνεχώς σε τμήματα της συστημικής Αριστεράς, της πεφωτισμένης Δεξιάς και του απόκεντρου Κέντρου. Η αίθουσα ΦΜΣ στη Νομική, που είχε μεταβληθεί σε στρατηγείο του κινήματος, έσφυζε νυχθημερόν από εκατοντάδες στελέχη και οπαδούς ποικιλώνυμων αρκτικόλεξων.

Ο συντονισμός του όλου εγχειρήματος, ωστόσο, γινόταν σε μυστικές, μεταμεσονύκτιες συνεδριάσεις που, για προφανείς λόγους, δεν μπορούσε να συγκληθούν σε ανοιχτό χώρο. Διετέθησαν αντιεξουσιαστικά στέκια, γραφεία ανατρεπτικών εντύπων και αριστερίστικων οργανώσεων, προτιμήθηκε μολαταύτα το σπίτι της Βαγγελιώς χάρη στον βολικό καναπέ του. Τα δεκαπέντε μέλη της επιτροπής πρωτοβουλίας άραζαν ραχατλίδικα στο κάθισμά του και ξάπλωναν ξεκούραστα στην πλάτη του.

Πίνοντας καφεδάκι, τσάι του βουνού και λευκά ή πολύχρωμα αλκοολούχα, στάθμιζαν νηφάλια τα δεδομένα σε κάθε φυλακή, συνυπολόγιζαν τα αιτήματα του αμφιθεάτρου και σχεδίαζαν τις κινητοποιήσεις της επιούσης, για τις οποίες ενημέρωναν τους «μέσα» μέσω της Κατερινοπούλου, που αγόρευε ενθουσιωδώς βυθισμένη στα μαλακά κεφαλάρια. Πρώτη φορά μαραθώνιες συνάξεις αποζημίωναν την ομήγυρη με παρόμοια αισθητική και διανοητική τέρψη.

Τη δέκατη μέρα της εξέγερσης η κυβέρνηση υποχώρησε ατάκτως, ικανοποιώντας τις περισσότερες αξιώσεις των κρατουμένων. Προεδρικό διάταγμα ρύθμιζε τη συγχώνευση διαφορετικών ποινών με ευεργετικό επακόλουθο την άμεση αποφυλάκιση πάνω από δυο χιλιάδων εγκλείστων. Στο νοσοκομείο θα εγκαινιαζόταν οσονούπω νέα πτέρυγα επανδρωμένη στο έπακρο με ιατρικό και υγειονομικό προσωπικό. Το κολαστήριο της Κέρκυρας επρόκειτο να κλείσει οριστικά. Στα υπόλοιπα θα εγκαθίσταντο συστήματα θέρμανσης και θα κατασκευάζονταν τουαλέτες σε κελιά και θαλάμους. Ο μακρύς κατάλογος διαρκούσε.

Και ασφαλώς γινόταν αναντιρρήτως δεκτή η παραίτηση του Παπαπάνου, που αναγκαζόταν να υποδυθεί με βαριά καρδιά και την Ιφιγένεια εν Αυλίδι. Πού να φανταζόταν ο δόλιος πως το καλύτερό του χαμόγελο, κοπιαρισμένο σε χιλιάδες αντίτυπα, ζέσταινε επί τόσες νύχτες τους πισινούς που του 'σκαβαν τον λάκκο; Ο Παύλος, ο Θοδωρής και ο Μήτσος μαζί με την οικοδέσποινα κοιτάχτηκαν με ένα ηδονικό αίσθημα συνενοχής. (Συνεχίζεται)

Ο καναπές ΧΙΙ

(Η ιστορική εξέγερση των φυλακών τον Φεβρουάριο του 1982 συντονίζεται στον αναπαυτικό καναπέ της Βαγγελιώς, φτιαγμένο με τις ακόλλητες, προεκλογικές αφίσες του Παπαπάνου, όπου λαμβάνουν χώρα, κατά τραγική ειρωνεία, οι συζητήσεις που συνέβαλαν στην αποπομπή του).

Οι καραμπόλες του αιφνίδιου ανασχηματισμού, νωρίς την άνοιξη του ’85, έστειλαν τον Ευαγγελόπουλο στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης με γενικό γραμματέα -ποιον άλλον;- τον Παπαπάνου, το τριετές σιωπητήριο του οποίου κατέστησε αισθητά φτωχότερο τον δημόσιο βίο. Ο μηχανισμός ασφαλείας της Αλλαγής έχει πια στηθεί για τα καλά με συνήθη στόχο την ανυπότακτη νεολαία των Εξαρχείων. Οι επιχειρήσεις αρετής στην περιοχή, με ζόρικους ξυλοδαρμούς και αθρόες συλλήψεις, καταντούν καθημερινή ρουτίνα.

Την Πέμπτη 9 Μαΐου οι αναρχικοί οργανώνουν στην Πλατεία συγκέντρωση ενάντια στην κρατική καταστολή. Τα ΜΑΤ τούς χτυπούν λυσσωδώς και πολλοί, μετά βίας δεκαοχτάρηδες, καταφεύγουν στο Χημείο, το οποίο καταλαμβάνουν. Οι πραίτορες αποκλείουν το τετράγωνο. Ακολουθεί ένα καυτό τετραήμερο με άγριες οδομαχίες. Ο Παπαπάνου και αρκετοί σοσιαλιστές αξιωματούχοι ζητούν την εκκένωση της σχολής με κάθε κόστος.

Η μισή αστυνομική δύναμη του Λεκανοπεδίου ενεδρεύει στη συμβολή της Ναυαρίνου με τις Μαυρομιχάλη και Χαριλάου Τρικούπη, έτοιμη να εισβάλει στο κτίριο. Οι ψυχωμένοι πιτσιρικάδες αρθρώνουν ηγεμονικό «μολών λαβέ» και απειλούν να το μετατρέψουν σε παρανάλωμα, χρησιμοποιώντας το εύφλεκτο υλικό που υπάρχει εν αφθονία στα εργαστήρια. Δεν διστάζουν να κρεμάσουν τη ζωή τους σε μια κλωστή. Η αποφασιστικότητά τους, σε αντιδιαστολή με την κτηνωδία των μπάτσων, κινητοποιεί υπέρ τους δυναμικά τμήματα της κοινωνίας, παρεπιδημούντα ακόμα και στις παρυφές του ΠΑΣΟΚ.

Η κυβέρνηση δεν ρισκάρει και ικανοποιεί τις απαιτήσεις των ελεύθερων πολιορκημένων. Αλλωστε έχει προκηρύξει κάλπες στις 2 Ιουνίου και δεν επιθυμεί να τις βάψει με αίμα. Τη Δευτέρα 13 Μαΐου μεγαλειώδες συλλαλητήριο, με επικεφαλής τον Μανώλη Γλέζο, σταματά μπροστά στο Χημείο και τους απελευθερώνει. Πρόκειται για καμιά τριανταριά μπαρουτοκαπνισμένα τσογλάνια. «Είμαστε τρελοί κι ευτυχισμένοι» τραγουδούν. Το κύρος της αστυνομίας έχει τρωθεί ανεπανόρθωτα και αναζητεί ευκαιρία να εκδικηθεί. Τη δημιουργεί η ίδια έξι μήνες αργότερα.

Στις 17 Νοεμβρίου, έπειτα από την πορεία στην αμερικάνικη πρεσβεία, ο αστυφύλακας Μελίστας δολοφονεί εν ψυχρώ τον δεκαπεντάχρονο Μιχάλη Καλτεζά, κοντά στο Πολυτεχνείο. Το Χημείο καταλαμβάνεται εκ νέου και η ΓΑΔΑ εφαρμόζει μεταχρονολογημένα σχέδιο που είχε εξυφάνει κατά την προηγούμενη κατάληψη. Με συνοπτικές διαδικασίες η Επιτροπή Ασύλου επιτρέπει την εισβολή. Το πρωί της 18ης κομάντος των ειδικών δυνάμεων ανεβαίνουν στην ταράτσα του ιδρύματος από πτυσσόμενες σκάλες της Πυροσβεστικής και φλομώνουν το εσωτερικό του στα δακρυγόνα. Βγάζουν στον δρόμο εκόντες άκοντες και βήχοντας τους καταληψίες.

Ψάχνουν εναγωνίως τους διαβόητους πολέμαρχους. Κάνουν φύλλο και φτερό αμφιθέατρα, αίθουσες, διαδρόμους. Αφαντοι. Οι μάγκες έχουν εντοπίσει από το «πρώτο Χημείο» τα ευμεγέθη ερμάρια του υπογείου, στα οποία χώνονται ασμένως. Απλώνουν στην ψυχρή λαμαρίνα τα φυλλάδια του Παπαπάνου, που για καλή τους τύχη βρίσκονται ακόμα εκεί. Η γελοία φάτσα του απηνούς διώκτη τους τούς θάλπει επί διήμερο εν είδει αυτοσχέδιου υποστρώματος. Ο γενικός γραμματέας κατέβαλε δις τα επίχειρα της καρμίρικης προεκλογικής του εκστρατείας. «Το φτηνό το πληρώνεις διπλά και πικρά» λέει ο λαός.

ΥΓ. Η αυλαία της ιστορίας μας έλαχε να συμπέσει με το φύλλο της Λαμπρής λόγω απεργίας. Ισως πάλι επειδή περιέχει καμουφλαρισμένα αναστάσιμα μηνύματα. Καλό Πάσχα.

ΠΗΓΗ: http://www.efsyn.gr/arthro/o-kanapes-hii και http://www.efsyn.gr/arthro/o-kanapes-hi

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟ ΤΟ ΔΙΗΓΗΜΑ ΤΟΥ Δ. ΝΑΝΟΥΡΗ ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΕΔΩ: Ο ΚΑΝΑΠΕΣ