Ο καναπές VII

Συντάκτης: Δημήτρης Νανούρης 

(Σε κακά χάλια απ' τη σούρα της προηγούμενης νύχτας οι τρεις εργάτες, αντί να μοιράσουν φυλλάδια στον νομικό κόσμο της πρωτεύουσας, τα καβάτζωσαν σ' έναν φωριαμό στο Χημείο και το 'ριξαν στις μπίρες στον διπλανό καφενέ).

Μες στην τρελή χαρά τούς υποδέχτηκε η Καίτη την επαύριο. «Κάνατε εξαιρετική δουλειά, μάγκες» απηύθυνε τα συγχαρητήριά της σε αλανιάρικο τόνο. «Η υποψηφιότητα του Πάνου γίνεται δεκτή με ενθουσιασμό κι ας υποβλήθηκε στο παρά πέντε. Οι συνάδελφοι έλαβαν το υλικό και στέλνουν θετικά μηνύματα από παντού. Δημιουργούμε ρεύμα». Αφού η αφεντικίνα εμφανιζόταν ευχαριστημένη, φάνταζε ακραίο να αισθάνονται τύψεις οι ίδιοι για την πλημμελή εκτέλεση των καθηκόντων τους.

Οι θυρωροί είχαν δίκιο. Φαίνεται πως οι ευάριθμοι δικηγόροι που δεν κατέρχονταν στις εκλογές, συνωμοτούσαν εναντίον του πλήθους των εκτεθειμένων, λιπαίνοντας το ψώνιο τους, δίνοντάς τους ώθηση, ούτως ώστε να φάνε τα μούτρα τους στο ντουβάρι με μεγαλύτερο πάταγο.

Εν τω μεταξύ, έφθασαν κι οι αφίσες μαζί με μια δυσάρεστη έκπληξη ονόματι Νώντας. Επρόκειτο για έναν ξερακιανό εξηντάρη αγοραίο τύπο του Αιγαλέου, χυδαία απομίμηση του Ζαμπέτα. Κομματικός φίλος του Παπαπάνου, έθετε το φορτηγάκι του στην υπηρεσία του Κινήματος και αναλάμβανε χρέη συντονιστή και επόπτη. Α-φι-λο-κερ-δώς. Η Καίτη τόνισε μία μία τις συλλαβές σαν να τους μάλωνε. «Μπλέξαμε άσχημα, καρντάσια» έκανε ο Θοδωρής όταν έμειναν μόνοι. «Μας βλέπω να τραβάμε χοντρό κουπί» πρόσθεσε, καθώς τα πρόσωπα και των τριών σκιάστηκαν από μαύρες πλερέζες.

Αναρχοκομμουνιστές από τα μαθητικά τους χρόνια, ο Παύλος, ο Θοδωρής και ο Μήτσος είχαν κολλήσει δεκάδες χιλιάδες αφίσες, συνήθως άγρια μεσάνυχτα και με αδυσώπητο κυνηγητό απ' την Ασφάλεια. Μέρα μεσημέρι τώρα, ευφραινόταν η καρδιά τους να τις απλώνουν σεντόνι στην πρόσοψη του σταδίου της Λεωφόρου, χωρίς τσιλιαδόρους και τρεχαλητά και –το κυριότερο– επ' αμοιβή. Ο ρόλος του μπάτσου, όμως, είναι επίζηλος στην Ελλάδα. Εν προκειμένω τον υποδυόταν φιλότιμα ο Νώντας και δη σε όλες τις εκδοχές· πότε καλός, πότε κακός, δύο σ' ένα.

«Κολλήστε πιο ψηλά... Βάλτε και στην κολόνα... Περισσότερες στην τζαμαρία...» πρόσταζε αυταρχικά κάθε τόσο. Σκέτη παρατήρηση και φιγούρα. Τους εξομολογήθηκε στ' αμάξι ότι η κόρη του ήταν επιλαχούσα σε διαγωνισμό του Δημοσίου και το ΠΑΣΟΚ τής έταξε σίγουρο διορισμό. «Είναι διάολος ο Αντρέας, θα βολέψει και τις μικρότερες» καυχιόταν γλοιωδώς. Τα ταπεινά του κίνητρα υποκινούσαν την εν γένει ελεεινή του συμπεριφορά.

Σ' ένα τεταρτάκι είχαν καλύψει την επιφάνεια στην Αλεξάνδρας με καμιά πεντακοσαριά κομμάτια κι έστριψαν στην Τσόχα, γεμίζοντας τις Θύρες 6-7, με τον αυτόκλητο δερβέναγα να τους εκνευρίζει αφόρητα. Παρουσιάστηκε τότε εντελώς ξαφνικά ο από μηχανής θεός σ' ένα τραπεζάκι του γωνιακού καφενείου. «Μαύρα μάτια, ρε Νώντα» φώναξε μέσα απ' το παχύ του μουστάκι.

Ο Αιγαλεώτης ψευτόμαγκας διέσχισε φουριόζος τον δρόμο, αγκαλιάστηκαν και δεν ξανακούστηκε. Τον αναζήτησαν ώρα αργότερα, όταν χρειάστηκαν φρέσκες αφίσες. Τον βρήκαν καθισμένο σε μια ροτόντα, στρωμένη με το σημαινόμενον της οδού, πασχίζοντα να ταιριάξει βαλέδες, ντάμες, ρηγάδες και άσους σε κέντες, φουλ, καρέ και φλος ρουαγιάλ. «Ορίστε τα κλειδιά του αυτοκινήτου και μη με παρασκοτίζετε», τους αποπήρε απορροφημένος. (Συνεχίζεται)

ΠΗΓΗ: efsyn