Το Αστείο του Κούντερα στον αχρείο πρόεδρο

 

«Η Τσεχική Δημοκρατία θα μπει στο κοινό νόμισμα την πρώτη ημέρα έπειτα απ’ την αποβολή της Ελλάδας», δήλωσε ο Μίλος Ζέμαν

Συντάκτης: Δημήτρης Νανούρης

Ζαβολιάρης, πονηρούλης και με ανεπίτρεπτη άγνοια κινδύνου ο πρόεδρος Μίλος Ζέμαν επιθυμεί διακαώς να επισπεύσει την είσοδο της χώρας του στο ευρώ, συνδυάζοντας το τερπνόν μετά του ωφελίμου, τουτέστιν το czechin με το grexit. «Η Τσεχική Δημοκρατία θα μπει στο κοινό νόμισμα την πρώτη ημέρα έπειτα απ’ την αποβολή της Ελλάδας», δήλωσε, διερωτώμενος γιατί θα πρέπει να πληρώσουν οι Βοημοί και οι Μοραβοί τα χρέη των Μοραϊτών και των Θεσσαλών κι οι πρωτευουσιάνοι της Πράγας τα δημοτικά τέλη των άξεστων επαρχιωτών της Πάργας.

Είχε εκφράσει βαθύτατη απογοήτευση τον Ιούλιο, όταν απεσοβήθη τάχα μου στο παρά πέντε η έξοδος της Ψωραλέξαινας. Δεν έκρυψε λοιπόν την έκπληξή του επειδή η κυβέρνηση ανακάλεσε τον πρεσβευτή μας με εξάμηνη καθυστέρηση, διαμηνύοντας ταυτοχρόνως ότι «επιμένει στις απόψεις του και θα συνεχίσει να τις υποστηρίζει δημόσια». Εγκαλώ τους επιτελείς του υπουργείου Εξωτερικών για άσκηση αρτηριοσκληρωτικής και σπασμωδικής πολιτικής με παντελή έλλειψη χιούμορ. Ακου να γυρίσουν κοτζάμ αμπασαδόρο στην Αθήνα;

Μήπως έπρεπε να αντιμετωπίσουν τον κοντόφθαλμο και αμετανόητο επικριτή μας με σκωπτική διάθεση και ευρηματικότερο πνεύμα; Να εγκαινιάσουν δηλαδή σε κάθε κωμόπολη και χωριό του κεντροευρωπαϊκού κρατιδίου από ένα ελληνικό προξενείο, αφήνοντας απλήρωτα τα πάγια, ήγουν φως, νερό, τηλέφωνο, κοινόχρηστα και έξοδα κινήσεως των αντιπροσώπων μας. Συνιστώ επίσης να σημειώνεται με πλάγια κάτω από τη γαλανόλευκη στη μαρκίζα των υπό ίδρυση γραφείων η φράση: «Ο οπτιμισμός είναι το όπιο του λαού. Το υγιές πνεύμα βρομάει βλακεία. Ζήτω ο Τρότσκι», μόνο και μόνο για να υπενθυμίζει στον αναιδή το Αστείο του πράγματος, μέσα απ’ το ομότιτλο, ιδιοφυές μυθιστόρημα του οικουμενικού συμπατριώτη του Μίλαν Κούντερα.

Αστεία αστεία, η μακρά διαδρομή του Νίκου Κοτζιά στις σταλινικές εκδοχές της Αριστεράς φαίνεται πως του προξενεί ακόμα και σήμερα αλλεργία στο άκουσμα παρόμοιων βέβηλων ονομάτων και δεν του αφήνει το απαιτούμενο καθαρό μυαλό να βάλει στη θέση τους αχρείους σαν τον Ζέμαν. Με την ίδια και μεγαλύτερη αποστροφή διαβάζουν μέλη της ηγεσίας της Κομμουνιστικής Νεολαίας Τσεχοσλοβακίας την επιστολή που ο ένθερμος σύντροφος Λούντβιχ κάνει το ατυχές χωρατό να στείλει τα ένδοξα χρόνια μετά τον πόλεμο στη συναγωνίστρια Μαρκέτα με μοναδική πρόθεση να τη θυμώσει και να την κατακτήσει.

Νομαρχιακός γραμματέας ο Πάβελ Ζεμάνεκ αγνοεί τη φιλία τους και εισηγείται τη διαγραφή του Λούντβιχ από το πανεπιστήμιο και το κόμμα. Τα καταναγκαστικά έργα επί σειρά ετών και το στίγμα του αντικαθεστωτικού εφ’ όρου ζωής αποτελούν ισχυρή αιτία εκδίκησης έστω και κρύας. Αδράζει την ευκαιρία ο αποπεμφθείς όταν γνωρίζει την Ελενα, δημοσιογράφο του ραδιοφώνου και σύζυγο του Πάβελ, έπειτα από καιρούς και ζαμάνια. Την οδηγεί στο κρεβάτι, αλλά η εμφάνιση του εχθρού του με μια πανέμορφη φοιτήτρια στο πλάι του και η διαβεβαίωση ότι εγκρίνει τη σχέση με τη γυναίκα του ξενερώνουν τον Λούντβιχ και απορρίπτει την Ελενα. Διπλά προδομένη εκείνη αποπειράται να αυτοκτονήσει, καταπίνει όμως από λάθος επτά σωληνάρια καθαρτικά αντί κινίνα και τρέχει ασταμάτητα στην τουαλέτα. Ο,τι ακριβώς θα πάθει κι ο Μίλος Ζέμαν μόλις μπει στο γιούρο, που πέφτει κάπως βαρύ στο στομάχι όσων δεν είναι Γερμανοί.

ΠΗΓΗ:efsyn