1922-2022

 Γράφει ο Γιώργος Καλεάδης

Την δήλωση του πρωθυπουργού από του βήματος της 77ης Γενικής Συνελεύσεως του ΟΗΕ,περί “περίεργης εμμονής της Τουρκίας με την Ελλάδα” αδυνατούμε να την κατανοήσουμε. Προφανώς και η Τουρκία δεν έχει καμία “περίεργη εμμονή” με την Ελλάδα. Έχει συγκεκριμένη,δρομολογημένη,στοχοθετημένη στρατηγική εναντίον της Ελλάδας,διεκδικώντας την εδαφική της ακεραιότητα.

Ως εκ τούτου αποτελεί μόνιμη και διαχρονική απειλή και εναν εν δυνάμει-φύσει και θέσει- εχθρό,ως προς τα εθνικά συμφέροντα της Ελλάδας. Η εκατονταετία που διανύθηκε από το 1922 έως και σήμερα και αφορά τις σχέσεις των δύο χωρών,αποδεικνύει ότι το σύνδρομο της ήττας στην Μικρά Ασία ακολουθεί σύσσωμο το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας,ως προς τις σχέσεις του με την Τουρκία. Αποτελέσματα αυτού του ηττοπαθούς και φοβικού συνδρόμου είναι τα “Σεπτεμβριανά”,το οργανωμένο πογκρόμ της 6ης Σεπτεμβρίου 1955 εναντίον των Ελλήνων ομογενών της Κωνσταντινουπόλεως,η στρατιωτική κατοχή της Β.Κύπρου το 1974,τα γεγονότα στα Ίμια του 1996, η σύλληψη και κράτηση Ελλήνων στρατιωτικών τον Μαρτιο του 2018,από τους Τούρκους στον Έβρο.

Από το 1922 έως και σήμερα η Ελλάδα έναντι της Τουρκίας έχει ακολουθήσει αμυντική στάση στην μόνιμη επιθετική πολιτική και πρακτική της Τουρκίας. Τα αποτελέσματα αυτού του πολιτικού δόγματος – που βασική πτυχή του εδράζεται στις “συμμαχίες” της Ελλάδας- σήμερα πλέον,μετά από 100 έτη,έχουν οδηγήσει την Τουρκία να αμφισβητεί ευθέως και να διεκδικεί Ελληνικά εδάφη.Αλήθεια η Ελλάδα στο υφιστάμενο πλαίσιο της Αν. Μεσογείου και στο Αιγαίο δεν έχει- και ως εκ τούτου δεν διεκδικεί- περαιτέρω δικαιώματα;Ένεκα αυτού ακριβώς του ιστορικού της πλέον συνδρόμου,επιθυμεί να μένουν ως έχουν αυτά; Η Τουρκία διεκδικεί κατοχυρωμένα εδαφικά δικαιώματα της Ελλάδας.Δυστυχώς το πολιτικό σύστημα έως τώρα δεν έδωσε τις απαντήσεις εκείνες,στην γλώσσα εκείνη,που θα εξαφάνιζαν την τουρκική επιθετικότητα.Την τελευταία οκταετία έγιναν δύο σοβαρά πολιτικά λάθη,τόσο από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ,όσο και από αυτήν της ΝΔ. Η επίσκεψη του φασίστα-ιμπεριαλιστή Ερντογάν στην Αθήνα και στην Θράκη και η πρόσφατη συνάντηση με αυτόν του νυν πρωθυπουργού στην Τουρκία. Επισημάναμε και στις δύο περιπτώσεις-από αυτήν εδώ την στήλη- ότι αυτές οι κινήσεις εκλαβάνονται ως αδυναμία από την πλευρά της Τουρκίας και μόνον αυτήν οφελούν. Σε διπλωματικό επίπεδο προτείναμε την απέλαση του Τούρκου προξένου ή και του πρέσβεως,το κλείσιμο της οδού από τον Έβρο,καθώς και την λήψη μέτρων ελέγχου του τουρισμού πρός και από την Τουρκία.Στην πολιτική,όπως άλλωστε και στην ζωή,όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Το τελευταίο αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι η πτήση τουρκικών κατασκοπευτικών drones άνω των λιμένων της Λέσβου και της Σάμου και η καταγραφή σε αυτά αποβιβάσεως Ελληνικού στρατιωτικού εξοπλισμού σε αυτά. Γιατί δεν καταρρίφθηκαν; Δεν έγιναν αντιληπτά; Από μόνο του το συγκεκριμένο γεγονός καταδεικνύει τα αποτελέσματα μίας επαναλαμβανόμενης ηττοπαθούς πολιτικής,διακατεχομένης υπό φοβικού συνδρόμου. Όσο είναι καιρός τούτη η πολιτική πρέπει εμπράκτως να μεταβληθεί προς διαφορετική κατεύθυνση.

Η εν διαλύσει τελούσα Ε.Ε. δρέπει τους καρπούς της πολιτικής των οικονομικών κυρώσεων έναντι της Ρωσίας,τόσο με την ακροδεξία-φασίζουσα στροφή σε Ιταλία και Σουηδία όσο και με την σημαντική άνοδο αυτών των θέσεων στην Γαλλία,με την δισφορά σε αυτήν να αφορά και την άνοδο της προοδευτικής συμμαχίας υπό τον Μελανσόν. Τα αποτελέσματα και πάλι δείχνουν τους τριγμούς αυτού του οικοδομήματος,στο οποίο έχουν θυσιαστεί και συνεχίζουν να θυσιάζονται εθνικά και λαικά συμφέροντα. Η παραμονή της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ ακόμη,αποδεικνύει την αδυναμία της Δύσεως να υπερασπιστεί την Δημοκρατία,για την οποία υποτίθεται ότι υπάρχει αυτή η “συμμαχία”.

Όσο και εάν η ένταση στις σχέσεις Ελλάδας-Τουρκίας κλιμακώνεται,έχει εισβάλλει σε αυτές,όπως και σε όλη την Δύση,ο καλπάζων πληθωρισμός,η νέα “ένδεια” και επερχόμενοι χειμώνες και θέρη συγκεκριμένων προδιαγραφών. Ως εκ τούτου απαιτείται αλλαγή πολιτικής στρατηγικής στην Ελλάδα,σε πορεία εξυπηρέτησης των πολιτών και των εθνικών της συμφερόντων.

“18.Δεν φοβάμαι. Νιώθω μονάχα ίλιγγο. Πρέπει να ελαττώσω την απόσταση ανάμεσα σε μένα και τον εχθρό.Να τον αντιμετωπίσω οριζόντια” ( Rene Char “….Το δέντρο είναι που βλέπει” Εκδόσεις ” Αρμός” 2005,σελ.31)

από iskra