Ιμάμ Μπαϊλντί & Κοκορέτσι – Ελληνικά ή τουρκικά;

*Γράφει ο Ελευθέριος Παπαϊωάννου

Ο λόγος περί “υψηλής: διπλωματίας και αφού λύσαμε όλα τα προβλήματα με τη γείτονα χώρα, ε, ας λύσουμε και αυτό: αν το ιμάμ μπαϊλντί και το κοκορέτσι είναι ελληνικά εδέσματα ή τουρκικά! Ας ξεκινήσουμε με μία ιστορική αναδρομή: Το 1064, ο ηγέτης των Σελτζούκων Τουρκομάνων Ουγούζων, Αλπ Αρσλάν (Μουχαμάντ Ιμπν Νταούτ) εμφανίζεται στα ανατολικά σύνορα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, όπου πολιορκεί και μετά από 25 ημέρες καταλαμβάνει και καταστρέφει τη τότε πρωτεύουσα της Αρμενίας την Ανί (Ανίον).

Για τη μάχη εκείνη ο Τούρκος ιστορικός Σιβτ Ιμπτ Αλ- Γκαβζί) έγραψε «με τη πτώση τις πόλης οι μαινόμενοι στρατιώτες κατέστρεφαν και σκότωναν τα πάντα, έσφαξαν δε όλους τους αιχμάλωτους, οι οποίοι υπερέβαιναν τις 50.000. Όταν ο Αρσλάν, μπήκε έφιππος στη πόλη αποτροπίασε από την εικόνα των πτωμάτων καθόσον αδυνατούσε να περάσει τους δρόμους από το πλήθος των πτωμάτων».

Τον Αύγουστο του 1071 στην ίδια περίπου περιοχή διεξάγεται η Μάχη του Ματζικέρτ, όπου και καταγράφεται ως η πρώτη μεγάλη νίκη των Σελτζούκων εναντίων των Βυζαντινών. Στη μάχη αυτή ακολουθούν τα ίδια φαινόμενα με τη προηγούμενη και συνάμα, συλλαμβάνεται αιχμάλωτος ο Αυτοκράτορας Ρωμανός Δ΄ Διογένης.

Προ αυτής της βάρβαρης και κτηνώδους συμπεριφοράς των νομάδων Τουρκομάνων, όπως λέει ο ίδιος ιστορικός, ο Αρσλάν εξεμάνει τα μέγιστα, καθόσον «οι στρατιώτες του συμπεριφέρονταν ως μαινόμενοι λύκοι, όπου σκότωναν και κατάστρεφαν τους πάντες και τα πάντα». Έτσι, αποφασίζει να τους εντάξει στον αστικό και γεωργικό τρόπο ζωής εκδίδοντας απόφαση (φιρμάνι) με το οποίο τους επέβαλε να νυμφεύονται Ελληνίδες ή γηγενείς Βυζαντινές και να αποκτήσουν πολλά παιδία, αφενός για να εμπλουτίζεται το στράτευμα με νέο αίμα και αφετέρου να τους εντάξει στο δυτικό τρόπο ζωής.

Από το σημείο αυτό συντελείτε θα λέγαμε ένα “θαύμα”, καθώς η Ελληνίδα γυναίκα καταφέρνει και μαθαίνει στο αγροίκο κατακτητή δύο πράγματα: Το πρώτο να κάνει λουτρό (μπάνιο) και το δεύτερο να τρώει μαγειρεμένο φαγητό, καθόσον μέχρι τότε το ημερήσιο σιτηρέσιο περιελάβανε ότι μπορεί να αποκομίσει κάποιος από μια λεηλασία.

Ιμάμ μπαϊλντί και κοκορέτσι

Οι μελιτζάνες (Solanum melongena) εμφανίζονται στο Βυζάντιο προερχόμενες από τις Ινδίες τις αρχές του 11ου αιώνα. Η ελληνική λέξη “μελιτζάνα” προέρχεται από τη Αραβική λέξη “badinjan” που θα πει μελανό χρώμα. Επομένως, όταν εμφανίστηκαν στη περιοχή του Βυζαντίου οι νομάδες των τουρκικών φύλων προερχόμενοι τις στέπες των Αλτάϊων ορέων (βόρεια των Ιμαλαίων), ήδη οι Βυζαντινοί χρησιμοποιούσαν στη κουζίνα τους τις μελιτζάνες.

Κατά την ιστορία των ιδίων των Τούρκων, «όταν ο Ιμάμης τους ζήτησε και έφαγε για πρώτη φορά μελιτζάνες, τόση του φάνηκε η νοστιμάδα που λιποθύμησε» (“bayilmak”=”λιποθυμώ”). Συμπέρασμα, οι ίδιοι οι Τούρκοι παραδέχονται ότι, πρωτοδοκίμασαν το “ιμάμ μπαϊλντί” από τους Βυζαντινούς!

Εδώ τα λόγια περιττεύουν: Μια εικόνα χίλιες λέξεις και τα συμπεράσματα δικά σας!
Και για να μη υπάρχουν παρεξηγήσεις, οι απέναντι φίλοι μας Μικρασιάτες, Πόντιοι, Θράκες κ.λ.π, ορθώς διεκδικούν τη πατρότητα του ιμάμ μπαϊλντί και του κοκορετσιού, καθόσον όπως ισχυρίζονται οι ίδιοι και τα πανεπιστήμια τους, το 75% των κατοίκων της ανατολικής γείτονος ουδέποτε υπήρξαν Τούρκοι, αλλά γηγενείς βιαίως εξισλαμισθέντες και το γονίδιο περί κοινής καταγωγής είναι ισχυρότερο πάσης θρησκείας.