Το antapocrisis αναδημοσιεύει ένα σημαντικό άρθρο της Συντακτικής Επιτροπής των New York Times. Αν και προφανώς οι εκτιμήσεις της Συντακτικής Επιτροπής των NY Times στηρίζονται στο Αμερικανικό αφήγημα περί Ρωσικής επιθετικότητας, “χασάπη” και “ασταθή” Πούτιν, κ.λπ., κ.λπ. αποτελούν μια σημαντική στιγμή όσο αφορά την Αμερικανική πολιτική επειδή είναι η πρώτη φορά που ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του “βαθέως κράτους” των ΗΠΑ ζητά καθαρά να τεθεί έλεγχος στον κατήφορο της Αμερικανικής εμπλοκής.

Η Συντακτική Επιτροπή των NY Times επισημαίνει ότι αυτή η Αμερικανική εμπλοκή βαθαίνει συνεχώς με την πάροδο του χρόνου οδηγώντας σε εξαιρετικά επικίνδυνες εκδοχές άμεσης αντιπαράθεσης με τη Ρωσία, προειδοποιεί ότι οι εξελίξεις θα φέρουν την κυβέρνηση σε αντιπαράθεση με τον λαό των ΗΠΑ και επισημαίνει τις οικονομικές συνέπειες τόσο για τις ΗΠΑ όσο και για τον κόσμο συνολικά, όπως και τις εξαιρετικά σοβαρές συνέπειες για την ασφάλεια στην Ευρώπη.

Ιδιαίτερα επισημαίνει την πλήρη έλλειψη καθαρότητας στους στόχους που διέπουν την Αμερικανική εμπλοκή στο Ουκρανικό και τη σύγχυση που διακατέχει την κυβέρνηση των ΗΠΑ σχετικά. Ζητά άμεσα από τον πρόεδρο Μπάιντεν να ξεκαθαρίσει αυτούς τους στόχους και να πιέσει τους Ουκρανούς προς έναν, ενδεχομένως επώδυνο, συμβιβασμό με τη Ρωσία ξεκαθαρίζοντάς τους ότι οι ΗΠΑ δεν θα εμπλακούν σε πόλεμο με τη Ρωσία γι’ αυτούς ούτε θα συνεχίσουν να τους τροφοδοτούν επ’ αόριστον.

Οι υποθέσεις που έκαναν τους NY Times να παρέμβουν αυτή την κρίσιμη στιγμή, καθώς διαρρέουν πληροφορίες ότι οι ΗΠΑ “θα βυθίσουν” τον Ρωσικό στόλο της Μ. Θάλασσας και θα στείλουν συστοιχίες Patriot στην Ουκρανία (που κατανάγκην θα χειρίζονται Αμερικανοί) ενώ ταυτόχρονα το Azovstal παραδόθηκε με τις πλέον επίλεκτες μονάδες του τάγματος Αζόφ σε Ρωσικά χέρια, και ενώ πληθαίνουν οι ειδήσεις για περικύκλωση και κατάρρευση του Ουκρανικού στρατού στο Ντονμπάς είναι εύλογες και προφανείς. Στον φόντο αυτής της συγκυρίας παρουσιάζεται επίσης η κατάρρευση της Ουκρανικής οικονομίας, η είσοδος της Ευρώπης σε σοβαρότατη οικονομική κρίση με ταυτόχρονη εξακόντιση του πληθωρισμού στα υψηλά 40ετίας και η επερχόμενη σοβαρότατη παγκόσμια επισιτιστική κρίση ενώ ταυτόχρονα η Ρωσική οικονομία μοιάζει να επηρεάζεται πολύ μετριότερα.

Βρισκόμαστε επομένως σε μία καμπή της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης της Ρωσίας στην Ουκρανία: Ή αυτή θα εξελιχθεί σε γενικευμένο πόλεμο με την άμεση αντιπαράθεση επί του εδάφους ΗΠΑ-Ρωσίας ή θα ξεκινήσουν σοβαρές διαπραγματεύσεις για τη λήξη του. Οι NY Times μοιάζει να ξυπνούν από τον τεχνητό παράδεισο όπου διαβιούσαν μέχρι σήμερα και να κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου. Άραγε θα ξυπνήσει και η κυβέρνηση Μπάιντεν από την πρωτοφανή παραμονή της στο χώρο της Ονειροφαντασίας και των ανοησιών του ηγέτη της περί ευκαιρίας να ηγηθούν του κόσμου που δεν έχει εμφανιστεί εδώ και 20-30 γενεές;

Ο πόλεμος στην Ουκρανία γίνεται πλέον περίπλοκος και η Αμερική δεν είναι έτοιμη

Η Γερουσία ενέκρινε ένα πακέτο έκτακτης βοήθειας 40 δισεκατομμυρίων δολαρίων προς την Ουκρανία την Πέμπτη, αλλά με μια μικρή ομάδα Ρεπουμπλικανών, οπαδών του απομονωτισμού, να επικρίνει έντονα τις δαπάνες και [επίσης] με τον πόλεμο να εισέρχεται σε μια νέα και περίπλοκη φάση, η συνέχιση της δικομματικής υποστήριξης δεν είναι εγγυημένη.

Η Avril Haines, η διευθύντρια των υπηρεσιών πληροφοριών των ΗΠΑ, προειδοποίησε πρόσφατα την Επιτροπή Ενόπλων Δυνάμεων της Γερουσίας ότι οι επόμενοι μήνες μπορεί να είναι ασταθείς. Η σύγκρουση μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας θα μπορούσε να πάρει «μια πιο απρόβλεπτη και δυνητικά κλιμακούμενη τροχιά», είπε, με αυξημένη την πιθανότητα ενδεχόμενης απειλής χρήσης πυρηνικών όπλων από τη Ρωσία.

Πρόκειται για αναπάντεχα κόστη και σοβαρούς κινδύνους, και ωστόσο υπάρχουν πολλά ερωτήματα στα οποία ο Πρόεδρος Μπάιντεν δεν έχει απαντήσει ακόμη προς το αμερικανικό κοινό σχετικά με τη συνεχιζόμενη εμπλοκή των Ηνωμένων Πολιτειών σε αυτή τη σύγκρουση.

Τον Μάρτιο, αυτή η επιτροπή [που υπογράφει το άρθρο] υποστήριξε ότι το μήνυμα των Ηνωμένων Πολιτειών και των συμμάχων τους προς τους Ουκρανούς και τους Ρώσους πρέπει να είναι: Ανεξάρτητα από το πόσος χρόνος θα απαιτηθεί, η Ουκρανία θα είναι ελεύθερη. Η Ουκρανία αξίζει υποστήριξη ενάντια στην απρόκλητη επιθετικότητα της Ρωσίας και οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να ηγηθούν των συμμάχων τους στο ΝΑΤΟ για να επιδείξουν στον Βλαντιμίρ Πούτιν την προθυμία και την ικανότητα της Ατλαντικής συμμαχίας να αντισταθεί στις ρεβανσιστικές φιλοδοξίες του.

Αυτός ο στόχος δεν γίνεται να μετακινηθεί, αλλά από την άλλη δεν είναι προς το συμφέρον της Αμερικής να ριχτεί σε έναν ολοκληρωτικό πόλεμο με τη Ρωσία, ακόμα κι αν μια ειρήνη μέσω διαπραγματεύσεων μπορεί να απαιτήσει από την Ουκρανία να λάβει κάποιες σκληρές αποφάσεις. Και οι στόχοι και η στρατηγική των ΗΠΑ σε αυτόν τον πόλεμο έχουν γίνει πιο δυσδιάκριτες, καθώς οι παράμετροι της αποστολής φαίνεται να έχουν αλλάξει.

Για παράδειγμα, προσπαθούν άραγε οι Ηνωμένες Πολιτείες να βοηθήσουν στη λήξη αυτής της σύγκρουσης μέσω μιας διευθέτησης που θα επέτρεπε μια κυρίαρχη Ουκρανία και κάποιο είδος σχέσης μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ρωσίας; Ή μήπως οι Ηνωμένες Πολιτείες προσπαθούν τώρα να αποδυναμώσουν τη Ρωσία σε μόνιμη βάση; Ο στόχος της κυβέρνησης έχει μετατοπιστεί στην αποσταθεροποίηση/απομάκρυνση του Βλαντιμίρ Πούτιν; Σκοπεύουν οι Ηνωμένες Πολιτείες να απαιτήσουν να λογοδοτήσει ο κ. Πούτιν ως εγκληματίας πολέμου; Ή μήπως ο στόχος είναι να προσπαθήσουμε να αποφύγουμε έναν ευρύτερο πόλεμο – και αν ναι, το να διαλαλούμε ότι οι ΗΠΑ παρέχουν πληροφορίες για να σκοτώνονται Ρώσοι και να βυθιστεί ένα από τα πλοία τους πώς το πετυχαίνει;

Χωρίς την αποσαφήνιση αυτών των ζητημάτων, ο Λευκός Οίκος όχι μόνο κινδυνεύει να χάσει το ενδιαφέρον των Αμερικανών στην υποστήριξη της Ουκρανίας—η  οποία συνεχίζει να υφίσταται τις απώλειες ζωών και των προς το ζην—αλλά επίσης θέτει μακροπρόθεσμα σε κίνδυνο την ειρήνη και την ασφάλεια στην ευρωπαϊκή ήπειρο.

Οι Αμερικανοί έχουν κινητοποιηθεί λόγω των  δεινών της Ουκρανίας, αλλά η λαϊκή υποστήριξη για έναν πόλεμο μακριά από τις ακτές των ΗΠΑ δεν θα συνεχιστεί επ’ αόριστον. Ο πληθωρισμός είναι ένα πολύ πιο μεγάλο θέμα για τους Αμερικανούς ψηφοφόρους από ό,τι είναι η Ουκρανία, και η αναστάτωση στις παγκόσμιες αγορές τροφίμων και ενέργειας μάλλον θα οξυνθεί.

Η τρέχουσα στιγμή σε αυτή τη σύγκρουση είναι μπερδεμένη, κάτι που μπορεί να εξηγήσει την απροθυμία του Προέδρου Μπάιντεν και του υπουργικού του συμβουλίου να αποσαφηνίσουν τους στόχους τους. Αλλά αυτό κάνει ακόμη επιτακτικότερο για τον κ. Μπάιντεν να επιχειρηματολογήσει προς τους Αμερικανούς ψηφοφόρους, πολύ πριν από τον Νοέμβριο, ότι η υποστήριξη προς την Ουκρανία σημαίνει υποστήριξη προς τις δημοκρατικές αξίες και προς το δικαίωμα των χωρών να αμύνονται σε επιθέσεις—ενώ η ειρήνη και η ασφάλεια παραμένουν το ιδανικό αποτέλεσμα σε αυτόν τον πόλεμο.

Οι εκπληκτικές επιτυχίες της Ουκρανίας κατά της επιθετικότητας της Ρωσίας είναι δελεαστικό να ερμηνευτούν ως σημάδι ότι με επαρκή Αμερικανική και Ευρωπαϊκή βοήθεια, η Ουκρανία είναι κοντά στο να ωθήσει τη Ρωσία πίσω στις θέσεις που κατείχε πριν την εισβολή. Αλλά αυτή είναι μια επικίνδυνη εικασία.

Μια αποφασιστική στρατιωτική νίκη της Ουκρανίας επί της Ρωσίας, κατά την οποία η Ουκρανία ανακτά όλα τα εδάφη που έχει καταλάβει η Ρωσία από το 2014, δεν είναι ρεαλιστικός στόχος. Αν και τόσο ο σχεδιασμός όσο και η διεξαγωγή των συγκρούσεων ήταν εντυπωσιακά απρόσεκτα, η Ρωσία παραμένει πολύ ισχυρή και ο κ. Πούτιν έχει επενδύσει πολύ προσωπικό κύρος στην εισβολή για να υποχωρήσει.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ έχουν ήδη εμπλακεί βαθιά, τόσο στρατιωτικά όσο και οικονομικά. Οι μη ρεαλιστικές προσδοκίες θα μπορούσαν να τις παρασύρουν ακόμη πιο βαθιά σε έναν δαπανηρό, παρατεταμένο πόλεμο. Η Ρωσία, όσο ξυλοφορτωμένη και αδέξια [κι αν είναι], παραμένει ικανή να επιφέρει ανείπωτη καταστροφή στην Ουκρανία και παραμένει μία πυρηνική υπερδύναμη με έναν ταραγμένο, ευερέθιστο δεσπότη που έχει δείξει ελάχιστο ενδιαφέρον προς μια διευθέτηση μέσω διαπραγματεύσεων. Η Ουκρανία και η Ρωσία «εμφανίζονται τώρα πιο απομακρυσμένες από οποιαδήποτε άλλη στιγμή του σχεδόν τριμήνου πολέμου», όπως ανέφεραν οι Times.

Πρόσφατες πολεμoχαρείς δηλώσεις από την Ουάσιγκτον—η διαβεβαίωση του Προέδρου Μπάιντεν ότι ο κ. Πούτιν «δεν μπορεί να παραμείνει στην εξουσία», το σχόλιο του υπουργού Άμυνας Λόιντ Όστιν ότι η Ρωσία πρέπει να «αποδυναμωθεί» και η δέσμευση της προέδρου της Βουλής, Νάνσι Πελόζι ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα στηρίξουν την Ουκρανία «μέχρι να κερδηθεί η νίκη» — μπορεί να αποτελούν διεγερτικά σαλπίσματα υποστήριξης, αλλά δεν φέρνουν τις διαπραγματεύσεις πιο κοντά.

Στο τέλος, είναι οι Ουκρανοί που θα πρέπει να πάρουν τις δύσκολες αποφάσεις: Αυτοί είναι που πολεμούν, πεθαίνουν και χάνουν τα σπίτια τους από τη ρωσική επιθετικότητα, και αυτοί είναι που πρέπει να αποφασίσουν πώς μπορεί να μοιάζει το τέλος του πολέμου. Εάν η σύγκρουση οδηγήσει όντως σε πραγματικές διαπραγματεύσεις, οι Ουκρανοί ηγέτες θα πρέπει να λάβουν τις οδυνηρές αποφάσεις στο εδαφικό που θα απαιτήσει οποιοσδήποτε συμβιβασμός.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ έχουν αποδείξει ότι θα υποστηρίξουν τον ουκρανικό αγώνα με άφθονη δύναμη πυρός και άλλα μέσα. Και με οποιονδήποτε τρόπο κι αν τελειώσουν οι μάχες, οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους πρέπει να είναι έτοιμοι να βοηθήσουν την Ουκρανία να ανοικοδομηθεί.

Όμως, καθώς ο πόλεμος συνεχίζεται, ο κ. Μπάιντεν θα πρέπει επίσης να καταστήσει σαφές στον Πρόεδρο Βολοντιμίρ Ζελένσκι και στον λαό του ότι υπάρχει ένα όριο στο πόσο μακριά θα φτάσουν οι Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ για να αντιμετωπίσουν τη Ρωσία και ότι υπάρχουν όρια στις ποσότητες των όπλων, στα χρήματα και στην πολιτική υποστήριξη που μπορούν να συγκεντρώσουν. Είναι επιτακτική ανάγκη οι αποφάσεις της Ουκρανικής κυβέρνησης να βασίζονται σε μια ρεαλιστική εκτίμηση των μέσων που διαθέτει και στο πόση περισσότερη καταστροφή μπορεί να αντέξει η Ουκρανία.

Η αντιμετώπιση αυτής της πραγματικότητας μπορεί να είναι επώδυνη, αλλά δεν πρόκειται για κατευνασμό. Αυτή είναι η δέσμευση που εξ ορισμού οι κυβερνήσεις οφείλουν να ακολουθούν, και όχι το κυνήγι μιας πλασματικής «νίκης». Η Ρωσία για πολλά χρόνια στο μέλλον θα υποφέρει από τα βάσανα [που θα της προκαλούν] η απομόνωση και οι εξουθενωτικές οικονομικές κυρώσεις και ο κ. Πούτιν θα καταγραφεί στην ιστορία ως χασάπης. Η πρόκληση τώρα είναι να αποτινάξετε την ευφορία, να σταματήσετε τις ειρωνείες  και να επικεντρωθείτε στον καθορισμό και στην ολοκλήρωση της αποστολής. Η υποστήριξη προς την Ουκρανία αποτελεί δοκιμασία όσον αφορά τη θέση της Αμερικής στον κόσμο του 21ου αιώνα και ο κ. Μπάιντεν έχει τόσο την ευκαιρία όσο και την υποχρέωση να βοηθήσει στον καθορισμό του ποια θα είναι αυτή.

Από τη Συντακτική Επιτροπή των NYT

Η συντακτική επιτροπή είναι μια ομάδα δημοσιογράφων της Γνώμης (Opinion) των οποίων οι απόψεις βασίζονται στην τεχνογνωσία, την έρευνα, τη συζήτηση και ορισμένες μακροχρόνιες αξίες. Είναι ξεχωριστή από την αίθουσα σύνταξης.

Πηγή: New York Times

Μετάφραση – σχολιασμός: Κωστής Μηλολιδάκης

από antapocrisis