Κατερίνα Γώγου: η φωνή των περιθωριοποιημένων

 

Η Κατερίνα Γώγου είναι Ελληνίδα ποιήτρια και ηθοποιός. Είναι, γιατί ζει ακόμα μέσα από τα ποιήματα, τις ερμηνείες και τις γενναίες απόψεις που μας άφησε ως κληρονομιά. Μια άφθονη κληρονομιά, που τάραξε, ταράζει και θα ταράζει για χρόνια ακόμα το μυαλό όλων εκείνων που υποστηρίζει-των περιθωριακών-αλλά και αυτών που συμβάλλουν στην αύξησή τους.

 Οι κόντρα ρόλοι στον κινηματογράφο

Η Κατερίνα -ένα παιδί στην καρδιά και το μυαλό, τόσο αθώα, μα ταυτόχρονα τόσο υπεραναλυτική- δεν ήταν λίγες οι φορές που ερμήνευσε ρόλους τόσο διαφορετικούς από την ίδια. Παρουσιαζόταν συνήθως ως η «αφελής», επιφανειακή νεαρή. Με λίγα λόγια, καμία σχέση με την πραγματικότητα. Η πραγματική Κατερίνα Γώγου ήταν μια γυναίκα που ενώ η μορφή της ήταν μικροσκοπική, ωστόσο ταυτόχρονα εξέφραζε μια επιβλητικότητα, μια δυναμικότητα. Όμως αυτή δεν είναι η μαγεία του ηθοποιού; Να μεταμορφώνει τον εαυτό του σε κάτι εντελώς αντίθετο; Αν την γνώριζες μόνο μέσα από τους ρόλους που υποδύθηκε, τότε σίγουρα η εικόνα που σου βγάζει μόνο επιβλητική δεν είναι. Γι’ αυτό, μέσα από τα βιβλία της θα καταλάβεις την πραγματική Κατερίνα.

 Η κραυγή μέσα από τα βιβλία της Κατερίνας Γώγου

Η πιο κοινή φήμη για την Κατερίνα Γώγου είναι πως ήταν μια κλονισμένη ψυχικά προσωπικότητα. Στην πραγματικότητα η Κατερίνα ήταν απλά οξυδερκής. Καταλάβαινε πολλά για τον κόσμο, την κοινωνία, την πολιτική. Είχε ενσυναίσθηση, κάτι που λείπει από αρκετούς ανθρώπους. Ως γνωστόν, όταν καταλαβαίνεις πολλά, γίνεσαι στόχος από εκείνους που τους συμφέρει καλύτερα να μη καταλαβαίνεις ή να μην σε νοιάζει. Όμως την Κατερίνα την ένοιαζε. Την ένοιαζε τόσο, που δεν φοβόταν να γράψει για όλα εκείνα, που για τα στάνταρ της εποχής, πολλοί δεν τόλμησαν ποτέ να γράψουν. Η Κατερίνα δεν διάλεξε ποτέ τον εύκολο δρόμο, αλλά πάντα διάλεγε τον πιο δύσκολο, τον αληθινό. Ίσως γι’ αυτό δεν έγινε και ποτέ τόσο αναγνωρίσιμη όσο άλλοι Έλληνες ποιητές και ποιήτριες. Στα βιβλία της πρωταγωνιστούν αντάρτες, αλήτες, τοξικομανείς, ποινικοί, πόρνες, τραβεστί, άνεργοι, λούμπεν προλετάριοι, κυνηγημένοι μετανάστες. Το σκοτάδι που σκόρπιζε μέσα από τα βιβλία της, δεν ήταν, παρά φυλακισμένο φως που έψαχνε έναν τρόπο να βγει στην επιφάνεια.

 Ή Κατερίνα Γώγου ήταν πάντα στο πλάι των περιθωριοποιημένων

Η Κατερίνα, δεν υποστήριζε απλώς τους περιθωριοποιημένους, αλλά έκανε και παρέα μαζί τους. Ίσως επειδή η ίδια επέλεξε αργότερα να γίνει μια από αυτούς. Η μοναξιά ήταν η καλύτερή της φίλη. Τις ποιητικές συλλογές της, τις εικονογραφούσε πάντοτε από πορείες και συναυλίες αλληλεγγύης σε αναρχικούς και ποινικούς κρατούμενους. Φρόντιζε πάντοτε να δένει την ποίηση της με τους αγώνες εκείνης της περιόδου. Οργάνωνε συναυλίες , έβρισκε λεφτά μέσα από τα καλλιτεχνικά κυκλώματα, ήταν δίπλα σε κάθε κρατούμενο, πολιτικό ή ποινικό και ενίσχυε τον αγώνα για την απελευθέρωση τους» έχει πει πρόσωπο του χώρου. Η καταστροφική τάση της από το γραπτό λόγο μετατέθηκε στον ίδιο της τον εαυτό, αφού στράφηκε στο επόμενό της πάθος- μετά την ποίηση και την πολιτική-τις ουσίες.

 Η Κατερίνα δεν νοιάστηκε ποτέ για την εικόνας της, ούτε για την άποψη των άλλων και την κριτική. Δεν μπόρεσε μια τόσο αθώα ψυχή να διαχειριστεί την τόσο τραγική πραγματικότητα. Προσποιούνταν την απότομη, γιατί αυτόν τον τρόπο γνώριζε για να διαχειριστεί την θλίψη της γι’ αυτόν το κόσμο. Όμως δεν τα κατάφερε κι έφυγε σύντομα για ένα αέναο ταξίδι, αφήνοντας όμως σε όλους εμάς μια παρακαταθήκη και ένα μήνυμα ανάγκης για αλληλεγγύη και υποστήριξη σε όσους πραγματικά το έχουν ανάγκη.

 Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν σε αυτό το άρθρο:

10 φορές που η Κατερίνα Γώγου μας είπε την ωμή αλήθεια. Ανακτήθηκε από https://provocateur.gr/femme/16152/katerina-gwgoy

από maxmag