Ο Άδωνις και τα αγγούρια…

 

Γράφει ο Αντώνης Κουμιώτης

Όσο και να αρνείσαι κάποιες φορές να παρακολουθήσεις τις παρα-πολιτικές συνεντεύξεις στην ελληνική τηλεόραση, δεν μπορείς, στο τέλος υποκύπτεις, ειδικά όταν αντιληφθείς ότι βρίσκεται σε πρώτο πλάνο ο υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων Άδωνις Γεωργιάδης… Και δεν είναι τόσο η ατζέντα του χαρτοφυλακίου του ή ο χρόνος σε συνδυασμό με την επικαιρότητα, όσο η ίδια η προσωπικότητα του αντιπροέδρου της Ν.Δ. που προκαλεί το ενδιαφέρον του τηλεθεατή.

Και εξηγούμαι: Στον Άδωνι Γεωργιάδη μπορεί κανείς να χρεώσει πολλά, οφείλει όμως και να του αναγνωρίσει τόσο την εργατικότητα, όσο και το γεγονός ότι είναι πάντοτε διαβασμένος. Δύο χαρακτηριστικά της πολιτικής του πορείας, τα οποία, σε συνδυασμό με την άριστη γνώση της επικοινωνίας, τον έχουν μετατρέψει σε “απολύτως απαραίτητο” για τη Ν.Δ. και τον ίδιο τον Κυριάκο Μητσοτάκη, σύμφωνα τουλάχιστον με τον πολιτικό μέντορα του κ. Γεωργιάδη, Γιώργο Καρατζαφέρη.

Και πράγματι, εάν αναλογιστεί κανείς ότι υπάρχουν υποθέσεις, τόσο κοινοβουλευτικά, όσο και στο πεδίο των media, που ο Άδωνις έχει χειριστεί εξ’ ολοκλήρου, μάλλον έχει δίκιο ο πρώην πρόεδρος του ΛΑΟΣ, ο οποίος, αν το καλοσκεφτούμε, έχει προικοδοτήσει με συνολικά τρεις υπουργούς τη σημερινή κυβέρνηση! Με αυτές λοιπόν τις σκέψεις μελετούσαμε περισσότερο, παρά παρακολουθούσαμε, πριν λίγες ώρες τον Άδωνι να συζητά το πρόβλημα της ακρίβειας, δεχόμενος ερωτήσεις στην πρωινή τηλεοπτική ζώνη.

Λεφτά για τα αγγούρια

Το επικοινωνιακό αποτέλεσμα της συζήτησης βέβαια δεν χρειάζεται υπερανάλυση, αφενός γιατί συνήθως είναι το γνώριμο και αφετέρου διότι καθένας δικαιούται να εξάγει τα δικά του συμπεράσματα. Αξίζει όμως να μοιραστούμε κάποιες λίγες παρατηρήσεις. Πρώτον, αυτό που ακούσαμε πριν λίγες ημέρες από τον υπουργό Οικονομικών κ. Χρήστο Σταϊκούρα περί 44 δισ. ευρώ καταθέσεων των Ελλήνων πολιτών την τελευταία διετία, δεν ήταν απλά ένα πυροτέχνημα στον δημόσιο διάλογο, για να υπερασπιστεί την κυβερνητική επιλογή να μη μειώσει το Φ.Π.Α. και τον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης.

Από τις δηλώσεις του κ. Γεωργιάδη έγινε κάτι παραπάνω από αντιληπτό ότι αποτελεί ξεκάθαρη πεποίθηση των κυβερνώντων, ότι ο μισός ελληνικός πληθυσμός την τελευταία διετία αύξησε το εισόδημά του και ως εκ τούτου έχει και θα πληρώσει χωρίς καμία περαιτέρω βοήθεια. Δεύτερον και σημαντικότερο το ύφος, γιατί και αυτό έχει τη σημασία του. Βλέπετε, η διαχωριστική γραμμή μεταξύ του επικοινωνιακά αμυνόμενου υπουργού που επιτίθεται και του αλαζόνα υπουργού, είναι πάρα πολύ λεπτή και σε περίπτωση που ο υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων, παρά τα όποια χαρίσματά του, δεν την έχει ακόμα ξεπεράσει, βρίσκεται πάρα πολύ κοντά.

Διότι πράγματι, αυτή η κυβέρνηση, δεν έχει επιδείξει αναλγησία, κινδυνεύει όμως στην κόψη του ξυραφιού να χαρακτηριστεί από αλαζονεία και αμετροέπεια, όταν με το συγκεκριμένο ύφος ο υπουργός χαρακτηρίζει κλάψα και μιζέρια την διαφορετική άποψη στον δημόσιο διάλογο και βλαπτική για τη χώρα μια δημοσιογράφο –την όποια ή τον όποιον δημοσιογράφο–, φορώντας του και την ταμπέλα του φανατικού υποστηρικτή του ΣΥΡΙΖΑ.

Και εντάξει, από πιστοποιητικά πολιτικών φρονημάτων και γνώρισε και χόρτασε αυτός ο τόπος, όταν όμως η συζήτηση επεκτείνεται και στα αγγούρια, εκεί το κείμενο σταματά και μένει η ντροπή! Γιατί πολύ απλά βλέπουν και ακούν και εκείνοι που δεν έχουν 1,35 του ευρώ για να τα αγοράσουν… τα αγγούρια!

από slpress