Blitzkrieg: η γρήγορη προέλαση των καπιταλιστικών μηχανών

Τι ξέρει, άραγε, ο «μέσος» πρωτοκοσμικός υπήκοος για τις ιογενείς λοιμώξεις; Τι ξέρει για τις θεραπείες τους; Τι ξέρει για τα εμβόλια· αυτά που παλιά ονομάζονταν (και ήταν) τέτοια;

Η ειλικρινής απάντηση είναι: τίποτα! Αυτά είναι γνώσεις των ειδικών· γι’ αυτό πληρώνονται άλλωστε. Κάποιοι, με διάφορα κίνητρα, θα προχωρούσαν πιο πέρα: δεν πρέπει να ξέρει (ο «μέσος»...) τίποτα! Γιατί να κουράζει το μυαλό του; Δεν του φτάνουν οι καθημερινές έγνοιες;

Σωστά... Όσο αναπτυγμένες κι αν είναι (ή νομίζουν πως είναι) οι καπιταλιστικές κοινωνίες που ξέρουμε, όσο υπετροφικά κι αν είναι τα Εγώ που τις συγκροτούν, ο καθένας πρέπει να είναι ανθρωπάκος όταν πρόκειται για ζητήματα υγείας (και όχι μόνον αυτά, άλλωστε). Ακόμα κι αν αυτά (τα ζητήματα υγείας) είναι ήδη καθημερινή μεγα-έγνοια, άσχετα με τον covid και πριν από δαύτον… Ακόμα κι αν υπάρχει η υποψία ότι η ηθική ακεραιότητα των ειδικών-που-ξέρουν είναι, ίσως, συζητήσιμη· και πάντως όχι αυταπόδεικτη. Ακόμα κι αν το βάθος της άγνοιας μεγαλώνει επικίνδυνα όσο αναπτύσσεται η βιομηχανία της υγείας, δημιουργώντας ένα αβυσσαλέο κενό ανάμεσα στους υπηκόους (και την ιδέα που έχουν για τους εαυτούς τους) και τα σώματά τους τα ίδια. Ακόμα κι έτσι η συμβουλή είναι διάχυτη, είναι παλιά, και φαίνεται να παραμένει πειστική μέσα στην αποκρουστικότητά της: πίστευε και μη ερεύνα!

Αν αυτή είναι η σωστή ατομική και συλλογική στάση, κι αν απ’ αυτήν ξεπηδάει σαν «κοινωνική ευθύνη» η πειθαρχία της άγνοιας, τότε ο «μέσος» υπήκοος έχει ξεπέσει στην κατάσταση του ωμού κρέατος – ακόμα κι αν δεν θέλει ή δεν μπορεί να το παραδεχτεί. Γιατί η βιομηχανία της υγείας, ίσως πολύ περισσότερο από άλλες βιομηχανίες, ούτε αστειεύται ούτε ασχολείται με τις «καθημερινές έγνοιες» κανενός. Την ώρα που κάποιος κάνει μια συνηθισμένη εξέταση, ας πούμε μπαίνει σ’ έναν μαγνητικό τομογράφο, είναι εύλογο βέβαια να ανησυχεί για το τι «θα δείξει» η ψηφιακή απεικόνιση, παρότι δεν μπορεί να καταλάβει τίποτα ο ίδιος εκεί. Ωστόσο πριν ή μετά, σε στιγμές που δεν ανησυχεί, θα μπορούσε να αναρωτηθεί.... Όχι για την ακρίβεια των μαγνητικών τομογραφιών αλλά για το είδος της ιατρικής που αντιπροσωπεύουν· για την μεγάλη απόσταση ανάμεσα στο σώμα του όρθιο σε μια καθημερινή δραστηριότητα και το ίδιο σώμα σαν μεγάλο άγνωστο που ξαπλωμένο και ακίνητο πρόκειται να αποκαλύψει τα μυστικά του μ’ έναν τρόπο τεχνικό και τεχνικά μυστηριώδη· ακόμα ακόμα και για το «πώς δουλεύει» αυτό το μηχάνημα...

Κι αυτό είναι απλά ένα παράδειγμα μάλλον οικείο. Για την γενετική μηχανική; Σχεδόν οι πάντες, και οπωσδήποτε όλοι εκείνοι που είναι σίγουροι ότι «έμαθαν και ξέρουν» επειδή είδαν έναν ειδικό στην τηλεόραση (ή στο διαδίκτυο) να τους καθησυχάζει και να τους νανουρίζει, ανοίγουν τα μάτια με έκπληξη (μερικές φορές και με αγανάκτιση) όταν ακούν πως αυτά που τους προτείνονται σαν «εμβόλια» δεν είναι τέτοια.

Υπάρχει ένας εντελώς πραγματικός κόσμος, ένας κόσμος ίσως ακόμα πιο πραγματικός απ’ τις «καθημερινές έγνοιες» που θεωρούνται το άλλοθι του γνωσιακού (και συνειδησιακού) αφοπλισμού του καθενός, ένας κόσμος που ορίζει την ζωή (και τις «έγνοιες») εκατοντάδων εκατομυρίων: σ’ αυτόν τον εντελώς πραγματικό κόσμο περιλαμβάνεται και όλη η γκάμα των τεχνο-επιστημόνων της «υγείας», ό,τι κι αν καταλαβαίνει κάποιος με την λέξη «υγεία». Δεν είναι μυστικός, δεν είναι κρυφός· είναι καλά οχυρωμένος μέσα στην κατακερματισμένη «μέση» αντίληψη για την πραγματικότητα. Είναι οχυρωμένος γνωσιολογικά (είναι οι «ειδικοί που ξέρουν»), θεσμικά (είναι οι τεχνογραφειοκρατία της κρατικής διοίκησης ή/και τα στελέχη των επιχειρήσεων, των πανεπιστημίων, των ινστιτούτων, των ερευνητικών project), ιδεολογικά, οικονομικά... Οι έρευνες και τα πορίσματά εκείνων που κινούνται σ’ αυτόν τον κόσμο δεν είναι κρυφά· στο βαθμό, τουλάχιστον, που είναι υποχρεωμένοι να τα δημοσιεύουν στον (ακόμα προσιτό και χωρίς πολλούς φράκτες) κυβερνοχώρο. Φυσικά υπάρχει πάντα αυτή η απωθητική αργκώ κάθε κατηγορίας ειδικών όταν συνομιλούν μεταξύ τους. Αλλά και το ποδόσφαιρο έχει την δική του αργκώ· δεν φαίνεται να είναι εμπόδιο για τους πολυπληθείς ποδοσφαιρόφιλους. Πράγμα που σημαίνει ότι με κάποιο κόπο, κάποια επιμονή, αυτός ο γενικά «αόρατος» κόσμος εκείνων που λαμβάνουν αποφάσεις για τις ζωές μας, είναι προσιτός.

Και θα έπρεπε να είναι διεκδικούμενος, ατομικά και συλλογικά! Διάολε, δεν πρόκειται για εκείνους που ψάχνουν τις μαύρες τρύπες στο απέραντο διάστημα, ούτε για τους άλλους που αναζητούν μποζόνια στον cern! Με την υγεία ασχολούνται! Πόσο μοιραίο μπορεί να είναι το πίστευε και μη ερεύνα γι’ αυτό το καθημερινό φαινόμενο που λέγεται (ακόμα...) αξιοπρεπής ζωή;

Το παρακάτω κείμενο αφορά μερικά από εκείνα που ο «μέσος...» δεν θα έπρεπε να ξέρει, δεν θα έπρεπε να χαλαλίζει τον χρόνο του για να μάθει. Είναι αποσπάσματα από ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στο site Global Research, στις 13 Δεκέμβρη του 2020, με την υπογραφή του John Adam Kliczek, και γενικό τίτλο Πως οι αλγόριθμοι των μεγάλων φαρμακευτικών “εγκρίνουν” φάρμακα που δεν έχουν ελεγχθεί.

Τα δικά μας στη συνέχεια…

Big data, bif pharma, big government: το σχέδιο CORD-19

... Στις 16 Μάρτη του 2020 το γραφείο επιστημονικής και τεχνολογικής πολιτικής του Λευκού Οίκου εξέδωσε μια «έκκληση σε δράση» προς τους ειδικούς του έθνους πάνω στην τεχνητή νοημοσύνη. Για να πάρουν μέρος στην «Ανοικτή Βάση Δεδομένων του Covid-19» (Covid-19 Open Research Database / CORD-19), που δημιουργήθηκε από μια συνεργασία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, ανάμεσα στην Microsot, την Πρωτοβουλία Chan Zuckerberg [1], το ινστιτούτο Allen για την τεχνητή νοημοσύνη του Oren Etzioni [2], το Κέντρο Ασφάλειας και Αναδυόμενων Τεχνολογιών του πανεπιστημίου της Georgetown, και την Εθνική Βιβλιοθήκη Ιατρικής των Εθνικών Ινστιτούτων Υγείας.

Σύμφωνα με το περιοδικό Spectrum (έκδοση του ινστιτούτου ηλεκτρολόγων και ηλεκτρονικών μηχανικών) το υποστηριζόμενο απ’ τον Λευκό Οίκο σχέδιο CORD-19 έκανε εξόρυξη δεδομένων από πάνω από «130.000 ακαδημαϊκά άρθρα πάνω στον covid-19, άρθρα που ήταν σε μορφή που μπορούσαν να διαβαστούν από μηχανή». Σκαναρισμένα αυτά τα άρθρα απ’ το Kaggle, το πρόγραμμα «μηχανικής μάθησης μέσω cloud» της Google, έγιναν αντικείμενο επεξεργασίας μέσω τεχνητής νοημοσύνης με σκοπό να βγουν προγνωστικά αναλυτικά συμπεράσματα απ’ την ιατρική βιβλιογραφία σε σχέση με τον covid-19. Προκειμένου να διαφημίσει ακόμα περισσότερο τα αναλυτικά προσόντα του Kaggle σε σχέση με το σχέδιο CORD-19, η Google ανακοίνωσε στις 16 Μάρτη το σχέδιο «ερευνητική πρόκληση για τον covid-19». Εν τω μεταξύ το «νευρωνικό δίκτυο» AlphaFold του προγράμματος τεχνητής νοημοσύνης DeepMind της Google έκανε ψηφιακά μοντέλα «τρισδιάστατης απεικόνισης των πρωτεϊνών του sars-cov-2 βασισμένα στην γενετική ακολουθία του ιού» όπως ανέφερε το Spectrum.

Λίγο μετά την «έκκληση για δράση» του Λευκού Οίκου, στις 23 Μάρτη, το γραφείο επιστημονικής και τεχνολογικής πολιτικής ανήγγειλε την δημιουργία ενός «Κονσόρτσιουμ Υψηλής Ηλεκτρονικής Απόδοσης για τον covid-19» (HPC): έναν σ.δ.ι.τ. συνεταιρισμό μεταξύ της αμερικανικής ομοσπονδιακής κυβέρνησης, διεθνών πανεπιστημίων και των Big Tech εταιρειών, που ανέλαβε την αποστολή να επεκτείνει την έρευνα και την ανάπτυξη ενός εμβολίου για τον covid-19.

Η λίστα συμμετεχόντων στο covid HPC περιλαμβάνει τις: IBM, Microsoft, Google Cloud, Amazon Web Services, Dell Technologies, Hewlett Packard, Intel, NVIDIA, το ερευνητικό κέντρο D.E. Shaw, NASA, το εθνικό κέντρο για εφαρμογές υπερυπολογιστών, το MIT, το Κέντρο Υπολογιστών της Μασσαχουσέτης για Πράσινες Εφαρμογές, το κέντρο υπερυπολογιστών του San Diego, το Ινστιτούτο Διάχυτων Τεχνολογιών του πανεπιστημίου της Indiana, το κέντρο υπερυπολογιστών του Ohio, το δίκτυο Open Science, το πολυτεχνικό ινστιτούτο του Rensselaer, το κέντρο ερευνών για ψηφιακές υποδομές του Ενωμένου Βασιλίου, το εθνικό κέντρο υπερυπολογιστών της Ελβετίας, το κέντρο υπολογιστών υψηλής απόδοσης του σουηδικού εθνικού γραφείου υποδομών για υπολογιστές, το νοτιοκορεατικό Ινστιτούτο για Πληροφορική Επιστήμη και Τεχνολογία, και το ιαπωνικό κεντρό για επιστήμες υπολογιστών RIKEN.

[...]

...η συνέχεια στο έντυπο τεύχος του Cyborg.
[ σημεία διακίνησης ]

Ziggy Stardust

Σημειώσεις

1 - Η Chan Zuckerberg Initiative είναι ο “φιλανθρωπικός βραχίονας” του ζεύγους Mark Zuckerberg και Priscilla Chan, κατά τα πρότυπα ενός ανάλογου του ζεύγους Gates.... Απεριόριστη εμπιστοσύνη στ’ αφεντικά - ε;
[ επιστροφή ]

από sarajevomag