Η αυτοπαγίδευση του Συναγερμού και η χαμένη αντιπολίτευση

 

Γράφει ο Κώστας Βενιζέλος

Ομφαλοσκοπούν στα κόμματα στην Κύπρο. Θεωρούν πως όλα περιστρέφονται γύρω από τις δικές τους επιδιώξεις, κομματικές και προσωπικές. Οι ατζέντες καθορίζονται με βάση τους προσωπικούς σχεδιασμούς, οι οποίοι πολλές φορές δεν συνάδουν με εκείνες της κοινωνίας, της χώρας. Τα όσα διαδραματίζονται στο κυβερνών κόμμα, στον ΔΗΣΥ, τροφοδοτούν πρωτίστως το πολιτικό και μιντιακό κουτσομπολιό. Δημιουργείται μια εικόνα ως να έχουμε εισέλθει στην προεκλογική περίοδο. Για την κοινωνία δεν ισχύει τούτο, που έχει σοβαρά προβλήματα να αντιμετωπίσει.

Η συντηρητική παράταξη, που φημίζεται για τους… έξυπνους τακτικισμούς της, φαίνεται να αυτοπαγιδεύεται σε σχέση με τις προεδρικές εκλογές του Φεβρουαρίου 2023. Επισπεύδουν τις διαδικασίες για να αποφύγουν, όπως αναφέρεται, την… εσωστρέφεια. Κι όλα αυτά για να προλάβουν το τρένο στο σταθμό, με ορατό τον κίνδυνο να μην σταματήσει ποτέ και να τους αφήσει με τη βαλίτσα στο χέρι.

Στη συνεδρίαση του διευρυμένου Πολιτικού Γραφείου, κάποιοι εξ αυτών που μίλησαν τα είχαν με τον υπουργό Εξωτερικών, Νίκο Χριστοδουλίδη. Επειδή δεν πήγε στη σύνοδο, γιατί έστειλε επιστολή, που εξηγούσε τους λόγους της απουσίας του. Επειδή δεν ανοίγει τα χαρτιά του για τις προεδρικές εκλογές, πρωτίστως όμως επειδή σκέφτεται να είναι υποψήφιος. Και γιατί να πει σήμερα για κάτι που θα γίνει μετά από 14 μήνες; Γιατί να μην μιλήσει, για παράδειγμα, τον Μάρτιο, τον Απρίλιο; Γιατί τόσο άγχος, τι θα αποφασίσει;

Και αυτοί που μίλησαν στη συνεδρίαση, κυρίως οι υπουργοί, σκοπίμως θέλησαν να τινάξουν γέφυρες παρά να διατηρήσουν. Προφανώς δεν τον θέλουν υποψήφιο. Γενικώς δεν τον θέλουν στα πόδια τους. Αυτοί που βγήκαν μπροστά μπορεί να φαίνεται ότι υπερασπίζονται τον “κομματικό πατριωτισμό”, εκείνο, ωστόσο, που προφανώς επιδιώκουν είναι να βρίσκονται οι ίδιοι στο κομματικό γίγνεσθαι, όποιο και να είναι το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών. Δεν αγάπησαν ξαφνικά τον Αβέρωφ, αλλά για τους ίδιους δουλεύουν.

Η χαμένη αντιπολίτευση

Οι κομματικές διαδικασίες είναι εκεί για να τηρούνται. Αλλά πιο σημαντική είναι η κοινωνία. Τι θέλει η κοινωνία και ποιος τυγχάνει ευρύτερης αποδοχής. Σε ένα εκλογικό σώμα των 1.800 ο έλεγχος του κομματικού μηχανισμού είναι εύκολος. Και δεν είναι μόνο αυτό, που είναι σημαντικό. Εκείνο, που επίσης έχει σημασία, είναι και πώς θα στήσουν την ομάδα οι αντίπαλοι. Θα συνεργαστούν οι βασικές συνισταμένες της αντιπολίτευσης και ποιος θα είναι ο υποψήφιος της;

Οι χειρισμοί της Πινδάρου έχουν καταφέρει να “χαλαρώσουν” τον ασφυκτικό κλοιό γύρω από την αντιπολίτευση, η οποία βρίσκεται σε αδιέξοδο ως προς την επιλογή υποψηφίου. Πρόκειται για μια αντιπολίτευση, που φαίνεται να αδυνατεί να αξιοποιήσει τη φθορά της κυβέρνησης, τα λάθη και τις παραλείψεις της. Υπό κανονικές συνθήκες, μια κανονική αντιπολίτευση θα έπρεπε να κάνει περίπατο στις προεδρικές.

Η πρόβα, όμως, των βουλευτικών έδειξε πως κάθε άλλο παρά σε τροχιά εξουσίας βρίσκεται. Χρειάζονται πολλά να γίνουν. Και κατάλληλο υποψήφιο και πρόγραμμα εξουσίας, το οποίο να τους διαφοροποιεί από τους νυν κυβερνώντες. Με προτάσεις διακυβέρνησης, που να προσφέρει λύσεις και μέτρα κατά της διαφθοράς. Από εκείνους, βέβαια, που δεν είχαν εμπλοκή με τα φαινόμενα αυτά.

Η αυτοπαγίδευση του Συναγερμού

Στον ΔΗΣΥ, η επίσπευση των διαδικασιών για την επιλογή του υποψήφιου θα φανεί πώς στο τέλος θα τους αυτό-περιορίσει. Για τον πρόεδρο του κόμματος θα είναι δρόμος χωρίς επιστροφή, ό,τι και να σημαίνει αυτό. Επίσπευσαν τις διαδικασίες για να εξαναγκάσουν, όπως πιστεύουν, τον υπουργό Εξωτερικών να τοποθετηθεί, την ίδια ώρα όμως απέκλεισαν τις όποιες συνεργασίες με τρίτους, καθώς θα οριστικοποιήσουν την επιλογή τους, κατά πάσα πιθανότητα από την 10η Ιανουαρίου 2022. Αυτοεγκλωβισμός για να αποφευχθεί η…εσωστρέφεια; Τι θα άλλαζε εάν τον Απρίλιο με βάση και μετρήσεις κοινής γνώμης αξιολογούνταν τα δεδομένα και να λαμβάνονταν αποφάσεις;

Την ίδια ώρα, ο Νίκος Χριστοδουλίδης, γνωρίζοντας πως επιλέγοντας τις κομματικές διαδικασίες θα είναι ως να αποφασίζει να δώσει μια μάχη με προδιαγεγραμμένο αποτέλεσμα, προφανώς και εάν επιλέξει να είναι υποψήφιος, τούτο θα γίνει χωρίς κομματικό μανδύα. Αυτό σημαίνει πως χρειάζεται να αντέξει την πίεση και τις επιθέσεις. Όσα άκουσε στο διευρυμένο Πολιτικό Γραφείο θα είναι μια μικρογραφία. Αυτά, όμως, είναι στο παιχνίδι.

Μέχρι τις προεδρικές εκλογές είναι μακρύς ο δρόμος. Τα δεδομένα και οι συγκυρίες μπορούν να αλλάξουν το σκηνικό και μάλιστα άρδην, χωρίς να συνδέονται απαραίτητα με τα ζητήματα εκλογών. Η εκλογή του επόμενου προέδρου αφορά την κοινωνία, που έχει και τις απαντήσεις. Δεν είναι υπόθεση μόνο των κομμάτων. Οι πολίτες άλλωστε έδειξαν πως δεν ακολουθούν τις κομματικές ντιρεκτίβες όταν δεν ανταποκρίνονται στις ανάγκες της και τα κριτήρια που θέτει.

από slpress