Η Ευρώπη στον φούρνο μικροκυμάτων

 


Γράφει ο Μάκης Ανδρονόπουλος

Η Ευρώπη, ήδη από την αρχή του 20ου αιώνα, λόγω της ογκώδους αυταρέσκειάς της είχε περιέλθει σε μια κατάσταση μυωπίας. Έβλεπε μόνο κοντά. Δεν είδε ότι ο Μεγάλος Πόλεμος θα διαρκούσε τέσσερα χρόνια, νόμιζε μια βδομάδα. Δεν είδε μέχρι πού θα έφθανε ο Χίτλερ και ακολούθησε την πολιτική του κατευνασμού. Μετά τις εκατόμβες των δύο Παγκοσμίων Πολέμων και τις δομικές αλλαγές που αυτοί επέφεραν στο παγκόσμιο σύστημα, το εγχείρημα της ευρωπαϊκής ενοποίησης, αν και ήταν μια ιδεαλιστική σύλληψη, έμοιαζε μονόδρομος.

Μετά την πτώση του Τείχους και την ανάδυση νέων διεθνών δυνάμεων και συνασπισμών, η ευρωπαϊκή μυωπία εξελίχθηκε σε τυφλότητα εξ αιτίας της γερμανικής βουλιμίας για επιβολή. Έτσι, η Ευρώπη απώλεσε την ενοποιητική της ορμή (η ευκαιρία του ευρώ υποβαθμίστηκε στο εμπορικό επίπεδο) και σταδιακά η πολυδιάστατη κρίση της απέκτησε δομικά χαρακτηριστικά. Το μεταναστευτικό είναι πλέον κεντρικό ανθρωπιστικό, πολιτισμικό, γεωοικονομικό και γεωπολιτικό ζήτημα και πρέπει να αντιμετωπιστεί μέσα από αυτές τις συντεταγμένες, καθώς η πίεση που ασκείται στα πολωνικά σύνορα, αλλά και σε όλα τα μεσογειακά παράλια της Ευρώπης είναι επικίνδυνη.

Το γεγονός ότι ο Πολωνός πρωθυπουργός Ματέους Μοραβιέτσκι αποκάλυψε ότι συζητάει με τη Λετονία και ειδικά με τη Λιθουανία, που επίσης δέχονται μεταναστευτικές πιέσεις, για να ενεργοποιήσουν από κοινού το άρθρο 4 της συνθήκης του ΝΑΤΟ, το οποίο προβλέπει πως κάθε κράτος-μέλος που θεωρεί ότι απειλείται η ανεξαρτησία ή η ασφάλειά του μπορεί να ζητήσει σύγκληση Συνόδου Κορυφής των κρατών-μελών του, προκειμένου να αιτηθούν την συνδρομή του οργανισμού. Είναι προφανές ότι αυτές οι τρεις χώρες της ΕΕ δεν περιμένουν τίποτε ουσιαστικό από τις Βρυξέλλες.

Οι δυτικοευρωπαίοι δεν καταλαβαίνουν τίποτε και κυρίως δεν καταλαβαίνουν ή δεν θέλουν να καταλάβουν τι πέρασαν οι ανατολικές χώρες κάτω από την μπότα της σοβιετίας και τι σημαίνει για αυτούς ελευθερία και αυτοδιάθεση. Ούτε καταλαβαίνουν το έγκλημα που έγινε στη Γιουγκοσλαβία. Κατά συνέπεια, τα πολιτικά φαινόμενα που διαδραματίζονται στην Ανατολική Ευρώπη και στα Δυτικά Βαλκάνια δεν κατανοούνται και οι Βρυξέλλες οχυρώνονται πίσω από “αξίες” και “θεσμούς” που έπρεπε εδώ και καιρό να έχουν επικαιροποιηθεί επί του πραγματικού των 27 και όχι μόνο του Βερολίνου και γιατί όχι των Παρισίων.

Έτσι, φθάσαμε στην “απειλή” του Ούγγρου πρωθυπουργού Βικτόρ Όρμπαν, ο οποίος μιλώντας σε σύνοδο του κόμματός του Fidesz ξεκαθάρισε ότι: «Μετά την κομμουνιστική γραφειοκρατία, δεν θέλουμε νέες προσταγές τώρα από τις Βρυξέλλες… δεν θα φύγουμε από την ΕΕ, θέλουμε να τη μεταρρυθμίσουμε… δεν θα εγκαταλείψουμε το δικαίωμα να υπερασπιζόμαστε τα σύνορά μας… να σταματάμε τους μετανάστες… να επιμένουμε πως ο γάμος στην Ουγγαρία είναι ανάμεσα σε έναν άνδρα και μια γυναίκα, πατέρας είναι ένας άνδρας και μητέρα είναι μια γυναίκα και θα πρέπει να αφήσουν τα παιδιά μας στην ησυχία τους…».

Δομική κρίση της ΕΕ

Στο μεταξύ, το τέταρτο κύμα της πανδημίας του Covid-19 σαρώνει την Ευρώπη, το αντιεμβολιαστικό κίνημα μεγαλώνει συνεχώς και το lockout των ανεμβολίαστων προσλαμβάνει αυταρχικές διαστάσεις, δημιουργώντας νέους κοινωνικούς διχασμούς. Ταυτόχρονα, η ενεργειακή πενία, η ρωσική στρόφιγγα του φυσικού αερίου, η πληθωριστική έκρηξη, η οικονομική καχεξία των μεσαίων στρωμάτων δημιουργούν ένα επικίνδυνο μίγμα που δεν μοιάζει εύκολο στη διαχείριση, όπως άλλωστε τα κορονοχρέη, οι περιορισμοί στη χρήση των πόρων του Αναπτυξιακού Ταμείου, το γερμανικό Συνταγματικό Δικαστήριο που είναι πάντοτε αντιδραστικό και τόσα άλλα που καθιστούν το μίγμα σε εκρηκτικό.

Η ΕΕ βρίσκεται σε δομική κρίση, αν και οι ελίτ δεν θέλουν να το παραδεχθούν. Σφυρίζουν αδιάφορα και διαχειρίζονται πάντα με καθυστέρηση τα επιφαινόμενα. Την 1η του νέου έτους αναλαμβάνει την προεδρία της Ένωσης η Γαλλία του Εμμανουέλ Μακρόν, οι ιδέες και οι προτάσεις του οποίου έχουν υπονομευθεί συστηματικά από το Βερολίνο. Λέγεται ότι διαμορφώνεται ένας άτυπος άξονας Παρισίων-Ρώμης που μπορεί να υποστηριχθεί και από ολόκληρο τον Ευρω-Νότο που ενδεχομένως να μπορέσει να προωθήσει κάποιες αλλαγές. Αλλά και πάλι αυτές δεν θα επαρκούν, θα είναι εμβαλωματικές και οικονομίστικες.

Η μόνη λύση για την Ευρώπη είναι η πολιτική της ολοκλήρωση… Δεν φθάνει πια μια εγχείρηση καταρράκτη για να θεραπευτεί η ευρωπαϊκή τυφλότητα στο νέο διεθνές περιβάλλον. Πρέπει πρώτα να μπει η Ευρώπη στο “φούρνο μικροκυμάτων” για να γίνει απόψυξη του ευρωπαϊκού ιδεώδους που καταψύχθηκε στο Μάαστριχτ. Αυτό είναι ένα πρόβλημα που αν δεν το λύσουν τάχιστα οι ηγεσίες, θα το λύσουν οι κοινωνίες με τον τρόπο που ιστορικά αυτές γνωρίζουν. Είτε θα ριζοσπαστικοποιηθούν με κρίσιμες συνέπειες, είτε θα οδηγηθούν στον εκφασισμό.

από slpress

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Από το Blogger.