Γιατί η Γαλλία ενδιαφέρεται τόσο πολύ για τον Ινδο-Ειρηνικό

 Η αντίδραση της Γαλλίας στη συμφωνία AUKUS αντανακλά τη συστηματική διεκδίκηση ρόλου μεγάλης δύναμης στην ευρύτερη περιοχή του Ινδο-Ειρηνικού.

Πολλές φορές αντιμετωπίζουμε τη Γαλλία απλώς ως μία μεγάλη ευρωπαϊκή χώρα, σημαντική μέσα στην ΕΕ αν και κάπως υποδεέστερη της Γερμανίας ως προς την πολιτική βαρύτητα στην «Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση».

Όμως ξεχνάμε ότι η Γαλλία εκτός όλων των άλλων είναι και μια χώρα με υπερπόντιες κτήσεις εκτός Ευρώπης, με ανεξάρτητη πυρηνική δύναμη κρούσης, με μόνιμη θέση στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, μια πολύ μεγάλη ΑΟΖ επίσης εκτός Ευρώπης και μια παγιωμένη κουλτούρα στο πολιτικό της προσωπικό ότι είναι μια μεγάλη δύναμη.

Άλλωστε, η Γαλλία εγκατέλειψε με δυσκολία μεγάλο μέρος των αποικιακών κτήσεων της (για την ακρίβεια χρειάστηκε η ταπεινωτική ήττα στο Βιετνάμ όπως και η αποτυχία του «βρώμικου πολέμου» στην Αλγερία να αλλάξει το συσχετισμό), χρεώνεται μαζί με την Βρετανία την ήττα στο Σουέζ (σε αντίθεση με τη στάση των ΗΠΑ τώρα). έχει ακόμη να αντιμετωπίσει αυτονομιστικά κινήματα (π.χ. στην Νέα Καληδονία), θεωρεί ότι έχει πρώτο λόγο στα ζητήματα μεγάλου μέρους της Αφρικής και είχε, ας μην το ξεχνάμε ανάμειξη και στους βομβαρδισμούς στη Λιβύη.

Μάλιστα, ειδικά στον Ειρηνικό Ωκεανό στο παρελθόν χρησιμοποίησε τις κτήσεις της και ως πεδίο πυρηνικών δοκιμών, παρά το κίνημα διαμαρτυριών, ενώ οι γαλλικές μυστικές υπηρεσίες δεν δίστασαν ακόμη και να βυθίσουν το πλοίο της οικολογικής οργάνωσης Greenpeace “Rainbow Warrior” στο λιμάνι του Ώκλαντ της Νέας Ζηλανδίας to 1985 με αποτέλεσμα τον θάνατο ενός ακτιβιστή.

Διαβάστε την συνέχεια στο iskra