«Ειλικρινής και μόνιμη» η ελληνική υποχωρητικότητα

 

Γράφει ο Σπύρος Παναγιώτου

Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών επιβεβαιώνουν με τρόπο κωμικό -αν οι εξελίξεις δεν είχαν δραματικό και επικίνδυνο χαρακτήρα για την ειρήνη και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας – τις μεθοδεύσεις της επεκτατικής πολιτικής της Άγκυρας, τις ψευδαισθήσεις της Αθήνας και την καταρράκωση (αν όχι εξευτελισμό) της υποτιθέμενης γραμμής άμυνας έναντι αυτού του κινδύνου.

Τα «ήρεμα νερά» -αν και ποτέ δεν υπήρξαν- αποτελούν παρελθόν. Μαζί και οι πανηγυρισμοί της ελληνικής διπλωματίας για την «επιτυχία του καλοκαιριού». Η Τουρκία, με ανώδυνες παραχωρήσεις ματαίωσης για ελάχιστο καιρό των σχεδιασμών της, κατάφερε να αποτελέσει παρελθόν και έξω από κάθε συζήτηση η υποτιθέμενη αντίδραση της Ε.Ε. έναντι των απειλών της σε δύο χώρες-μέλη της. Τώρα που οι «κυρώσεις των Βρυξελλών» δεν απασχολούν ούτε ως ανέκδοτο και οι διεθνείς εξελίξεις (βλ. Αφγανιστάν) προσφέρουν νέες δυνατότητες για παζάρια και συνεννοήσεις με τις ΗΠΑ, η Τουρκία κλιμακώνει την προκλητική της στάση ως να μην έχει μεσολαβήσει το παραμικρό. Περιγελά έτσι περιφρονητικά την «εθνική στρατηγική» που αποδεχόταν πλήρως τον ελληνοτουρκικό διάλογο με προδιαγραφές Τουρκίας («όλα τα θέματα στο τραπέζι») με μοναδική προϋπόθεση την «ειλικρινή και μόνιμη αποκλιμάκωση». Η «ειλικρίνεια της αποκλιμάκωσης» γράφεται αυτές τις ώρες στα ανατολικά της Κρήτης, στα παράλια του Καστελόριζου και στο κεντρικό Αιγαίο.

Ένα ερευνητικό σκάφος γαλλικών συμφερόντων, μισθωμένο από Ελλάδα, Αίγυπτο και Ισραήλ, που διεξάγει έρευνες σχετικά με τον αγωγό East Med, δεν τολμά να «ξεμυτίσει» από τα 6 ν.μ. ανατολικά των ακτογραμμών της Κρήτης και δέχεται ασφυκτική πίεση από τουρκικές φρεγάτες, υποβρύχια και αεροπλάνα που βρίσκονται στην περιοχή. Επίσημη τουρκική δικαιολογία ότι οι έρευνες διεξάγονται εντός της ΑΟΖ της Τουρκίας, σύμφωνα με το τουρκολυβικό σύμφωνο που έχει κατατεθεί στον ΟΗΕ χωρίς να έχει προσβληθεί από την Ελλάδα. Να σημειωθεί ότι η αντίδραση όχι μόνο των Αθηνών αλλά και των «στρατηγικών εταίρων» της Αν. Μεσογείου είναι ανύπαρκτη.

Την ίδια στιγμή τουρκικό ερευνητικό «αλωνίζει» τα παράλια του Καστελλόριζου ως τα 6 ν.μ. χωρίς καμιά αντίδραση. Αλλά και στο ανατολικό και κεντρικό Αιγαίο, ως την Σκύρο, γίνεται τουρκική αεροναυτική άσκηση με μόνιμες και καθημερινές παραβιάσεις σε αέρα και θάλασσα. Όχι τυχαία όλα αυτά συνέβησαν και συνεχίζουν να εξελίσσονται την ίδια στιγμή που στην Αθήνα είχαν μαζευτεί για την ετήσια σύνοδό τους οι αρχηγοί των Γενικών Επιτελείων των χωρών-μελών του ΝΑΤΟ. Η ελληνική διπλωματία αποφάσισε να μην κάνει καμιά διαμαρτυρία σε αυτή τη σύσκεψη, ενώ ο πρόεδρος ναύαρχος, επικεφαλής του ΝΑΤΟ, όταν ρωτήθηκε σχετικά δήλωσε ότι «οι εντάσεις αυτές είναι διμερές πρόβλημα και δεν αφορούν το ΝΑΤΟ».

Ολοκληρωτική παράδοση στις ΗΠΑ

Μέσα σε αυτό το κλίμα έντασης της προκλητικής συμπεριφοράς της Τουρκίας, εκκωφαντικής σιωπής των εταίρων της Μεσογείου και προκλητικής αδιαφορίας από ΟΗΕ, ΗΠΑ και Ε.Ε., η ελληνική κυβέρνηση είναι παραδομένη στις πρωτοβουλίες και τις επιλογές της Άγκυρας. Παρά τη χρεοκοπία της αντίληψης ότι η πειθήνια υπαγωγή της χώρας στις στρατηγικές επιδιώξεις των ΗΠΑ εξισορροπεί και απομακρύνει τις τουρκικές βλέψεις, η κυβέρνηση μυστικά ετοιμάζεται να υπογράψει την ανανέωση της Αμυντικής Συνεργασίας, για πρώτη φορά μάλιστα πενταετούς διάρκειας. Αν και δεν έχει υπάρξει καμιά επίσημη ανακοίνωση για τις σχετικές διαπραγματεύσεις -που αναμένεται να υπογραφούν στα μέση Οκτώβρη- δημοσιογραφικές πληροφορίες κάνουν λόγο ότι η Αθήνα επιθυμεί όχι μόνο τη χρονική επέκταση της συμφωνίας αλλά και τη διεύρυνση των διευκολύνσεων προς τις ΗΠΑ με παραχώρηση επιπρόσθετων βάσεων σε Καβάλα, Ξάνθη και Σκύρο. Αυτό ήταν μάλλον αναμενόμενο. Το «περίεργο» είναι ότι οι ΗΠΑ δε δείχνουν καμιά προθυμία αποδοχής της προσφοράς. Έχοντας ήδη εξασφαλίσει στρατιωτικές υποδομές απαραίτητες για την περικύκλωση της Ρωσίας, οι ΗΠΑ είναι διστακτικές σε κάθε νέα προσφορά που θα τις ενέπλεκε πιο ενεργά στις ελληνοτουρκικές διαφορές και που θα έβαζε εμπόδια στα παζάρια με την Άγκυρα. Έτσι, η εθελοδουλία του ελληνικού πολιτικού κόσμου φαίνεται να είναι επιθυμητή ως ενός ορίου. Και κατά τα άλλα, η ακεραιότητα της χώρας προαλείφεται ως αντάλλαγμα στην «επιστροφή» της Τουρκίας στη νατοϊκή κανονικότητα.

από edromos