Ο Μπογδάνος, η Ακροδεξιά, οι σημιτικοί και η σχοινοβασία Μητσοτάκη

 

Γράφει ο Σπύρος Γκουτζάνης

Ο Κώστας Μπογδάνος προκάλεσε και η ηγεσία της ΝΔ τον “μάλωσε”, αλλά δεν τόλμησε να προχωρήσει στη διαγραφή του. Η απρέπεια του Κώστα Μπογδάνου ήταν ότι δημοσίευσε τα ονόματα ανήλικων παιδιών και όχι το περιεχόμενο της άποψης ότι “στα νηπιαγωγεία έχουμε μεγάλο αριθμό παιδιών μεταναστών”. Αυτή την άποψη την είχε εκφράσει πρώτος ο Αντώνης Σαμαράς το 2012 και την συμμερίζεται όλη η δεξιά πτέρυγα της ΝΔ, αν όχι περισσότεροι.

Γι’ αυτό και η ηγεσία της ΝΔ δεν προχώρησε στην διαγραφή του βουλευτή της. Κάτι τέτοιο, θα ήταν μία ακόμη κίνηση αποξένωσης από ένα τμήμα των δεξιών ψηφοφόρων, που ούτως ή άλλως είναι στους δρόμους με το “αντιεμβολιαστικό κίνημα”. Ο Γιάννης Οικονόμου δήλωσε, όμως, ότι «ο ανθρωπισμός δεν αποτιμάται με νούμερα». Μια δήλωση που μάλλον δεν άρεσε στον πρώην πρωθυπουργό.

Τώρα θα αναρωτηθεί κανείς τι τον έπιασε τον Κώστα Μπογδάνο και τα έβαλε με τα προσφυγόπουλα – και δεν ήταν η πρώτη φορά. Τι άλλο; Η αγωνία για την επανεκλογή του στην δύσκολη Α’ Αθήνας. Από τους επτά που εξελέγησαν στις εκλογές του 2019, οι τρεις είναι στην κυβέρνηση: Βασίλης Κικίλιας, Θανάσης Πλεύρης και Άγγελος Συρίγος. Ο Κυριάκος Πιερρακάκης που θα πολιτευτεί στην Α’ Αθηνών είναι επίσης υπουργός και μάλιστα ιδιαίτερα δημοφιλής.

Η Όλγα Κεφαλογιάννη ήταν πρώτη στις προηγούμενες εκλογές και διατηρεί υψηλά ποσοστά αποδοχής, παρότι εκτός κυβέρνησης, ενώ ο Νικήτας Κακλαμάνης είναι αντιπρόεδρος της Βουλής. Τελευταία είχε εκλεγεί η Φωτεινή Πιπιλή. Στις επόμενες εκλογές η ΝΔ δεν θα εκλέξει ξανά επτά βουλευτές. Η Α’ Αθηνών θα χάσει 2-3 έδρες, οπότε η ΝΔ, ακόμα κι αν έλθει πρώτο κόμμα, αναμένεται να εκλέξει πέντε, ίσως και τέσσερις βουλευτές.

Τι φοβάται ο Μπογδάνος

Κάπως έτσι ο Κώστας Μπογδάνος βλέπει αβέβαιο το πολιτικό του μέλλον και ψαρεύει στα θολά νερά της ακροδεξιάς. Εκεί που βρίσκονται οι οπαδοί του Κασιδιάρη, σε συγκέντρωση του οποίου είχε παλαιότερα φωτογραφηθεί. Το πρόβλημα όμως είναι βαθύτερο και είναι παραπλανητική η εστίαση στο πρόσωπο και στις εκλογικές αγωνίες του πρώην δημοσιογράφου και σημερινού βουλευτή.

Σε όλη την Ευρώπη, αλλά πολύ περισσότερο στην χώρα μας, η οικονομική και μεταναστευτική κρίση, σε συνδυασμό με την διεύρυνση των ανισοτήτων, έχουν δημιουργήσει ένα σημαντικό κοινό που τείνει ευήκοον ους σε αυτή τη ρητορική, στην οποία επιδίδεται –μεταξύ άλλων– και ο συγκεκριμένος βουλευτής της ΝΔ. Και φυσικά δεν αντιμετωπίζεται με στρουθοκαμηλισμό, ούτε με το να ρίξει η δικαιωματιστική Δεξιά και Αριστερά (εδώ συναντιούνται) το ανάθεμα στον Κώστα Μπογδάνο.

Για την ηγεσία της ΝΔ το θέμα έχει και μία επιπλέον διάσταση: από τη μία βασίζεται στους πρώην εκσυγχρονιστές, σημιτικούς, “Ποταμίσιους” (μάλιστα ο Γρηγόρης Δημητριάδης είχε πει παλαιότερα ότι “αυτοί μας έδωσαν την αυτοδυναμία”), από την άλλη όμως η μεγάλη μάζα των ψηφοφόρων προέρχεται πάντα από τη Δεξιά. Το να πατάει, όμως, κανείς σε δύο βάρκες είναι δύσκολη ισορροπία και κινδυνεύει, ενίοτε, να βρεθεί στη θάλασσα.

Φυσικά, οι εκσυγχρονιστές και οι “Ποταμίσιοι” δεν είναι πολλοί αριθμητικά, ωστόσο έχουν αυξημένη παρουσία και επιρροή στον δημόσιο χώρο και στα ΜΜΕ. Πρωτοστατούν στο αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο και του δίνουν την απαραίτητη σύγχρονη επίφαση, χωρίς την οποία θα ήταν παλιομοδίτικος αντικομμουνισμός, έστω αντιαριστερή ρητορική βγαλμένη από το χρονοντούλαπο. Πώς να υπερασπιστούν όμως τον Κυριάκο Μητσοτάκη ως δήθεν φιλελεύθερο και ικανό διαχειριστή –και έτσι να δικαιολογήσουν την δική τους στάση– όταν εκείνος διορίζει τον Θανάση Πλεύρη κεντρικό υπουργό και ανέχεται τον Κώστα Μπογδάνο; Δύσκολα.

από slpress