Η Δημοκρατία του σωλήνα

 

Γράφει ο Κωνσταντίνος Σταθόπουλος

Όταν μάλιστα ο σωλήνας δεν έχει απλά σκουριάσει, αλλά έχει σαπίσει εντελώς, τότε η γέννα θα φέρει κάτι αντίστοιχα σάπιο.

Σπεύδω να εξηγηθώ, πριν με κακοχαρακτηρίσετε.

Από την πτώση της χούντας τουλάχιστον και εντεύθεν, η δημοκρατία ή αυτό που θέλουν να ονομάζουν δημοκρατία, στην χώρα μας πάντα, έχει εισέλθει στο βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες.

Τόσες νίκες δεν έχει καμία ομάδα, κίνημα, ιδεολογική πλατφόρμα, προϊόν, οπουδήποτε στον κόσμο.

Καθημερινά κερδίζει η δημοκρατία.

Η δημοκρατία κερδίζει όταν μειώνονται ή αφαιρούνται τα δικαιώματα του πολίτη.

Η δημοκρατία κερδίζει όταν διορίζονται οι αρχηγοί των σωμάτων ασφαλείας.

Η δημοκρατία κερδίζει από την διάλυση της παιδείας και πάει λέγοντας.

Η δημοκρατία κερδίζει, όταν οι εκλεγμένοι λειτουργώντας ως βασιλείς και έχοντας ασύληπτα για τον μέσο πολίτη προνόμια, χαρίζουν, ξεπουλούν ή καταστρέφουν, οτιδήποτε από αυτά για τα οποία εκλέχθηκαν υποσχόμενοι να προστατεύσουν:

Την εθνική κυριαρχία, υγεία, παιδεία, δικαιοσύνη, περιβάλλον, οικονομία, κοινωνικά δικαιώματα.

Άνθρωποι άεργοι, τεμπέληδες, νάρκισσοι, πλούσιοι, κατά βάση παντελώς άχρηστοι,

κουνούν το δάχτυλο στον σκληρά εργαζόμενο καθημερινά πολίτη, όταν του επιτρέπουν οι ίδιοι να εργάζεται με μισθό υποπολλαπλάσιο από τον δικό τους, χωρίς προνόμια, μα μόνο υποχρεώσεις, ενώ οι ίδιοι απολαμβάνουν βασιλικά προνόμια, συνταξιοδοτούνται στις δύο τετραετίες, φυλάσσονται ως κάτι το πολύτιμο, έχουν δωρεάν παροχές και ταυτόχρονα του μιλούν για δημοκρατία.

Το κόμμα που κυβερνά χρωστά πάνω από τριακόσια πενήντα εκατομμύρια.

Σε ποιά δημοκρατία επιτρέπεται ένα κόμμα με 158 βουλευτές και αμοιβές των μελών του, άνω των 7.000 ευρώ τον μήνα και όχι 500,00 ή 600, 00 του κάθε εργαζόμενου δηλαδή με έσοδα ενός εκατομμυρίου εκατό χιλιάδων τον μήνα,να επιδοτείται, να δημιουργεί χρέη,(αλήθεια για ποιόν ακριβώς λόγο), και κατόπιν να ζητά διαγραφή, ενώ το ίδιο δεν ισχύει για τους πολίτες;

Σε ποιά δημοκρατία, επιτρέπουν σε οποιαδήποτε επιχείρηση ή πολίτη να αλλάξει το όνομα και το Α,Φ.Μ του, (λέγε με ΠΑΣΟΚ) και να διαγράψει τα χρέη του;

Σε ποιά δημοκρατία ο πολίτης όχι μόνο δεν προστατεύεται από την δικαιοσύνη, αλλά αντίθετα την θεωρεί και αυτή συμπεριφέρεται ως να είναι εχθρός του;

Σε ποιά δημοκρατία ο βουλευτής, δηλαδή ο υπάλληλός μας, δεν λογοδοτεί είτε κλέψει, είτε βιάσει, είτε σκοτώσει;

Σε ποιά δημοκρατία δεν υφίσταται καν κοινωνικό κράτος και την ανάγκη ενός ασθενούς να έχει μία αξιοπρεπή ιατροφαρμακευτική ή νοσοκομειακή περίθαλψη, την οποία μάλιστα δικαιούται ως προϊόν του ιδρώτα του, την αποφασίζει η εκάστοτε κυβέρνηση;

Σε ποιά δημοκρατία, στο άκουσμα μίας είδησης και στην ενημέρωση για παγκοσμίων διαστάσεων ασθένεια, το πρώτο που θα έπρατταν οι ιθύνοντες θα ήταν η ενίσχυση με είκοσι εκατομμύρια των Μ.Μ.Ε και όχι η ενίσχυση της πρωτοβάθμιας υγείας;

Σε ποιά δημοκρατία οι εκλεγμένοι, σε αγαστή συνεργασία με τους αντιπολιτευόμενους, δηλαδή ολόκληρο το κοινοβούλιο, υποθηκεύουν το μέλλον γεννημένων και αγέννητων, διαπραγματευόμενοι κάθε φορά και μονίμως ξεπουλώντας εδάφη, ιστορία, οικονομία, σύμφωνα με τα προσωπικά τους συμφέροντα;

Σε ποιά δημοκρατία ο κάθε υποτιθέμενος και διαμαρτυρόμενος δημοκράτης δεν θα είχε παραιτηθεί, αλλά θα συνέχιζε να διαμαρτύρεται και να αντιδρά δήθεν, έχοντας τα ίδια προνόμια, τις ίδιες απολαβές, την ίδια εξουσία με αυτούς που κατονομάζε διαχρονικά και κατονομάζει ως κλέφτες και απατεώνες :(λέγε με Κ.Κ.Ε).

Σε ποιά δημοκρατία του κόσμου η πρόεδρός της θα μιλούσε για δικτατορία της πλειοψηφίας απαξιώνοντας τον ίδιο της τον τίτλο και θα βρισκόταν ακόμη στην θέση της;

Σε ποιά δημοκρατία οι ιδιοκτήτες των Μ.Μ.Ε και οι κατ' όνομα δημοσιογράφοι, είναι χειραγωγούμενοι ως το μεδούλι και δεν φέρουν ευθύνη για όσα λένε και γράφουν, με εξαίρεση κάποιες μοναχικές διαδυκτιακές φωνές κυρίως της επαρχίας;

Σε ποιά δημοκρατία οι ταγοί της θα νομοθετούσαν ακαταδίωκτο για ιατρικά εγκλήματα, ώστε να συνεχίσουν απερίσπαστοι τα εγκλήματά τους οι αρνητές του Ιπποκράτη;

Σε ποιά δημοκρατία οι εκλεγμένοι με την σειρά του ο καθένας, θα επένδυαν όχι στην πρωτογενή παραγωγή, αλλά στην έξοδο στις αγορές, δηλαδή τον συνεχή δανεισμό, ώστε να είμαστε δέσμιοι αιώνια στα διεθνή κοράκια;

Σε ποιά δημοκρατία ο πρωθυπουργός θα αποκαλούσε τους πολίτες του ψεκασμένους, είτε διότι απορούν είτε διότι αντιδρούν σε αντικειμενικά ανόητα μέτρα, ενώ ο ίδιος θα συμπεριφερόταν ως ντίλερ ατόμων, εταιρειών ή κρατών;

Σε ποιά δημοκρατία, ο πρωθυπουργός θα προσπαθούσε να δωροδοκήσει εφήβους για την διενέργεια ιατρικής πράξης,(εμβόλιο), αντίθετα σε κάθε εθνική και παγκόσμια νομολογία,με αμφίβολα, αν όχι επικίνδυνα αποτελέσματα συμφωνά με την Ελληνική και ξένη παρατήρηση και έρευνα, χωρίς να λογοδοτήσει;

Λυπάμαι αγαπητοί μου, αλλά αν πιστεύετε πως αυτή είναι η δημοκρατία, πλανάστε πλάνην οικτράν.

Και από την άλλη ο κατ' όνομα πολίτης.

Χωρίς δικαιώματα, μα μόνο υποχρεώσεις.

Με ελευθερίες μέχρι εκεί που επιτρέπουν οι δεσμοφύλακές του.

Σε ποιά δημοκρατία, ο πολίτης θα επέτρεπε, θα αποδεχόταν, να παίζουν εις βάρος του, να του λένε τα ίδια ψέμματα, οι ίδιοι πολιτευτές και οι ίδιοι διαμορφωτές της κοινής γνώμης και μάλιστα τις ίδιες ημέρες και ώρες επί δεκαετίες;

Τον τελευταίο καιρό το πολιτικοοικονομικοπανεπιστημιακό κατεστημένο παίζει πολύ όμορφα το χαρτί της ατομικής ευθύνης.

Οι άχρηστοι παντελώς κυβερνώντες ,αντιπολιτευόμενοι και τα τσιράκια τους από τον πανεπιστημιακό και δημοσιογραφικό χώρο, ανίκανοι να πάρουν ή να εισηγηθούν οποιοδήποτε μέτρο προστασίας του πολίτη, όχι μόνο για μία ασθένεια που ενέσκυψε πρόσφατα, και προσπαθώντας να αποποιηθούν την δική τους ευθύνη, την μεταθέτουν στον απαίδευτο ηλίθιο που θα τους ξαναψηφίσει.

Έχουν άδικο;

Γνωρίζουν, σε αυτό είναι πολύ εκπαιδευμένοι και ίσως είναι το μοναδικό πτυχίο που πήραν με το σπαθί τους, πως ο οπαδός- ψηφοφόρος αισθάνεται ενδόμυχα ένοχος για όσα περιέγραψα πιο πάνω και γι' αυτό του πλασάρουν άλλο ένα φορτίο ατομικής ευθύνης, γνωρίζοντας πως θα το αποδεχτεί και αυτό, για να παραμείνει υγιής, για να έχει ψωμί και δουλειά, για να μην του επιτεθούν οι Τούρκοι, για να έχει συμμάχους, ενώ δεν είχε ποτέ , για να έχει -τρομάρα τους- δημοκρατία και πάει λέγοντας.

Δεν πήραμε ποτέ ως λαός την ευθύνη στις πλάτες μας, ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί.

Φταίει η δειλία μας, ο ωχαδερφισμός και η πέρα του φυσιολογικού εγωπάθειά μας.

Η ατομική ευθύνη δεν έχει καμία σχέση με τα παρθέντα μέτρα ενάντια σε οποιαδήποτε αρρώστια.

Η ατομική ευθύνη ξεκινά από εμάς τους ίδιους και την οπτική μας για το σε ποιά κοινωνία θέλουμε να ζούμε.

Αν θέλουμε όλοι να είμαστε κύριοι του εαυτού μας, να εργαζόμαστε, να μην μας κλέβουν και κλέβουμε ως αντίποινα, να μην θεωρούμε την ανατροφή των παιδιών μας ως αγγαρία, αν θέλουμε να έχουμε όλοι τα ίδια δικαιώματα, την ίδια περίθαλψη, την ίδια αξιόλογη παιδεία, να ζουμε στο ίδιο ιδανικό για την ανάπτυξη και εξέλιξη ζωής περιβαλλον, με σεβασμό στον οποιονδήποτε έχουμε απέναντί μας, αν θέλουμε να έχουμε μία πατρίδα όχι σκιά του ένδοξου παρελθόντος της, αλλά μία πατρίδα παραγωγό πολιτισμού, παιδείας, ιστορίας, αλλά και προϊόντων και τεχνολογίας.

Αν τα θέλουμε όλα αυτά, αυτός ο συρφετός πολιτικάντηδων, επί χρήμασι εκδιδόμενων καθηγητών πανεπιστημίου, επίορκων δικαστικών, ιατρών και δήθεν επιχειρηματιών που το μόνο που γνωρίζουν είναι η αρπαγή οτιδήποτε κρατικού, θα έπρεπε να έχει εκλείψει από τον τόπο ή να εκλείψει τώρα.

Ειλικρινά δεν με απασχολεί διόλου πως θα λέγεται το πολίτευμα, που εμπεριέχει όλα τα ως άνω χαρακτηριστικά.

Εαν αυτό το οποίο ζούμε σήμερα λέγεται δημοκρατία, εγώ προσωπικά την απαρνούμαι μετά βδελυγμίας.