Γιαΐρ Λαπίντ: Ο τηλεστάρ που στέρησε από το Νετανιάχου την εξουσία

 

Γράφει η Νεφέλη Λυγερού

Η συμφωνία για τον σχηματισμό κυβέρνησης στο Ισραήλ κατέστη δυνατή 35 μόλις λεπτά πριν από τη εκπνοή της συνταγματικής προθεσμίας. Πρωταγωνιστές οι ηγέτες του κεντρώου κόμματος “Yesh Atid”, Γιαΐρ Λαπίντ και του κόμματος “Γιαμίνα” Ναφτάλι Μπένετ. Η νέα κυβέρνηση, η οποία έχει ήδη κερδίσει τον χαρακτηρισμό “αφύσικη συμμαχία” και “αταίριαστος γάμος” αναμένεται να αντιμετωπίσει πολλές προκλήσεις. Πώς θα γινόταν διαφορετικά, αφού πρόκειται για μία ετερόκλητη συμμαχία οκτώ κομμάτων.

Παρά τις διαφορές τους, όμως, μοιράζονται έναν κοινό στόχο: την επιθυμία να εκθρονίσουν τον Μπένιαμιν Νετανιάχου. Πρόκειται για ιστορική στιγμή. Ο παντοδύναμος Μπίμπι πάει στην αντιπολίτευση μετά από 12 έτη στο τιμόνι της χώρας. Επίσης, πρώτη φορά παλαιστινιακό κόμμα θα βρεθεί σε κυβερνητικό σχηματισμό, ενώ οι ηγέτες των δύο ισχυρότερων κομμάτων θα αναλάβουν εκ περιτροπής την πρωθυπουργία. Η συμφωνία προβλέπει ότι ο ηγέτης του κόμματος “Γιαμίνα”, Μπένετ, θα γίνει πρώτα πρωθυπουργός και στο ήμισυ της κοινοβουλευτικής περιόδου θα μετακινηθεί στο υπουργείο Εξωτερικών για να αντικατασταθεί στην πρωθυπουργία από τον Λαπίντ. Αυτό φυσικά, υπό τον όρο ότι η κυβέρνηση θα αντέξει έως το 2023.

Ο Νετανιάχου, έχοντας ακόμα λίγες ημέρες στη διάθεσή του, αναζητεί τρόπους να υπονομεύσει το νέο κυβερνητικό συνασπισμό και σε αυτό το πλαίσιο πρότεινε την ιδέα να παραιτηθεί προσωρινά από την ηγεσία του κόμματός του και να τον αντικαταστήσει ένας από τους βουλευτές του. Στόχος του είναι να αποτρέψει βουλευτές δεξιών κομμάτων να συνεργαστούν με τον Λαπίντ. Ο εκτοπιζόμενος από την εξουσία Νετανιάχου είχε κερδίσει το προσωνύμιο “εφτάψυχος”. Και αυτό επειδή, μέχρι πρότινος τουλάχιστον, είχε καταφέρει να υπερκεράσει κάθε αντίπαλο και εμπόδιο.

Στέρησε από το Νετανιάχου την εξουσία

Ο Λαπίντ αποκαλείται περιπαικτικά “Τζόρτζ Κλούνεϊ”, λόγω της τηλεοπτικής δημοσιογραφικής καριέρας του, καθώς και της απήχησης που έχει στο γυναικείο φύλο. Γεννημένος το 1963 στο Τελ Αβίβ, είναι μέλος γνωστής οικογένειας. Ο πατέρας του Γιόσεφ, γνωστός ως Τόμι, ήταν επίσης έγκριτος δημοσιογράφος, επιζών του Ολοκαυτώματος και επικεφαλής ενός κεντρώου κόμματος με προσανατολισμό την αποδέσμευση της πολιτικής από τη θρησκεία. Είχε, μάλιστα, διατελέσει και υπουργός Δικαιοσύνης.

Η μητέρα του Σουλαμίτ ήταν επίσης δημοσιογράφος, δημοφιλής συγγραφέας και μία εκ των ιδρυτών της εφημερίδας Maariv, η οποία άρχισε να εκδίδεται το 1948. Στο παρελθόν ήταν η εφημερίδα με τη μεγαλύτερη κυκλοφορία στο Ισραήλ, αλλά σήμερα έχει υποστεί κυκλοφοριακή καθίζηση και ανήκει πλέον στον Αμερικανοεβραίο δισεκατομμυριούχο Σέλντον Άντελσον.

Ο Λαπίντ μεγάλωσε σε αυτό το προνομιούχο και γεμάτο ερεθίσματα περιβάλλον. Περνούσε τα απογεύματα στην εφημερίδα, άκουγε διαρκώς να συζητούν για πολιτική στο σπίτι του, στο οποίο μπαινόβγαιναν κάποιες από τις πλέον εξέχουσες προσωπικότητας της χώρας. Έχει εξομολογηθεί ότι η μυρωδιά του τυπογραφείου έχει εντυπωθεί στη μνήμη του. Ανδρώθηκε στην περιοχή Yad Eliyahu, η οποία είναι γνωστή ως “γειτονιά των δημοσιογράφων”, καθώς εκεί χτίστηκαν μεγάλα συγκροτήματα για τα μέλη του συγκεκριμένου επαγγελματικού κλάδου. Στο σχολείο οι επιδόσεις του ήταν μέτριες, καθώς υπέφερε από δυσλεξία. Αυτό δεν τον εμπόδισε, από νεαρή ακόμα ηλικία να ακολουθήσει τα βήματα των γονιών του.

Ο τηλεστάρ

Ξεκίνησε την καριέρα του ως ασκούμενος σε εφημερίδες. Γρήγορα ανελίχθηκε σε ρεπόρτερ, ενώ δεν άργησε να μεταπηδήσει στην μικρή οθόνη, η οποία τον έκανε γνωστό στο ευρύ κοινό. Πριν την επαγγελματική εδραίωσή του παντρεύτηκε σε μικρή ηλικία και χώρισε λίγα χρόνια αργότερα. Την περίοδο εκείνη μετακόμισε στο Λος Άντζελες, όπου εργάστηκε σε τηλεοπτικά δίκτυα.

Αμέσως μετά την επιστροφή του στο Ισραήλ, αναδείχθηκε σε αστέρι της μικρής οθόνης. Επί χρόνια, ήταν ο παρουσιαστής του πιο δημοφιλούς τηλεοπτικού τοκ-σόου στο Κανάλι 2 του Ισραήλ, με καλεσμένους υπουργούς, πολιτικούς αναλυτές και άλλες εξέχουσες προσωπικότητες. Ο ίδιος έκλεινε κάθε εκπομπή, απευθύνοντας στον εκάστοτε καλεσμένο την εξής ερώτηση: «Τι συμβολίζει το Ισραήλ για σένα;»

Παράλληλα, ασχολείται με την πυγμαχία, τις πολεμικές τέχνες, γράφει αστυνομικά μυθιστορήματα και σειρές για την τηλεόραση, συνθέτει και ερμηνεύει τραγούδια. Έχει παίξει, μάλιστα, και σε κινηματογραφικές ταινίες. Για χρόνια αναδεικνυόταν από λάϊφ στάϊλ περιοδικά ως ένας από τους πιο γοητευτικούς άνδρες της χώρας. Φοράει διαρκώς σκούρα κοστούμια ιταλικών οίκων. Το ακριβό ντύσιμό του δεν τον εμπόδισε να υιοθετήσει μια πλατφόρμα, όταν εισήλθε στην πολιτική, προς όφελος της μεσαίας τάξης και των λιγότερο προνομιούχων.

Υπέρ των δύο κρατών

Το 2011 στο Ισραήλ πραγματοποιήθηκαν μαζικές παρατεταμένες διαδηλώσεις. Οι δρόμοι του Τελ Αβίβ και άλλων δεκαπέντε ισραηλινών πόλεων κατακλύζονταν καθημερινά από χιλιάδες πολίτες που διαμαρτύρονταν για το υψηλό κόστος διαβίωσης. Ο Λαπίντ συμμετείχε ενεργά σε αυτές. Έναν χρόνο αργότερα, ανακοίνωσε το τέλος της δημοσιογραφικής του καριέρας και την είσοδό του στην πολιτική. Ίδρυσε το κόμμα “Yesh Atid” (Υπάρχει Μέλλον). Εκείνη την περίοδο δεν θεωρήθηκε ότι διέθετε ειδικό πολιτικό βάρος. Οι επικριτές του σχολίαζαν ότι η απήχησή του αρχίζει και τελειώνει με την εμφάνισή του και τη γοητεία που ασκούσε στη μεσαία τάξη.

Στις εκλογές του Μαρτίου 2020, ενέταξε το κόμμα του στον κεντρώο συνασπισμό “Μπλε-Λευκό” του απόστρατου στρατηγού Μπένι Γκαντς. Όταν αυτός μπήκε στον κυβερνητικό σχηματισμό του Νετανιάχου, ο Λαπίντ αποχώρησε. «Είπα στον Μπένι Γκαντς: “έχω δουλέψει με τον Νετανιάχου… και δεν θα σ’ αφήσει να ακουμπήσεις τα χέρια στο τιμόνι”…». Διεξήγαγε μία ομολογουμένως ήσυχη προεκλογική καμπάνια, υιοθετώντας ένα ταπεινό προφίλ, στρατηγική που κατά πολλούς είχε στόχο να αναδείξει την ποιοτική διαφορά από τον Νετανιάχου και τα σκάνδαλα που τον στοίχειωναν. Ο Λαπίντ εξασφάλισε τη δεύτερη θέση, με 17 έδρες στην Κνεσέτ (ισραηλινή Βουλή), πίσω από το Λικούντ του Νετανιάχου.

Τάχθηκε υπέρ της λύσης των δύο κρατών για την ειρήνευση στη Μέση Ανατολή, αλλά παράλληλα θέλει να διατηρήσει τους παράνομους –σύμφωνα με τον ΟΗΕ– εβραϊκούς οικισμούς στην Ανατολική Ιερουσαλήμ και τη Δυτική Όχθη. Δηλώνει πολέμιος της διαφθοράς και προκρίνει μία φιλελεύθερη οικονομική πολιτική. Αυτό τον έχει φέρει σε κατά μέτωπο αντιπαράθεση με την κοινότητα των υπερορθόδοξων Εβραίων, οι οποίοι νιώθουν να απειλούνται τα οικονομικά προνόμια που έχουν διασφαλίσει.

από slpress