Τα συνδικάτα απέδειξαν ότι παραμένουν όρθια

Γράφουν οι Χριστίνα Κοψίνη, Μιχαήλ Άγγελος Κωνσταντόπουλος, Αφροδίτη Τζιαντζή, Δημήτρης Κουκλουμπέρης, Νόρα Ράλλη, Δημήτρης Τερζής

Το εργασιακό νομοσχέδιο στο «εδώλιο». Ηχηρό «όχι» από κοινωνία και αντιπολίτευση. Οι πολιτικοί αρχηγοί μιλούν στην «Εφ.Συν.»

Oι εργαζόμενοι που διαδήλωσαν την Πέμπτη στους κεντρικούς δρόμους της πρωτεύουσας και δεκάδων άλλων πόλεων ανά τη χώρα κατέδειξαν ότι όταν θυμώνουν και πλαισιώνουν τα σωματεία, μπορούν να αποτελέσουν την ισχυρότερη αντιπολίτευση απέναντι στις κυβερνητικές επιλογές για την αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων και του Εργατικού Δικαίου.

Μια κοινωνική αντιπολίτευση που τη σεβάστηκαν όλοι -πλην του πρωθυπουργού- οι πολιτικοί αρχηγοί του προοδευτικού κοινοβουλευτικού τόξου, οι οποίοι σήμερα καταθέτουν τη θέση τους για το εργασιακό νομοσχέδιο με δηλώσεις τους στην «Εφ.Συν.». Με τη συντονισμένη κάθοδο των ίδιων και των μελών τους στη διαδήλωση. Με την για πρώτη φορά, μετά την άνοδο της Δεξιάς, συνεννόηση για την ενίσχυση ενός κοινού μετώπου διαμαρτυρίας. Κι αυτό απεδείχθη από το γεγονός ότι οι διαφορετικές συγκεντρώσεις χθες στην Αθήνα λειτούργησαν συμπληρωματικά στα αιτήματα των συνδικάτων να προστατευτεί το 8ωρο και το δικαίωμα της απεργίας.

Αυτήν την κοινωνική αντιπολίτευση που έρχεται από τη βάση, που συντόνισαν η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ, τα σωματεία, οι ομοσπονδίες και τα εργατικά κέντρα σεβάστηκαν απόλυτα και οι κορυφές: ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ, το ΚΚΕ, το ΚΙΝ.ΑΛΛ., το ΜέΡΑ25 και όλες οι εξωκοινοβουλευτικές δυνάμεις. Ολοι συνέβαλαν ώστε η 24ωρη πανελλαδική απεργία της Πέμπτης να μετατραπεί σε δυναμική συνδικαλιστική και πολιτική διαμαρτυρία ενάντια στο αντεργατικό νομοσχέδιο Χατζηδάκη.

Δεν είναι τα νούμερα συμμετοχής στην απεργία αυτά που μπορούν να κρίνουν τη σημασία της χθεσινής μέρας. Χιλιάδες είναι οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα που ενώ θα ήθελαν να απεργήσουν, το φρένο από τον φόβο της απόλυσης και της ανεργίας τούς κράτησε δεμένους. Είναι ο ίδιος φόβος που καλλιεργούν οι διατάξεις του νομοσχεδίου. Είναι ο τρόμος που εξέπεμπαν οι χθεσινές ραδιοφωνικές εκπομπές του ΣΚΑΪ με τιμώμενο πρόσωπο τον εισηγητή της απεργιοκτόνας ρύθμισης, τον νομικό Ιωάννη Ληξουριώτη, γνωστό και για τις αντεργατικές εισηγήσεις του τα χρόνια των μνημονίων, ο οποίος χθες αποκαλούσε τους απεργούς βασανιστές, μιλώντας για «τα γνωστά κακομαθημένα παιδιά που διεκδικούν το βραβείο Νόμπελ βασανισμού του ελληνικού λαού».

Αυτόν τον φόβο καλούνται συνδικάτα και προοδευτικές δυνάμεις να αντιμετωπίσουν στους χώρους εργασίας του ιδιωτικού τομέα.

ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ

«Ξεχρεώνει γραμμάτια στα ισχυρά οικονομικά συμφέροντα»

Ο κ. Μητσοτάκης με το εργασιακό νομοσχέδιο αποφάσισε να ξεχρεώσει δεσμεύσεις και γραμμάτια στα ισχυρά οικονομικά συμφέροντα που τον στήριξαν και συνεχίζουν να τον στηρίζουν. Ετσι όμως αναγκάζεται ταυτόχρονα να δείξει το πραγματικό πρόσωπο της πολιτικής του στη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία και ιδιαίτερα στους εργαζόμενους, που για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια βγήκαν στους δρόμους της χώρας και ακούστηκε η πραγματική τους φωνή.

Οχι αυτή που αναπαράγουν πληρωμένα με δημόσιο χρήμα μέσα ενημέρωσης. Γιατί αυτός ο κόσμος, ενώ ήδη ζει δύσκολα, βλέπει το άδικο να γίνεται νόμος. Η νομιμοποίηση της παραβατικότητας, η απλήρωτη εργασία και η δουλειά χωρίς ατομικά και συλλογικά δικαιώματα, δεν μπορεί να εμφανίζονται σαν τη νέα κανονικότητα. Ο εγκλωβισμός σε ένα μέλλον φτηνής εργασίας μπορεί να είναι στρατηγική επιλογή του κ. Μητσοτάκη και του ΣΕΒ, δεν μπορεί να είναι όμως της κοινωνικής πλειοψηφίας.

Είναι ύψιστο ζήτημα για την κοινωνία και τη χώρα να σταματήσει ο νέος κύκλος πολιτικών απαξίωσης της εργασίας και μείωσης των μισθών.

Θα κάνουμε ό,τι περνά από το χέρι μας για να αποτρέψουμε την κυβέρνηση να προχωρήσει σε αυτό το οριστικό χτύπημα σε ό,τι έχει απομείνει από το πλαίσιο προστασίας της εργασίας. Η δουλειά χωρίς προοπτική και αξιοπρέπεια δεν μπορεί να αποτελεί τον ορίζοντα των νέων ανθρώπων αυτής της χώρας, που για ακόμη μία φορά θα δουν ως μόνη προοπτική τη μαζική φυγή από την πατρίδα μας.

Αντί λοιπόν να φύγουν οι νέοι, εμείς προκρίνουμε ως βέλτιστη επιλογή να φύγει αυτή η κυβέρνηση που συνθλίβει τα δικαιώματα και τα όνειρά τους, η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη. Η χώρα χρειάζεται μια προοδευτική κυβέρνηση που θα στηρίξει τον κόσμο της εργασίας. Που θα τον αντιμετωπίζει ως την πιο σημαντική παραγωγική δύναμη. Κατοχυρώνοντας για όλους λιγότερο χρόνο δουλειάς, αυξημένο εισόδημα, εργασιακή καθημερινότητα και ζωή με ασφάλεια και αξιοπρέπεια.

ΦΩΦΗ ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ

«Μαζί με τον κόσμο της εργασίας και απέναντι στην πολιτική της Ν.Δ.»

Το εργασιακό νομοσχέδιο αντανακλά το συντηρητικό πρόσωπο της Ν.Δ. Αυτό που προσπαθεί συστηματικά να κρύψει πίσω από μεταρρυθμιστικό προσωπείο.

Σε μια εποχή μεγάλων αλλαγών, που η γνώση, η ποιότητα, η πρωτοβουλία του ανθρώπινου δυναμικού αποκτούν κυρίαρχο ρόλο, η Ν.Δ. προωθεί ένα εργασιακό ξεπερασμένο μοντέλο τού χθες. Μας γυρίζει στην εποχή των ατομικών συμβάσεων. Απορρυθμίζει τις εργασιακές σχέσεις, ισοπεδώνει τα εργασιακά δικαιώματα, υπονομεύει τις συλλογικές συμβάσεις, ενισχύει τους ασύδοτους εργοδότες και διαλύει τους ελεγκτικούς μηχανισμούς του κράτους. Η Ν.Δ. ξεπληρώνει και προεκλογικά γραμμάτια.

Σήμερα που ο κοινωνικός διάλογος είναι όσο ποτέ αναγκαίος, η Ν.Δ. επιλέγει τον δρόμο του αυταρχισμού, περιορίζει τις συνδικαλιστικές ελευθερίες και το δικαίωμα της απεργίας.

Είμαστε δυναμικά απέναντι σε αυτήν την πολιτική. Πιστεύουμε βαθιά ότι η ανάπτυξη πρέπει να αφορά όλους. Προτείνουμε ένα νέο Πράσινο Κοινωνικό Συμβόλαιο της ψηφιακής εποχής, με νέες ρυθμίσεις για τις εργασιακές σχέσεις, με συλλογικές συμβάσεις, με τους εργαζομένους ασφαλείς, με αξιοπρεπείς αμοιβές και συνθήκες εργασίας.

Με την ευθύνη του κράτους για τον έλεγχο εφαρμογής τους. Με τα συνδικάτα και τους κοινωνικούς εταίρους με αποφασιστικό ρόλο. Με τη δημοκρατία και την ελεύθερη έκφραση στους χώρους δουλειάς. Αυτή που κατοχύρωσαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ με τον Ν.1264/82. Προτείνουμε έναν νέο δρόμο, τον δρόμο της Νέας Αλλαγής, μέσα από τις συμπληγάδες της συντήρησης και του λαϊκισμού.

Είμαστε μαζί στον αγώνα με τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ, μαζί με τον κόσμο της εργασίας. Με τη δέσμευση ότι τα μέτρα της Ν.Δ. θα καταργηθούν όταν οι πολιτικοί συσχετισμοί το επιτρέψουν.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑΣ

«Οταν ομολογούν τους φόβους τους»

Μαζί με τις ανατροπές του αιώνα και το «ξεχείλωμα» του εργάσιμου χρόνου, το νομοσχέδιο - τερατούργημα της Ν.Δ. επιχειρεί ένα βαρύ πλήγμα στη συνδικαλιστική δράση και το απεργιακό δικαίωμα, επεκτείνοντας προηγούμενους νόμους, ιδιαίτερα τον νόμο του ΣΥΡΙΖΑ.

Στην ουσία επιδιώκουν να βάλουν νέα εμπόδια στην πάλη του εργατικού κινήματος, φωτογραφίζοντας τα ταξικά σωματεία, επιδιώκουν να μετατρέψουν την απεργία σε μια συμβολική πράξη, επιστρατεύοντας ακόμα και το ηλεκτρονικό φακέλωμα, διώξεις συνδικαλιστών κ.λπ.

Τίθεται επομένως το ερώτημα: Αν ο οργανωμένος συλλογικός αγώνας των εργαζομένων είναι κάτι «ξεπερασμένο» ή «αναποτελεσματικό», όπως ισχυρίζονται διάφοροι από όλο το φάσμα των αστικών κομμάτων, γιατί η κυβέρνηση και το κεφάλαιο επιδιώκουν να τον «βάλουν στον γύψο»; Και μάλιστα σε μία περίοδο που το εργατικό - συνδικαλιστικό κίνημα δεν διανύει και την καλύτερή του φάση, εξαιτίας κυρίως της χρόνιας, διαλυτικής δράσης του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού...

Η απάντηση είναι αυτονόητη: Γιατί φοβούνται τη δύναμη των εργαζομένων! Οι ρυθμίσεις του νομοσχεδίου αποτελούν την επίσημη ομολογία αυτού του φόβου! Φοβούνται ένα κίνημα που οργανώνει την πάλη των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς, ένα κίνημα χειραφετημένο από τη στρατηγική του κεφαλαίου, που δεν θα γίνεται σκαλοπάτι για να «ανεβοκατεβαίνουν» κυβερνήσεις, αλλά θα συγκρούεται με το ίδιο το εκμεταλλευτικό σύστημα, διεκδικώντας την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.

Σε αυτήν την κατεύθυνση δρα το ΚΚΕ, δίνοντας όλες του τις δυνάμεις, αναδεικνύοντας πως σήμερα «πρόοδος» είναι η μείωση του ημερήσιου εργάσιμου χρόνου και όχι οι συνθήκες δουλειάς του 1920. Οι μάχες της περιόδου είναι μία σπουδαία παρακαταθήκη για να πεταχτεί στον «κάλαθο των αχρήστων» το αντεργατικό τερατούργημα, να μπουν οι βάσεις μιας πραγματικής εργατικής-λαϊκής συνολικής αντεπίθεσης.

ΓΙΑΝΗΣ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ

«Λαϊκή συστράτευση κόντρα στις πολιτικές-ζόμπι του κ. Χατζηδάκη»

Κάποιες νεκρές ιδέες καταφέρνουν να συνεχίζουν να περπατούν ανάμεσά μας. Π.χ. το αφήγημα ότι, για να αποκτήσει δυναμική η ελληνική οικονομία, απαιτείται ίση μεταχείριση των πιο άνισων. Πρόκειται για την κεντρική μεν, νεκροζώντανη δε ιδέα που διέπει τον νόμο του κ. Χατζηδάκη.

Το ότι η ιδέα αυτή είναι νεκρή, είναι γνωστό. Σε όποια χώρα ωράριο, αποζημιώσεις, συνθήκες δουλειάς κ.λπ. αφέθηκαν σε ελεύθερες διαπραγματεύσεις μεταξύ του κάθε μεμονωμένου εργαζομένου και της εργοδοσίας, ακολούθησε η εξαθλίωση των μισθωτών. Λογικό είναι, καθώς η αγορά εργασίας σε τίποτα δεν θυμίζει τους Ολυμπιακούς Αγώνες, όπου ένας καλός αθλητής μπορεί και να κερδίσει. Θυμίζει ρωμαϊκή αρένα, με τους εργαζομένους στον ρόλο των μονομάχων που εισέρχονται για να σφαγιαστούν ένας ένας. Επιπλέον, η εξαθλίωση των μισθωτών συρρικνώνει το εργατικό εισόδημα, μειώνει τη συνολική ζήτηση, περιορίζει τις επενδύσεις και φέρνει τη ραγδαία ανάπτυξη της… υποανάπτυξης.

Το ότι οι νεκροζώντανες πολιτικές του κ. Χατζηδάκη επανέρχονται σήμερα, οφείλεται στη μονιμοποίηση του «Χρεοδουλοπαροικία η Ελλάς», όπου η ξένη και ντόπια ολιγαρχία εργαλειοποιούν τη χρεοκοπία κράτους και νοικοκυριών, για να λεηλατήσουν τα πάντα: «κόκκινα» δάνεια, γη και ύδωρ, και βέβαια την εργασία. Επειδή στις αποικίες χρέους, η φτωχοποίηση είναι μονόδρομος κι η εργασία δεν προστατεύεται από τις νεκροζώντανες πολιτικές τους, το ΜέΡΑ25 καλεί σε παλλαϊκή συστράτευση ρήξης με τη Χρεοδουλοπαροικία και τις νεκροζώντανες πολιτικές που αυτή συντηρεί.

Η «Εφ.Συν.» ζήτησε δηλώσεις από όλους τους πολιτικούς αρχηγούς, συμπεριλαμβανομένου του πρωθυπουργού, ο οποίος ωστόσο δεν ανταποκρίθηκε, για το εργασιακό νομοσχέδιο, θεωρώντας ότι αποτελεί κορυφαίο πολιτικό διακύβευμα που υπερβαίνει τα συνδικαλιστικά πλαίσια. Οι θέσεις τους αποτελούν πρόγευση της αναμέτρησης στην Ολομέλεια της Βουλής, που ξεκινά τη Δευτέρα και ολοκληρώνεται την Τετάρτη 16/6 (αντί της Πέμπτης 17/6, όπως αρχικά είχε ανακοινωθεί).

Μαζικές απεργιακές συγκεντρώσεις για «να μείνει στα χαρτιά» το νομοσχέδιο Χατζηδάκη

Μαζικές συγκεντρώσεις, αποφασισμένοι διαδηλωτές, αντιπροσωπευτική παρουσία συνδικάτων από όλους τους εργασιακούς χώρους, ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, μόνιμων και συμβασιούχων, εργατοϋπαλλήλων και αυτοαπασχολούμενων, ήταν τα βασικά χαρακτηριστικά των απεργιακών κινητοποιήσεων της 10ης Ιουνίου, σε όλη την Ελλάδα, περνώντας ένα ηχηρό και ξεκάθαρο μήνυμα ότι το νομοσχέδιο Χατζηδάκη... «θα μείνει τα χαρτιά».

Στην πορεία της Αθήνας, που έφτανε τις δεκάδες χιλιάδες, ξεχώρισε για το μέγεθος και τον παλμό της η συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ, αποδεικνύοντας τη βαρύτητα που δίνει η αξιωματική αντιπολίτευση στην αναμέτρηση με τα αντεργατικά σχέδια της κυβέρνησης. Πολυπληθέστερη ήταν η πορεία του ΠΑΜΕ, με ξεχωριστή συγκέντρωση πολλών χιλιάδων διαδηλωτών και πετυχημένες απεργιακές περιφρουρήσεις σε χώρους δουλειάς.

Το «παρών» έδωσαν και οι τέσσερις πολιτικοί αρχηγοί των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων του Κοινοβουλίου, που δεν περιορίστηκαν σε δηλώσεις στις κάμερες, αλλά βάδισαν, κάποιοι έστω συμβολικά, πίσω από τα πανό των κομμάτων τους. Δυναμική ήταν η συμμετοχή οργανώσεων της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς και του αντιεξουσιαστικού χώρου, φοιτητών, νεολαίας, πρωτοβάθμιων σωματείων.

Στα πολυσυλλεκτικά και ενίοτε πρωτότυπα συνθήματα και πανό έγινε φανερό ότι η μάχη που δίνεται δεν είναι μόνο για το οκτάωρο, τις συλλογικές συμβάσεις, τις συνδικαλιστικές ελευθερίες και το δικαίωμα στην απεργία, αλλά συνολικά «για ζωή και αξιοπρέπεια». Τον τόνο έδωσαν συνθήματα που δεν περιορίζονταν στην υπεράσπιση κεκτημένων που ξηλώνονται χρόνια και πλέον καταργούνται με νόμο, αλλά απαιτούν «αυξήσεις στους μισθούς, λιγότερη δουλειά», γιατί «κανείς δεν ζει με 400 ευρώ, μήπως θα μπορούσες εσύ, αφεντικό;»

από efsyn