Ο αόρατος πολεμιστής που με τα Rafale εξασφαλίζει αεροπορική κυριαρχία

 Γράφει ο Γιώργος Αδαλής

Έχει γραφτεί στον τουρκικό Τύπο και σε αραβόφωνα αμυντικά sites ότι στην Ανατολική Μεσόγειο έχουν εμφανιστεί “άγνωστα στίγματα αεροσκαφών”, τα οποία δεν ανήκουν σε κάποιο από τα γνωστά stealth αεροσκάφη μεγάλων δυνάμεων. Οι φορές που συνέβη αυτό είναι μετρημένες στα δάχτυλα ενός χεριού και οφείλεται στο nEUROn, αλλά ήταν αρκετές για να προκαλέσουν ανησυχία στη γείτονα.

Στην Ελλάδα γίνεται συζήτηση για τα τουρκικά drones Bayraktar, θεωρώντας η κοινή γνώμη ότι στον τομέα των μη επανδρωμένων αεροσκαφών (UAV) είμαστε απελπιστικά πίσω. Αυτό είναι εν μέρει αλήθεια, αλλά έτσι φτάσαμε στο σημείο το Bayraktar να είναι το πιο διαφημισμένο τουρκικό οπλικό σύστημα στην Ελλάδα! Τι ήταν, όμως, τα στίγματα που έχουν ανησυχήσει την Άγκυρα;

Το nEUROn ξεκίνησε ουσιαστικά από τον γαλλικό κολοσσό Dassault ως πρόγραμμα εξέλιξης, ανάπτυξης και επικύρωσης ευρωπαϊκών τεχνολογιών UCAV (Unmanned Combat Aerial Vehicle -Μη Επανδρωμένα Πολεμικά Αεροσκάφη). Σκοπός η χρήση του σε αποστολές εντοπισμού και εξουδετέρωσης στόχων στο έδαφος. Γι’ αυτό και ο σχεδιασμός του είναι τύπου stealth.

Μέχρι τα μέσα του 2005, το πρόγραμμα nEUROn είχε ως σκοπό να αναπτύξει αεροναυτικές τεχνολογίες Ευρωπαίων κατασκευαστών, οι οποίες θα ενσωματώνονταν σε κανονικά μαχητικά αεροσκάφη που ήδη πετούν, καθώς και σε αεροσκάφη επόμενης γενιάς. Με βάση πληροφορίες, θεωρώ ότι ήδη έχουν κατασκευαστεί και ενσωματωθεί σε στρατούς, αρκετά κομμάτια UAV που βασίζονται στο πρόγραμμα nEUROn. Αλλά ας ξετυλίξουμε το κουβάρι αυτής της σχετικά άγνωστης υπόθεσης εδώ στην Ελλάδα.

Οι συμπαραγωγοί του nEUROn

Στα τέλη του 2004 αρχές του 2005, αρκετές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις εξεδήλωσαν ενδιαφέρον να συμμετάσχουν σε αυτό το πρόγραμμα. Τελικά, εκτός της Γαλλίας που το εμπνεύστηκε, στο πρόγραμμα nEUROn υπέγραψαν τότε συμμετοχή, η Ιταλία, η Ισπανία, η Σουηδία, η Ελβετία και η Ελλάδα. Επισήμως, το πρόγραμμα ξεκίνησε τον Φεβρουάριο 2006. Ο γαλλικός οργανισμός προμηθειών Άμυνας ανέθεσε ανά χώρα τα τμήματα που θα κατασκεύαζε η κάθε μία.

• Γαλλία: H Dassault εκτός του ότι κατέθεσε τον αρχικό σχεδιασμό stealth, επωμίστηκε με το σύστημα ελέγχου πτήσεως, την εφαρμογή συσκευών χαμηλής παρατηρήσεως, την τελική συναρμολόγηση, την ολοκλήρωση συστημάτων στην “πλατφόρμα δοκιμών παγκόσμιας ολοκλήρωσης”, τις δοκιμές εδάφους και τις δοκιμές πτήσης.
• Ιταλία: Η Alenia (τώρα Leonardo) ανέλαβε την γενικότερη αντίληψη των εσωτερικών όπλων, τους μηχανισμούς λειτουργίας, το ηλεκτρικό σύστημα ισχύος και διανομής, καθώς και το σύστημα τροφοδοσίας και επεξεργασίας δεδομένων πτήσης και μάχης.
• Σουηδία: Η SAAB ανέλαβε τον σχεδιασμό της κύριας ατράκτου, του συστήματος τροχών και του καυσίμου.
• Ισπανία: Η EADS (σήμερα Airbus Defence Spain) ανέλαβε τα φτερά και τον σταθμό εδάφους όπως και την σύνδεση των δεδομένων.
• Ελβετία: Η RUAG φρόντιζε τις δοκιμές αεροδυναμικής σήραγγας χαμηλής ταχύτητας και τις διεπαφές όπλων μεταξύ του αεροσκάφους και των εξοπλισμών.
• Ελλάδα: Μέσω της ΕΑΒ (Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία) ανέλαβε ένα νευραλγικό κομμάτι λόγω της παλιάς εμπειρίας της με τον “Πήγασο”. Ήταν υπεύθυνη για το πίσω τμήμα της ατράκτου, τον σωλήνα της εξάτμισης, καθώς και τον σχεδιασμό και την διαχείριση της “πλατφόρμας δοκιμών παγκόσμιας ολοκλήρωσης”. Πρόκειται για έναν από τους σπουδαιότερους ρόλους.

Η Τουρκία τρώει πόρτα

Η Τουρκία ενημερώθηκε για όλα αυτά τον Μάρτιο 2006. Συνειδητοποιώντας ότι το πρόγραμμα αυτό θα ήταν από τα κορυφαία παγκοσμίως, ζήτησε να συμμετάσχει ως συμπαραγωγός, αλλά το αίτημά της απορρίφθηκε. Το πρόγραμμα αρχικά είχε ως κύριο στόχο την αντιμετώπιση της διεθνούς τρομοκρατίας και συνεπώς δεν δέχονταν μια χώρα που είχε σχέσεις με τρομοκρατικές οργανώσεις, όπως το Ισλαμικό Κράτος και η Αλ Κάιντα.

Διαβάστε την συνέχεια στο slpress