Ρεμπέτικα κι ονειρικά ταξίδια του μυαλού…

 


Γράφει ο Μουσταΐρας Γιώργος

Εν αρχή ην ο λόγος. Και κάποια στιγμή, προ αμνημονεύτων χρόνων, ο λόγος πήρε μορφή, ρυθμό και μέλος. Και έγινε τραγούδι. Που ακολουθούσε τους ρυθμούς και τις ανάγκες της ζωής. Εν αρχή ην η φύση. Και η φύση έδωσε τα υλικά να φτιαχτούν τα όργανα που έπαιζαν τα διάφορα μέλη. Και τις εικόνες, μαζί και τις ιστορίες. «Κάτω στα δασιά πλατάνια, στην κρυοβρύση, κάθονταν δυο νια παλικάρια και μια λυγερή…».

Και στη συνέχεια γινήκαν οι πόλεις. Με τις δικές τους εικόνες και τις ιστορίες τους. Που ο άνθρωπος θέλησε να τραγουδήσει. Εν αρχή ην ο Μάρκος, ο Συριανός. Που πήρε μαζί του τις μνήμες, τους ήχους και τα λόγια, που άκουγε στο νησί του και τα απίθωσε στον Πειραιά. Και ξεκίνησε να τα ταιριάζει, έτσι που τα έκανε τραγούδια πρωτόφαντα.

Τραγούδια που να ταιριάζουν στο νέο περιβάλλον, αυτό των πόλεων: «Μες τη χασάπικη αγορά ένα χασαπάκι, με την ελίτσα και τα φρύδια τα σμιχτά, όταν με βλέπει και περνώ από μπροστά του, τη μαχαιρίτσα του στο κούτσουρο χτυπά.» Και ο λόγος σαρξ εγένετο και αντάμα με την μουσική τον ονοματίσανε τραγούδι ρεμπέτικο. Είπαν πως η λέξη έχει να κάνει με την ρέμβη, τον ρεμβασμό.

Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, μάλλον θα έχουν δίκιο: «Αγγελοκαμωμένη μου και λαμπαδοχυτή μου, ομορφονιά της μάνας σου και συντροφιά δική μου». Και το τραγούδι απλώθηκε, πάνω σε δρόμους του μυαλού και του μέλους, μπήκε στα σπίτια, στη ζωή και συντονίστηκε με τις φωνές μας, μάς συντρόφεψε και μάς ταξίδεψε.

Διαβάστε την συνέχεια στο slpress

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Από το Blogger.