«Καθρέφτη, καθρεφτάκι μου ωραία τα λέω;»

 Γράφει ο Τάσος Παππάς

Το κυβερνητικό στέλεχος έχει πάρει το πλούσιο πρωινό του και κατευθύνεται στην τετράφυλλη ντουλάπα για να διαλέξει κοστούμι. Oχι από τα πολύ ακριβά γιατί καραδοκούν οι… αγύρτες του διαδικτύου, έτοιμοι να τον κατασπαράξουν. Ντύνεται, στολίζεται και πάει για μια τελευταία ματιά στον ολόσωμο καθρέφτη του. Διορθώνει τον κόμπο στη γραβάτα του, φτιάχνει τα μαλλιά του και ετοιμάζεται να φύγει. Οι σκέψεις όμως που κλωθογυρίζουν στο μυαλό του δεν τον αφήνουν.

Αρχίζει να μονολογεί μπροστά στον καθρέφτη: «Δεν καταλαβαίνω, ρε φίλε, πώς πολλοί δεν καταλαβαίνουν τα αυτονόητα. Δεν καταλαβαίνουν ότι το 8ωρο είναι παρωχημένο. Δεν καταλαβαίνουν ότι η πλήρης απασχόληση είναι του περασμένου αιώνα. Δεν καταλαβαίνουν ότι οι ατομικές συμβάσεις είναι μια ισότιμη σχέση ανάμεσα στον εργοδότη και τον εργαζόμενο. Δεν καταλαβαίνουν ότι οι εργοδότες πρέπει να κάνουν απολύσεις για να κρατήσουν τις επιχειρήσεις τους όρθιες.

Δεν καταλαβαίνουν ότι δεν είναι δυνατόν να γίνονται απεργίες για ψύλλου πήδημα. Δεν καταλαβαίνουν ότι πρέπει ο εργάτης να αγαπάει το αφεντικό του γιατί του δίνει δουλειά. Δεν καταλαβαίνουν ότι δεν μπορούν να διεκδικούν αυξήσεις γιατί θα φαλιρίσει η επιχείρηση και θα βρεθούν στην ανεργία. Δεν καταλαβαίνουν ότι οφείλουν να κάνουν υπομονή και να μην εξεγείρονται αν κάνουν υπερωρίες και δεν τις πληρώνονται, αν παίρνουν γλίσχρες αποζημιώσεις όταν ο επιχειρηματίας αναγκάζεται με πόνο ψυχής να τους διώξει. Δεν καταλαβαίνουν ότι τα επιδόματα ανεργίας πρέπει να είναι μικρά για να μη βολεύονται οι άνεργοι. Δεν καταλαβαίνουν ότι δεν μπορούν να τα ζητούν όλα από το κράτος, λες και το κράτος είναι η μαμή τους. Ουφ, τα είπα και ξαλάφρωσα».

Σίγουρος για τις απόψεις του κινείται προς τη θωρακισμένη πόρτα εξόδου. Μια φωνή τον σταματά: «Φίλε, δεν θέλεις να ακούσεις τον αντίλογο;».

Γυρίζει ξαφνιασμένος. Δεν βλέπει κανέναν. Η φωνή επιμένει: «Εγώ ο καθρέφτης σού μιλάω. Aκου και μια άλλη γνώμη».

Κοιτάει το πανάκριβο ρολόι του, διαπιστώνει ότι έχει λίγο χρόνο στη διάθεσή του και αποφασίζει να παίξει το παιχνίδι που του θυμίζει το γνωστό παραμύθι.

Ο καθρέφτης δεν μασάει τα λόγια του: «Φίλε, εσύ δεν δικαιούσαι να λες όσα είπες. Ποτέ δεν έζησες με την αγωνία του μεροκάματου. Γεννήθηκες πλούσιος. Βρήκες καλοπληρωμένες δουλειές χρησιμοποιώντας το βαρύ όνομα που κουβαλάς. Δεν σε απασχολούσε το ωράριο, δεν φοβόσουν την απόλυση γιατί και παχυλή αποζημίωση θα έπαιρνες και γρήγορα θα έβρισκες νέα δουλειά. Eχεις καταθέσεις σε τράπεζες, ίσως και σε φορολογικούς παραδείσους. Μισείς τον συνδικαλισμό γιατί δεν τον χρειάζεσαι, μισείς τις συλλογικές συμβάσεις γιατί εσύ όποτε απασχολήθηκες στον ιδιωτικό τομέα υπέγραφες συμβόλαια που σου έδιναν μπόνους και μερίδιο από τις μετοχές. Βρίζεις το κράτος, αλλά απ’ αυτό πληρώνεσαι.

Θα πάρεις μεγάλη σύνταξη και ένα σεβαστό ποσό από την ιδιωτική ασφάλιση που έχεις κάνει. Η απεργία για σένα είναι κάτι το ακατανόητο. Τη μόνη απεργία που έχεις κάνει είναι εναντίον των λιπαρών για να μην πάρεις κιλά. Δεν σε πειράζει που τόσος κόσμος είναι στη μερική απασχόληση και με κακές αμοιβές γιατί εσύ έχεις δεμένο τον γάιδαρό σου. Δεν σε προβληματίζει το γεγονός ότι χιλιάδες άνθρωποι χρωστούν στις τράπεζες, έχουν βάλει το σπίτι τους υποθήκη, γιατί εσύ έχεις φροντίσει, ας είναι καλά το όνομά σου και η θέση που κατέχεις, να ρυθμίσεις τα δάνειά σου, αν βεβαίως τα πληρώνεις. Αυτά τα ολίγα για την ώρα».

Το πανάκριβο βάζο πέφτει με δύναμη στον πανάκριβο καθρέφτη. Κομμάτια και θρύψαλα στο πανάκριβο περσικό χαλί. Μια μικρή περιουσία χάθηκε. Ας είναι. Θα περάσει τη ζημιά στα έξοδα γραφείου. Βγήκε από τη μέση όμως ένας ενοχλητικός και αυθάδης εισβολέας.

Ανάγωγα

Και το τραγούδι «Μανούλα θα φύγω με πίκρα στα ξένα» πρέπει να απαγορευτεί. Γιατί; Μα γιατί είναι αντίθετο με την ανατριχιαστική φράση δεξιού πολιτικού ότι «η μετανάστευση είναι ευλογία Θεού για τον τόπο».

από efsyn