Κοινωνική ευθύνη και κομματικό τζίνι – Πανδημία και διαδηλώσεις

 Γράφει ο Στάθης Θεόδωρος

Είναι συγκινητικό και συνάμα και ελπιδοφόρο ότι τρεις νέοι επιστήμονες του Ιδρύματος Γεωργίου Παπανδρέου, οι Κωστής Κατσανέβας, Παναγιώτης Ρονιώτης και Παναγιώτης Δούκας, θέλοντας να περιορίσουν τα θύματα της πανδημίας, καθώς και την ίδια την πανδημία, αλλά και να βάλλουν εμπρός την οικονομία με στόχο τον περιορισμό των πεινασμένων, κάθισαν και μελέτησαν τρόπους για να το επιτύχουν.

Αυτό αποτελεί ό,τι καλύτερο παράδειγμα και όχι αυτό που ζήσαμε προ ημερών, όταν μερικές χιλιάδες νέοι διαδήλωσαν κατά τρόπο που επιδεινώνει την πανδημία με φυσικό αποτέλεσμα την αύξηση των ανεπιθύμητων αποτελεσμάτων της. Αυτές οι δυο διαφορετικές συμπεριφορές αποτελούν και δυο διαφορετικές στάσεις ζωής. Η μια είναι των πολιτών που νοιάζονται για το διπλανό τους και η άλλη είναι αυτή, εκείνων που υπηρετούν την ιδεοληψία τους, αδιαφορώντας για τον πλησίον τους.

Η δεύτερη είναι μια γνωστή στάση ζωής που χάραξε εδώ και πολλά χρόνια ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής και τον οποίο υιοθέτησε και ο μαρξιστικός με κάποιες διαφοροποιήσεις. Αυτές συμβάλλουν στη “σύγκλιση”, δια της εξαφανίσεως, των πολλών καπιταλιστών σε έναν μηχανισμό που συγχρόνως αναγορεύεται και σε άρχοντα του μοναδικού κόμματος που δεσπόζει στην πολιτική σκηνή και σ’ όλη την κοινωνία.

Είναι τραγικό ότι τη δεύτερη στάση ζωής την προωθούν μαζί με τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής και πολιτικά κόμματα στις λεγόμενες δυτικές δημοκρατίες. Κάθε κόμμα διαθέτει και το μπουκάλι με το τζίνι μέσα και ανάλογα με την περίπτωση το απελευθερώνουν για επίδειξη δύναμης και εκδήλωσης “ενδιαφέροντος” για τα κοινά. Σε μια λειτουργούσα δημοκρατία η δύναμη κάθε κόμματος καθορίζεται από την πολιτική του απήχηση, αν και στον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής η πραγματική δύναμη φαλκιδεύεται από τον τρόπο που διαμορφώνεται η κοινή γνώμη.

Επίδειξη δύναμης

Η κατάσταση που προέκυψε με την πρόσφατη διαδήλωση είναι δημιούργημα των κομμάτων. Προς τι η επίδειξη δύναμης; Δεν φτάνει η καταγγελία των κομμάτων δια των ΜΜΕ ή δια των συζητήσεων στη Βουλή; Φαίνεται πως δεν τα φτάνει και δεν βολεύονται με τους κανόνες ήπιας πολιτικής αντίδρασης με σεβασμό στον συμπολίτη, όπως απαιτεί το δημοκρατικό πολίτευμα. Κι αυτό γιατί επιθυμούν να αναδείξουν στο σύνολό της την πολιτική φυσιογνωμία τους, η οποία επιτυγχάνεται με επίδειξη δύναμης. Έτσι κάθε κόμμα, όταν το κρίνει ανοίγει το μπουκάλι για να απελευθερωθεί το τζίνι.

Διαβάστε την συνέχεια στο slpress