Το “Τέλος της Ιστορίας” τελικά ήταν δρόμος για την κόλαση, όχι για τον παράδεισο

 Γράφει ο Απόστολος Αποστολόπουλος

Στην περίπτωσή μας δεν υπάρχει εμίρης. Κανείς δεν μπορούσε ούτε καν να υποψιαστεί ότι η κραταιά Γερμανία, με την Μέρκελ κυβερνήτη επί δεκαπέντε χρόνια, θα ξέπεφτε στο επίπεδο της ελληνικής κακομοιριάς κι ακόμα παρακάτω. Από τη μια η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν ανίκανη, έλεγαν τα γερμανικά ΜΜΕ, για το υπουργείο Άμυνας, τη διόρισαν πρόεδρο της Κομισιόν, με το ίδιο ρουσφετολογικό πνεύμα που χώνει “ο παράγων” το χαζό ανίψι για κλητήρα στο Δήμο Κολοπετινίτσας.

Η φον ντερ Λάιεν τα έκανε θάλασσα, ξεμείναμε από εμβόλια, τη χλευάζουν δημοσίως αλλά δεν ιδρώνει το αφτί της. Όλοι μαζί τρέχουν να τα κουκουλώσουν. Όπως κάνει κάθε “πονηρός πολιτευτής” κατά τον Σαββόπουλο, στις καλές του. Και από την άλλη μεριά η ίδια η καγκελάριος μετράει μέρες στην εξουσία, αλλά απαγορεύει στους ευρωπαίους υποτακτικούς, για να μην πω δούλους, να εμβολιαστούν με οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτό που θα υποδείξει η ίδια, είναι πολλά τα λεφτά.

Ο λαλίστατος Μακρόν τσιμουδιά. Οι ίδιοι μεγαλόσχημοι ξεσήκωσαν τους ανέμους του ολέθρου ότι χανόμαστε από τον κορονοϊό, οι ίδιοι απαξίωσαν και απαγόρευσαν κάθε εμβόλιο εκτός από αυτά της δικής τους παραγωγής, οι ίδιοι τρέχουν με την ψυχή στο στόμα να ζητήσουν σωτηρία, με το Σπούτνικ, από τον μοχθηρό Πούτιν που φυλακίζει τον Ναβάλνι, τον άρχοντα της Δημοκρατίας με το περιφανές 3% στις εκλογές.

Τρέχουν κάθιδροι αλλά θρασείς με την πρόχειρη και ανενδοίαστη θεωρία ότι άλλο το ρωσικό εμβόλιο και άλλο η γεωπολιτική! Πως άλλο, δηλαδή; Μέχρι χθες τον Ούρμπαν, πρωθυπουργό της Ουγγαρίας, φασίστα τον ανέβαζαν, ναζί τον κατέβαζαν οι άρχοντες των Βρυξελλών επειδή δεν έκανε τα κέφια τους. Αλλά όταν τους έγραψε, ως συνήθως, στα παλιά του τα παπούτσια και πήρε πρώτος και μόνος στην ΕΕ το ρωσικό εμβόλιο για “το συμφέρον των Ούγγρων”, αυτοί, με τη φωλιά τους λερωμένη, έβγαλαν κυριολεκτικά το σκασμό, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους.

Χαρακτηριστικά η “Καθημερινή” γράφει (κύριο άρθρο 9-2-20) «…οι παράγοντες της ευρωπαϊκής ηγεσίας δίνουν την εντύπωση ότι η ΕΕ δεν μπορεί να προστατεύσει ούτε την υγεία των πολιτών της». Ούτε το ήθος, ούτε την οικονομική μας ασφάλεια, όλα για ξεπούλημα, όψεις ενός Κόσμου που ταξιδεύει στο άγνωστο χωρίς προσανατολισμό ούτε ελπίδα.

Κρίση του καπιταλισμού

Οι ηγεσίες ξεφτιλίζουν οι ίδιες την αξιοπιστία τους. Το κακό δεν είναι πια η αλαζονεία τους αλλά η ανικανότητα και η απληστία τους. Μαζί τους και οι δισεκατομμυριούχοι προστάτες τους, στηρίγματα του δυτικού καπιταλισμού. Δυο μεγάλες κρίσεις πέρασε την τελευταία δεκαετία ο καπιταλισμός, μια οικονομική το 2008 και μια με τον κορονοϊό. Και στις δύο περιπτώσεις τα δυτικά ΜΜΕ ούρλιαζαν ότι είναι «παγκόσμια κρίση». Ψέμα. Η Ρωσία και ιδίως η Κίνα ξεπέρασαν τις επιπτώσεις σε χρόνο μηδέν.

Και οι δυο κρίσεις έπληξαν, εγκαταστάθηκαν και εξακολουθούν να ροκανίζουν όλη την ΕΕ, και τη Γερμανία. Στις ΗΠΑ έκριναν, εν μέρει, τις εκλογές. Ο Μπάιντεν προλέγει τώρα σκληρή αντιπαράθεση με Ρωσία-Κίνα θεωρώντας, ότι οι πόλεμοι, οι εξοπλισμοί, είναι κινητήρια δύναμη της αμερικανικής οικονομίας. Ο Μπάιντεν έχει μείνει στα παλιά:

Πρώτον, στην αρχή της κρίσης, στη Συρία, βρέθηκαν αντιμέτωποι οι στόλοι ΗΠΑ-Ρωσίας. Οι ΗΠΑ έχουν αμυντικό προϋπολογισμό μεγαλύτερο από αθροιστικά της Κίνας, Ρωσίας, Γαλλίας, και Βρετανίας. Τελικά, χωρίς να πέσει τουφεκιά, ο αμερικανικός στόλος αποχώρησε «θέτοντας εαυτόν μακράν του εχθρού», όπως έλεγαν οι Γερμανοί ναζί τρέχοντας να σωθούν από τους Ρώσους. Δεύτερον, οι εξοπλισμοί, λόγω εκτεταμένης διαφθοράς στις ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ, δεν αποτελούν πλέον μοχλό ανάπτυξης αλλά βαρίδι της οικονομίας. Πλουτίζουν οι ιδιωτικές εταιρείες, φτωχαίνει το κράτος, πένονται οι άνθρωποι.

Το “Τέλος της Ιστορίας” δεν έφερε τον παράδεισο

Το σύστημα είναι απίστευτα ισχυρό, χωρίς αντίπαλο στο εσωτερικό του. Κονιορτοποίησε την ιστορική Αριστερά, ενώ οι δυο φερόμενοι ως ηγέτες της Ακροδεξιάς, ο Σαλβίνι (Ιταλία) και η Λεπέν (Γαλλία) μοιάζουν μάλλον με σκυλάκια του καναπέ παρά με Μουσολίνι. Η διαφορά είναι πως το σύστημα (νομίζει ότι) δεν έχει πια ανάγκη από άλλοθι, ούτε από μάσκες, Χίτλερ ή Μουσολίνι.

Ο “βασιλιάς” βγαίνει στη σκηνή γυμνός, χωρίς ντροπή, δεν φοβάται αποκάλυψη από το αθώο παιδί, ούτε στην Ευρώπη ούτε στις ΗΠΑ, όπου νοθεία-ξενοθεία επιβλήθηκε. Το σύστημα έχει συντρίψει, ιδεολογικά και πολιτικά, κάθε οργανωμένη δύναμη εσωτερικής αντίστασης και ανατροπής. Το φαινομενικά παράδοξο είναι ότι ενώ έχει ξεδοντιαστεί η ταξική πάλη, το σύστημα δεν αισθάνεται και τόσο σταθερό. Αντιθέτως, τρεμουλιάζει. Επειδή, με όσα κάνει ή παραλείπει, το σύστημα πλάθει, αναπλάθει και διαπαιδαγωγεί συνεχώς ένα ρεύμα δυσφορίας, διαμαρτυρίας, αντίδρασης.

Οι παλιές υποσχέσεις για ευημερία και ελευθερία πραγματοποιήθηκαν και ο τρισκατάρατος κομμουνισμός διαλύθηκε, στη Δύση. Αλλά τώρα το σύστημα τα παίρνει όλα πίσω. Χωρίς να υπάρχει κάποιος ορατός επικίνδυνος αντίπαλος. Το “Τέλος της Ιστορίας” ήταν υπόσχεση για τον παράδεισο αλλά τελικά μοιάζει με δρόμο για την κόλαση. Ο εχθρός δεν είναι εντός αλλά δίπλα. Δεν πουλάει ιδεολογία ούτε υπόσχεται ιδανικές κοινωνίες. Εκμεταλλεύεται περιστάσεις και ανθρώπους, όπως ο κάθε νοήμων καπιταλιστής αλλά όχι σαν κάτι άλλους που νομίζουν ότι ζουν σε αέναο γούεστερν εκτός οθόνης με το πιστόλι στο χέρι. Είναι λίγο κιτρινιάρης αλλά τι μας νοιάζει;

από slpress