Με γερμανικά ευρώ ξεπλένουν την Τουρκία

 

Γράφει ο Βαγγέλης Γεωργίου

Το τελευταίο διάστημα είδαμε ότι χάρη, εν πολλοίς, στη δραστήρια γερμανική προεδρία οι προσπάθειες της Ελλάδας για κυρώσεις και εμπάργκο όπλων στην Τουρκία έχουν αναχαιτιστεί. Πιθανότατα την ίδια τύχη θα έχει και η κίνηση της Αθήνας για αναστολή της Τελωνειακής Ένωσης ΕΕ-Τουρκίας. Πρωταγωνιστής η Γερμανία, η οποία προχωρά φιλοτουρκικά και σε άλλους τομείς.

Το γερμανικό υπουργείο Εξωτερικών χρηματοδοτεί με πολλές χιλιάδες ευρώ ερευνητικές προτάσεις με θέμα για την Τουρκία, υπό την προϋπόθεση ότι θα αποδεικνύουν ότι «η Τουρκία είναι σημαντική για την ευημερία της Ευρώπης»! Το κάλεσμα πραγματοποιείται μέσω του γερμανικού Κέντρου Εφαρμοσμένων Σπουδών για την Τουρκία (CATS) που συγχρηματοδοτείται από το γερμανικό υπουργείο Εξωτερικών και τον οργανισμό Stiftung Mercator.

Σημειώνεται ότι το CATS οργανικά ανήκει στο German Institute for International and Security Affairs, τη μεγαλύτερη δεξαμενή σκέψης στην Ευρώπη με έδρα τις Βρυξέλλες, το οποίο συνεργάζεται κυρίως με τη γερμανική κυβέρνηση, αλλά και το NATO. Το CATS δέχεται προτάσεις –πληρώνει έως και 50.000 ευρώ– που «βασίζονται στην υπόθεση ότι η Τουρκία είναι σημαντική για την ασφάλεια και την ευημερία της Ευρώπης, της Μέσης Ανατολής, του Καυκάσου και της Βόρειας Αφρικής».

Υπάρχει, δηλαδή, εξαρχής ρήτρα υπέρ της Τουρκίας, σε μια περίοδο που το καθεστώς Ερντογάν όχι μόνο σπάει ρεκόρ αντιδημοκρατικότητας, αλλά και απειλεί με πόλεμο δύο κράτη-μέλη της ΕΕ, ενώ εμπλέκεται και σε πολέμους, στέλνοντας μισθοφόρους τζιχαντιστές. Με άλλα λόγια, δεν ενθαρρύνεται η επιστημονική έρευνα επί του πραγματικού πεδίου των εξελίξεων, αλλά "μελέτες" με προαποφασισμένο φιλοτουρκικό συμπέρασμα! Ψάχνουν, δηλαδή, να βρουν φόρμουλες "κανονικοποίησης" του τέρατος με ακαδημαϊκό μανδύα.

Συνεργασία με Έλληνες

Ανάμεσα στους φορείς που συνεργάζεται το CATS και το German Institute for International and Security Affairs είναι και τα ελληνικά ΕΛΙΑΜΕΠ και ΙΔΙΣ, τα οποία έχουν πληρώσει με διάφορους τρόπους οι Έλληνες φορολογούμενοι. Το κέντρο πληρώνει μελέτες και άρθρα ακαδημαϊκών που παρουσιάζουν συγκεκριμένη εικόνα και των ελληνοτουρκικών. Φερ' ειπείν, ενώ η Ελλάδα απειλείται και ζητάει αναστολή της Τελωνειακής Ένωσης Τουρκίας-ΕΕ, χρηματοδοτούμενη από το Βερολίνο "μελέτη" Ελλήνων προωθεί την αναβάθμιση της Τελωνειακής Ένωσης Τουρκίας-ΕΕ!

Σε ιδρύματα, που διασυνδέονται με ξένες κυβερνήσεις και τα οποία εντέχνως υποστηρίζουν τις τουρκικές επεκτατικές θέσεις εναντίον του Ελληνισμού, είναι πιθανό να δεις δημοσιεύσεις, στις οποίες αναφέρεται ότι οι Τούρκοι «προσγειώθηκαν» –όχι εισέβαλαν– στην Κύπρο, ή ότι η αγορά των S-300 από την Κύπρο ήταν προϊόν «ανεδαφικού υπερπατριωτισμού». Το δε ΙΔΙΣ συμμετέχει σε πρόγραμμα, στην περιγραφή του οποίου οι υπεύθυνοι λένε ότι αποσκοπεί στη συζήτηση «από την προοπτική της ΕΕ, της Τουρκίας και της Ελλάδας –μιας χώρας μεσαίου μεγέθους (mid-sized EU member)– που συνορεύει με την Τουρκία».

Υποτίθεται ότι όλες οι χώρες της ΕΕ είναι ίσες, αλλά εξαρχής πρέπει να τονιστεί ότι δίπλα στην Τουρκία είναι η "μικρή" και "αδύναμη" Ελλάδα. Άραγε, πόσο μακριά από την εξυπηρέτηση τουρκικών θέσεων και άρα συμφερόντων βρίσκoνται ελληνικά μη κυβερνητικά "ανεξάρτητα" ιδρύματα, τα οποία, όπως προαναφέραμε, χρηματοδοτούνται και από το ελληνικό δημόσιο; Και βέβαια κάνουν αμάν και πως να αναλάβουν καλοπληρωμένες μελέτες από ξένα ιδρύματα που χρηματοδοτεί το γερμανικό κράτος και η Deutsche Bank.

Καθηγητές στην υπηρεσία υπηρεσιών

Προφανώς και η έρευνα δεν είναι κάτι επιλήψιμο, ακόμα και αν κοντράρει τις προσεγγίσεις του καθενός. Ωστόσο, η έρευνα που κατευθύνεται από συγκεκριμένα κέντρα και έχει προαποφασισμένο συμπέρασμα είναι προπαγάνδα κι όχι έρευνα. Όταν δε είναι προπαγάνδα εναντίον της ίδιας σου της χώρας, τότε το πρόβλημα είναι πολύ μεγάλο.

Η παραπάνω γερμανική προκήρυξη ανασύρει το ζήτημα της προσφοράς που παρέχουν ακαδημαϊκοί σε φορείς συνδεδεμένων με ξένες κυβερνήσεις, οι οποίες έχουν τις δικές τους σκοπιμότητες συχνά αποκλίνουσες, εάν όχι και αντιδιαμετρικές από τις ελληνικές. Στην περίπτωση που αναφέρουμε πρόκειται ουσιαστικά για τον soft power βραχίονα της γερμανικής εξωτερικής πολιτικής με συνεργάτες και εγχώριους επιστήμονες!

Είναι γνωστή διαδικασία με ιστορία πίσω της. Τη δεκαετία του 1970 είχε γίνει χαμός στο αμερικανικό Κογκρέσο όταν είχε αποκαλυφθεί ότι η CIA στρατολογούσε ακαδημαϊκούς από τα πανεπιστήμια για να τους αξιοποιήσει. Μέσα από την έρευνα, τα γραπτά και τα βιβλία τους, διαμορφώνουν, ειδικά στους νέους, αντιλήψεις, "ειδικά" κατασκευασμένες για να ταιριάζουν στις προδιαγραφές των χρηματοδοτών.

Σήμερα οι μυστικές υπηρεσίες δεν παύουν να στέλνουν ανθρώπους τους σε συνέδρια ή να στρατολογούν ακαδημαϊκούς. Το αποτέλεσμα είναι αυτό ακριβώς που είχε πει σε συνέντευξή του στη Καθημερινή το 2005 ο καθηγητής Τζόζεφ Νάι: «Εάν καταφέρω να σε κάνω να θέλεις αυτό που θέλω, τότε δεν χρειάζεται να σε αναγκάσω να κάνεις αυτό που δεν επιθυμείς». Ο Νάι δεν είχε κανένα πρόβλημα να μπλέξει με τη CIA όπως μπορείτε να δείτε σε άρθρο του.

Σε εκδήλωση του 2017 για το Κυπριακό στο ΙΔΙΣ, ακούγοντας τους ομιλητές υποστηρικτές του Σχεδίου Ανάν, θυμάμαι μια φοιτήτρια να μου σχολιάζει για το Κυπριακό: «Ε, αφού δεν έχουμε δύναμη, τι να κάνουμε». Είναι η λογική του CATS. Αυτό εννοούσαν οι Aμερικανοί ακαδημαϊκοί Stephen Krasner, Peter Katzenstein και Robert Keohane  όταν έλεγαν ότι «ισχυρότερα κράτη είναι δυνατό να κατορθώσουν να αλλάξουν τις παραστάσεις, με βάση τις οποίες οριοθετούνται οι ιδεολογικές πεποιθήσεις σε λιγότερο ισχυρά κράτη [...] O σκοπός δεν ήταν απλώς να προωθήσουν συγκεκριμένους στόχους, αλλά να αλλάξουν τον τρόπο με τον οποίο οι συγκεκριμένες κοινωνίες βλέπουν τα οικεία συμφέροντα».

Χιλιάδες Έλληνες επιστήμονες

Χιλιάδες Ελλαδίτες και Ελληνοκύπριοι επιστήμονες, τις τελευταίες δύο δεκαετίες, γίνονται δέκτες τέτοιων θέσεων. Λαμβάνοντας υπόψιν τις μεγάλες δυσχέρειες που αντιμετωπίζουν νέοι επιστήμονες στην Ελλάδα να ανελιχθούν στο Πανεπιστήμιο, αλλά και τις δυσκολίες επαγγελματικής αποκατάστασης, χρηματοδοτήσεις από τέτοια ιδρύματα είναι πειρασμός, αφού αποτελούν και μέσο δικτύωσης.

Στην κριτική, βέβαια, επί των ιδρυμάτων χρειάζεται μια προσοχή για την αποφυγή γενικεύσεων και ανεξαίρετης δαιμονοποίησης. Η συνεργασία με ένα ξένο ίδρυμα δεν σημαίνει απαραίτητα την επιστημονική ακύρωση ενός ερευνητή. Υπάρχουν πεδία ή ζητήματα που ξεφεύγουν της ελεγχόμενης ατζέντας ή εν πάσει περιπτώσει δεν διασυνδέονται αναγκαστικά με την εξωτερική πολιτική.

Πριν χρόνια, Ιταλός συνεργάτης του ΕΛΙΑΜΕΠ, του οποίου τις σπουδές πλήρωνε το ελληνικό δημόσιο, είχε εκφράσει το παράπονο ότι μελέτες του ΕΛΙΑΜΕΠ «παραµένουν ανεκμετάλλευτες σε κάποιο ράφι των υπουργείων». Δεν ξέρω αν ο συγκεκριμένος επιστήμονας έχει ακόμα παράπονο; Η κανονικοποίηση του τέρατος, πάντως, έχει ξεκινήσει ήδη μέσα από την τερατοποίηση του ακαδημαϊκού λειτουργήματος.

από slpress