Ο συμβολισμός του μύθου του Σίσυφου

Κείμενο της Μαργαρίτας Αρβανίτη

Σύμφωνα με τον μύθο, ο Σίσυφος αντιπροσωπεύει τη συμπυκνωμένη προσπάθεια της ανθρωπότητας σε μία χωρίς τέλος, επίπονη, ανοδική και εξελικτική πορεία και όχι τον άνθρωπο και τις ατομικές του προσπάθειες.
Η ανθρωπότητα έχει τον "βράχο" της, το βαρύ της φορτίο που με πολύ κόπο και συνεχή προσπάθεια το σπρώχνει προς την κορυφή.

Ο "βράχος" όμως ξεφεύγει. Κυλά. Δεν θα μπορούσε ο μύθος να ισορροπήσει τον βράχο, να τον φτάσει στην κορυφή! Η κορυφή θα σήμαινε το τέλος της προσπάθειας. Θα σήμαινε το τέλος της εξέλιξης και τέλος στην εξέλιξη δεν υπάρχει. Οι αντικειμενικές συνθήκες γύρω μας διαμορφώνουν διαρκώς νέες ανάγκες που ζητούν τη λύση τους, νέα ερωτηματικά που ζητούν τις απαντήσεις του, απαιτούν νέες γνώσεις και νέους χειρισμούς. Αν Μύθος του Σίσυφου, αναφερόταν στο μάταιο των προσπαθειών του ανθρώπου, με το να αναγνωρίζει τρόπον τινά τη φυσική του αδυναμία να πράξει σπουδαία έργα, δεν θα υπήρχε ο διαχωρισμός στην μετά θάνατο ζωή ανάλογα με τα εν ζωή έργα του.

Συνεπώς ο μύθος του Σίσυφου δεν συμβολίζει τη ματαιότητα των προσπαθειών του ανθρώπου σε ατομική βάση αλλά την συλλογική προσπάθεια της ανθρωπότητας, όπως αναλύθηκε παραπάνω.