Σχέδιο Τραμπ για Παλαιστινιακό – Από το κακό στο χειρότερο

Γράφει ο Ιωάννης Μπαλτζώης

Στις 9 Σεπτεμβρίου 1993, ύστερα από μυστικές συνομιλίες των δύο αντιπροσωπιών, ο Γιάσερ Αραφάτ και ο Ιτσχάκ Ράμπιν αντάλλαξαν επιστολές αμοιβαίας αναγνώρισης. Οι βασικές αρχές της συμφωνίας υπογράφηκαν με πλήρη μυστικότητα στο Όσλο (20 Αυγούστου) και επισήμως στην Ουάσινγκτον (13 Σεπτεμβρίου).

Ήταν η "συνθήκη των γενναίων", όπως την ονόμασε ο τότε Ισραηλινός υπουργός Εξωτερικών Σιμόν Πέρες, μια εξέχουσα πολιτική προσωπικότητα. Η συνθήκη εκείνη έθετε τέλος στις εχθροπραξίες των δύο πλευρών --οι οποίες είχαν αρχίσει από το 1948-- και όχι μόνο.

Μέχρι τότε οι Παλαιστίνιοι που ζούσαν εντός της ισραηλινής επικράτειας, ήταν Ισραηλινοί μεν πολίτες, θεωρούσαν όμως ότι ευρίσκονταν υπό κατοχή και συνέχιζαν τον αγώνα των με την Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνη (PLO) και τρομοκρατικές επιθέσεις εντός και εκτός Ισραήλ, πλήττοντας ισραηλινούς στόχους και συμφέροντα.

Από τότε υπεγράφησαν διάφορες συμφωνίες, οι οποίες καθόριζαν τα διαδοχικά στάδια μέχρι την επίτευξη του τελικού σκοπού, ήτοι της δημιουργίας του παλαιστινιακού κράτους. Σημαντικότερες ήταν η Ενδιάμεση Συμφωνία (Interim Agreement) της 28ης Σεπτεμβρίου 1995 και η Συμφωνία-Μνημόνιο, το αποκληθέν "Wye River Memorandum", που υπογράφηκε στις 23 Οκτωβρίου του 1998 στην Ουάσιγκτον.

Το Μνημόνιο αυτό, κατ’ ουσία, δεν ήταν κάποια καινούργια Συμφωνία. Ήταν ένα συμφωνημένο, εξειδικευμένο χρονοδιάγραμμα εφαρμογής της Ενδιάμεσης Συμφωνίας της 28ης Σεπτεμβρίου 1995, και των άλλων σχετικών συμφωνιών. Η Συμφωνία άρχισε να εφαρμόζεται, αλλά από τα τέλη Δεκεμβρίου 1998 κατ’ ουσία πάγωσε. Από τα τέσσερα προβλεπόμενα στάδια, των υπογραφεισών συμφωνιών, έχουν εφαρμοσθεί μέχρι τώρα τα τρία πρώτα.

Διαβάστε την συνέχεια slpress