Καιρός να σοβαρευτούμε

Γράφει ο Απόστολος Παπαδημητρίου

Τώρα που ο κίνδυνος για την υπόστασή μας ως έθνους είναι ορατός, είναι πλέον καιρός να σοβαρευτούμε. Αρκετό χρόνο σπαταλήσαμε σε αντιδικίες και αντιπαλότητα, στην ελαφρότητα και στον ευτελισμό μας. Και το μεν πρώτο διέκρινε διαχρονικά τους προγόνους μας, ως κατάρα της φυλής μας, το δεύτερο όμως μας χαρακτήριζε μόνο κατά τις περιόδους βαθειάς παρακμής.

                
Όλες οι κοινωνίες διαχρονικά χαρακτηρίζονται από αντιθέσεις, καθώς τα πρόσωπα που τις απαρτίζουν εμφορούνται από αρετές, αλλά και από πάθη, τα οποία γιγαντώνονται σε περιόδους παρακμής. Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν επί πλέον λόγους αντιπαράθεσης, καθώς αυτοί υιοθέτησαν πρώτοι πολιτεύματα συμμετοχικά. Δεν υπονοώ μόνο την αθηναϊκή δημοκρατία, αλλά και την ολιγαρχική Σπάρτη και την βασιλική Μακεδονία. Οι πολίτες ήσαν πρόσωπα με δικαίωμα λόγου και δεν αποδέχονταν τους άρχοντες με φρόνημα δουλικό, όπως οι λαοί της Ανατολής. Το έδειξαν αυτό όχι μόνο οι στρατηγοί αλλά και οι στρατιώτες του μεγάλου Αλεξάνδρου. Βέβαια ανάμεσα στους λαούς της Ανατολής διακρίθηκε και επιβίωσε στο διάβα της ιστορίας ο εβραϊκός με το θεοκρατικό πολίτευμα μέχρι την εποχή που ζήτησε και αυτός βασιλιά και εξομοιώθηκε με τους γειτονικούς λαούς, με συνέπεια να υποδουλωθεί επί αιώνες και τελικά να καταστεί ανέστιος. Για τους υλιστές της σύγχρονης Δύσης αυτό συνιστά μυθολογία του εβραϊκού λαού. Το ίδιο αποδέχονται και κάποιοι δικοί μας, που επιδιώκουν να επανέλθουμε στην πάτρια θρησκεία και να προσφέρομε σπονδές σε θεούς, στην ύπαρξη των οποίων ούτε οι ίδιοι πιστεύουν. Για τη Δύση δεν κάνει λόγο η πρώιμη ιστορία του ανθρωπίνου είδους. Αυτό το σύμπλεγμα ιστορικής κατωτερότητας επιχειρούν σήμερα να ξεπεράσουν με την επίδειξη ισχύος και με την επιβολή αισθήματος κατωτερότητας στους απογόνους των λαών που έγραψαν ιστορία.

                Ο νέος ελληνισμός μετά την αποτίναξη του μακραίωνα τουρκικού ζυγού, ετέθη υπό την επίβλεψη των δυτικών, που μας απελευθέρωσαν, για να μας καταστήσουν προτεκτοράτο τους. Δεν ενδιαφέρθηκαν αυτοί μόνο για την οικονομική εκμετάλλευσή μας επιβάλλοντας πριν ακόμη μας ελευθερώσουν βαρύ τον ζυγό του εξωτερικού χρέους μέσω δανείων. Ενδιαφέρθηκαν και για την πολιτιστική αλλοτρίωσή μας. Το ήθος του Έλληνα υπόδουλου επί αιώνες ήταν ανυπόφορο στους Δυτικούς αποστάτες της πίστεως στον Θεό. Μετά την υπέρβαση του εμποδίου Καποδίστριας, ο δρόμος άνοιξε διάπλατα για την αποπνευματοποίηση του λαού μας με αιχμή του δόρατος την υποταγμένη στους ξένους πολιτική εξουσία. Βοηθοί της υπήρξαν οι οικονομικοί παράγοντες της χώρας, που θεώρησαν ανόητο να μιμηθούν τους μεγάλους ευεργέτες επί τουρκοκρατίας,  η υποταγμένη στην τοπική εξουσία ιεραρχία της Εκκλησίας και η διανόηση, η οποία σταδιακά αλληθώριζε ολοένα και περισσότερο προς τη Δύση, ώσπου κατάντησε παντελώς τυφλή!

                Στη διαχρονική διχόνοια της φυλής μας προστέθηκε η κομματική αντιπαράθεση. Ξεκίνησε αυτή ως αντιπαράθεση (παλαιοκομματισμός) του τύπου αντιπάλων αθλητικών ομάδων, όπως οι «Πράσινοι» και οι «Βένετοι» της Ρωμανίας, του Βυζαντίου για τους δυτικόφρονες. Ο λαός, στο όνομα της δημοκρατίας, κατέστη έρμαιο των κομματαρχών! Στην αντιπαράθεση προστέθηκε κατά τον 20 αιώνα στη χώρα μας και ο ιδεολογικός παράγων, καθώς το αστικό καθεστώς απογοήτευσε πλήρως ακόμη και τους προνομιούχους, λόγω της απληστίας των μεγαλοαστών, λαούς των Μητροπόλεων, για τους οποίους περίσσευε κάτι από τη λεηλασία του φτωχού κόσμου. Η αντιπαράθεση αυτή μας οδήγησε σε εμφύλια σύγκρουση, μυαλό όμως δεν βάλαμε. Πολλοί πιστεύουν ακόμη ότι η «εθνοσωτήρια επανάσταση» της 21^ης Απριλίου εκδηλώθηκε για τη σωτηρία της πατρίδας μας!

                Ακολούθησε η περίοδος της μεταπολίτευσης, περίοδος της τρίτης μεγάλης παρακμής του ελληνισμού στη μακραίωνη ιστορία μας. Όλες οι αντίθεες δυνάμεις, έχοντας λάβει ως αφορμή τη στάση πολλών ανθρώπων της Εκκλησίας κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, επετέθησαν με σφοδρότητα και αγριότητα κατά της πατροπαράδοτης πίστης, που διαφύλαξε τον λαό μας κατά την μακραίωνη δουλεία, ώσπου να έλθει το ποθούμενο. Η πολεμική κατά της πίστεως συνοδεύτηκε από πολεμική κατά της πατρίδας, με την εισαγωγή και νέου τύπου διεθνισμού, πέραν εκείνου του κομμουνισμού, που ακούει στο όνομα της παγκοσμιοποίησης και προβάλλεται από αστούς πολιτικούς κυρίως και από άλλους, που αυτοαποκαλούνται ακόμη αριστεροί έχοντας απολέσει και το φύλο μαρξιστικής συκής, υποταγμένοι άνευ όρων στο σύστημα εξουσίας. Η πολεμική αυτή συνδέθηκε με τον εκμαυλισμό των συνειδήσεώς μας, ώστε να αποδεχθούμε τον καταναλωτικό τρόπο βίου του προτύπου μας, της Δύσης. Ο Έλληνας έζησε τριάντα έτη πλαστής ευμάρειας χάρη στον αλόγιστο δανεισμό, κατέστη οκνός και σπάταλος. Περιφρόνησε όσο κανένας άλλος την παράδοσή του, στρέβλωσε λαμπρές σελίδες της ιστορίας του και καυχήθηκε για «επιτεύγματα», που αποδείχνουν περίτρανα την παρακμή του. Η νέα γενιά βιάστηκε στα κοινωνικά «θερμοκήπια κακίας» να δώσει τάχιστα καρπούς! Έμαθε να φθείρει τον εαυτό της με ουσίες και οινοπνεύματα (στίχος τραγουδιού) στα ξενυχτάδικα, πολιτιστικά κέντρα κατά μία άποψη, να επιδιώκει την ερωτική απόλαυση στην εφηβική ηλικία και να προβαίνει σε εκτρώσεις, σε πολλές εκτρώσεις. Και η Πολιτεία πρόσφερε άφθονο λίπασμα, ώστε να ανδρωθεί η γενιά των «δικαιωματούχων», που αργά αντιλαμβάνονται ότι δεν έχει το στοιχειώδες δικαίωμα στην εγχώρια αγορά εργασίας. Η πρωτογενής και δευτερογενής παραγωγή συρρικνώθηκαν και οι κραδασμοί εκ της ανεργίας μειώθηκαν απατηλά με τον γιγαντισμό των κρατικών επιχειρήσεων, ώσπου αυτές κατέρρευσαν, και με τον άλλο των ΑΕΙ, που προσφέρουν τίτλους χωρίς αντίκρισμα στο εσωτερικό της χώρας. Συνέπεια, ολέθρια η φυγή ταλαντούχων νέων εκτός χώρας.

                Η φύση μισεί το κενό. Έχουμε καταστεί χώρα γερόντων με τον τρομακτικό αριθμό εκτρώσεων και με τη θλιβερή λογοκρισία ακόμη και στην πιο ήπια υπόμνηση του εγκλήματος ενώπιον του Θεού, τον οποίο έχουμε απωθήσει από τον βίο μας. Έχουμε εκδιώξει τους φερέλπιδες νέους στις αγορές του κόσμου, καθώς τώρα οι δανειστές μας πνίγουν, να αποδώσουμε τα οφειλόμενα, αρκετά από τα οποία τοκογλυφικά. Και οι απόκληροι του κόσμου, λόγω της απληστίας των «φίλων», «συμμάχων» και «εταίρων» μας, τους οποίους εμείς συνεχώς εκθειάζομε, καταφθάνουν αλλεπάλληλα κύματα και απειλούν με αφανισμό το έθνος μας, για τον οποίο σημαντικός αριθμός συμπολιτών μας, αφιονισμένος με διεθνιστικά οράματα, αδιαφορεί παντελώς! Η Πολιτεία, με όποια κυβέρνηση, πιστός υπηρέτης ξένων συμφερόντων συγκρούεται με τον λαό στα συλλαλητήρια για εθνικά θέματα ή στις διαμαρτυρίες για τον ορατό κίνδυνο αλλοίωσης, αποστέλλοντας εναντίον του αστυνομικές δυνάμεις, που τον βρίζουν και τον πνίγουν στα καπνογόνα. Οι δυνάμεις αυτές όμως προβάλλονται ανήμπορες να εξουδετερώσουν τους «αναρχικούς», που καταφέρνουν να εισδύσουν ακόμη και στο Υπουργείο Εθνικής άμυνας!

                Τώρα στα πλαίσια της άκρως επικίνδυνης γεωστρατηγικής αντιπαράθεσης στην Ανατολική Μεσόγειο, ο ηγέτης της γείτονος, μπροστά στα αδιέξοδά του, κλιμακώνει τους εκβιασμούς προς την ΕΕ, εκβιασμούς που έχουν συνέπειες αποκλειστικά και μόνο σε βάρος της χώρας μας. Και εμείς βραχνιάσαμε να κραυγάζουμε «Τα σύνορά μας είναι σύνορα της ΕΕ»!

                Θα σοβαρευτούμε επί τέλους;

                                                                                                «ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»