Το "Πολυτεχνείο" του χαράκτη Α. Τάσσου

Γράφει ο Δημήτρης Παυλόπουλος

Η λαϊκή εξέγερση στο Πολυτεχνείο το Νοέμβρη του 1973 δεν μπορούσε να αφήσει αδιάφορους τους Έλληνες εικαστικούς καλλιτέχνες. Συγκλονισμένος, ο χαράκτης Α. Τάσσος (1914-1985), τρεις μέρες μετά την εξέγερση, στις 20 Νοεμβρίου 1973, άρχισε στο σπίτι-εργαστήριό του, στο Μετς, να χαράζει τη μνημειακών διαστάσεων (90×528 εκ.) επιτοίχια ξυλογραφία του «17 Νοέμβρη 1973», όπως θυμόταν ο φίλος του, δημοκράτης δημοσιογράφος Κώστας Νίτσος (1920-2015).

Νεανικές αγωνιστικές μνήμες αναδύονταν κάθε στιγμή από τη νύχτα των άγραφων και αχάρακτων ξύλων. Πρόσωπα-μάρτυρες της απριλιανής δικτατορίας, όπως ο πρώτος νεκρός του Πολυτεχνείου Διομήδης Κομνηνός (1956-1973), ο ανάπηρος από τα απάνθρωπα βασανιστήρια ηρωικός αξιωματικός Σπύρος Μουστακλής (1926-1986), ο πρώτος δολοφονημένος πολιτικός κρατούμενος Παναγιώτης Ελής (1922-1967), πρωταγωνιστούν στις ξυλογραφίες. Τα χαραγμένα ξύλα μεταφέρονταν και αποθηκεύονταν μυστικά σε ισόγειο διαμέρισμα της οδού Δεινοκράτους 21, στο Κολωνάκι.

Ένα μελαγχολικό απόγευμα του 1973 ο ίδιος ο χαράκτης λέει ότι βρέθηκε σε ερημική αμμουδιά του μεσσηνιακού κόλπου μπροστά στο έναυσμα για την ξυλογραφία του "Απροσδόκητη Συνάντηση". Στο έργο απεικονίζονται δύο κρανία κριαριών, ειρωνική αναφορά στη ματαιότητα για τα πολιτικά πράγματα και για την καθημερινή ζωή. Ο γεννημένος στη μεσσηνιακή γη Α. Τάσσος από το 1972 είχε αποκτήσει οικόπεδο στο Πεταλίδι, όπου, με την αγαπημένη σύντροφό του, ζωγράφο-χαράκτρια Λουκία Μαγγιώρου (1914-2008), έφτιαξε σπίτι.

Διαβάστε την συνέχεια στο slpress