Κυρώσεις συλλογικής τιμωρίας των Ιρανών από τον Τραμπ

Γράφει ο Λεωνίδας Βατικιώτης

Τυπικά, αν μείνουμε στις άμεσες συνέπειες, οι κυρώσεις που εξήγγειλε ο Ντόναλντ Τραμπ εναντίον του Ιράν τη Δευτέρα, ως απάντηση στην κατάρριψη αμερικανικού κατασκοπευτικού μη επανδρωμένου αεροσκάφους, είναι μια τρύπα στο …νερό. 

Ακολουθήστε μας στο Facebook Τελευταία Έξοδος 

Κοινό τους γνώρισμα είναι η διακοπή της δυνατότητας πρόσβασης οκτώ κορυφαίων ιρανών αξιωματούχων (μεταξύ των οποίων και του ανώτατου θρησκευτικού ηγέτη Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ) στο διεθνές τραπεζικό σύστημα. Δεν υπάρχει φυσικά ούτε μία πιθανότητα στο εκατομμύριο τα στελέχη αυτά να διατηρούν λογαριασμούς στο εξωτερικό και δη σε τράπεζες της Δύσης. Οι επιπτώσεις ωστόσο των νέων κυρώσεων θα γίνουν πολύ σύντομα ορατές καθώς μικρές και μεγάλες τράπεζες θα αρνούνται να διεκπεραιώνουν ακόμη και τις πιο μικρές συναλλαγές με το Ιράν, φοβούμενες μην βρεθούν στο στόχαστρο του αμερικανικού υπουργείου Οικονομικών.

«Σκληροί τραπεζικοί περιορισμοί και η απειλή δευτερευουσών κυρώσεων σε εταιρείες που κάνουν δουλειές με το Ιράν έχουν κάνει σχεδόν αδύνατο για τις ξένες φαρμακευτικές εταιρείες να συνεχίσουν να εργάζονται στη χώρα. Αξιωματούχοι της διοίκησης του Τραμπ υποστηρίζουν ότι οι κυρώσεις δε θα επηρεάσουν το εμπόριο σε είδη ανθρωπιστικής χρήσης, πολλοί όμως είναι σκεπτικοί», έγραφαν οι New York Times σε ρεπορτάζ τους το Νοέμβριο του 2018, που περιέγραφε με κάθε λεπτομέρεια τις ελλείψεις σε φάρμακα που μειώνουν τα επίπεδα ινσουλίνης και καταπολεμούν τον καρκίνο. Στη συνέχεια μετέφερε τα λόγια του γάλλου πρεσβευτή στα Ηνωμένα Έθνη, Γκέραρντ Αρώ: «Γεγονός παραμένει ότι οι τράπεζες είναι τόσο τρομοκρατημένες από τις κυρώσεις που δε θέλουν να κάνουν το παραμικρό με το Ιράν». Κι από τότε μέχρι σήμερα έχουν μεσολαβήσει αλλεπάλληλα κύματα κυρώσεων κατά του Ιράν, μεγαλώνοντας το φόβο…

Στόχος επομένως του Τραμπ και της ομάδας των ιεράκων που τον περιβάλλει, με πρώτο και καλύτερο τον σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας Τζον Μπόλτον, δεν είναι η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία του Ιράν. Στόχος των ΗΠΑ είναι τα εκατομμύρια των απλών, καθημερινών Ιρανών που θα δεχθούν τις συνέπειες από την πολιτική οικονομικού αποκλεισμού που εφαρμόζουν οι ΗΠΑ, ελπίζοντας να στρέψουν τον λαό εναντίον του καθεστώτος, κι έτσι αυτό να γίνει πιο ευάλωτο στις πιέσεις και τις απειλές. Πρόκειται προφανώς για ευσεβείς πόθους και σχεδιασμούς του ποδαριού όπως ήταν η διαταγή στρατιωτικής επίθεσης στο Ιράν από τις ΗΠΑ, αμέσως μετά την κατάρριψη του μη επανδρωμένου, μέχρι που κατάλαβαν ότι στα πρώτα λεπτά θα μέτραγαν εκατοντάδες νεκρούς από την ιρανική αντεπίθεση, από μια πολιτική ηγεσία τόσο ανιστόρητη, που παραγνωρίζει το αίσθημα ανωτερότητας που προσφέρει σε εκατομμύρια Ιρανούς η ιστορία τους. Κι επίσης, τόσο αστοιχείωτη που αποκαλεί τον Χαμενεΐ με το όνομα του …Χομεϊνί που πέθανε το 1989! Οι καρκινοπαθείς ωστόσο πεθαίνουν αβοήθητοι στο Ιράν εξ αιτίας των ΗΠΑ και του Ισραήλ, που υπαγορεύει την μεσανατολική πολιτική της ομάδας Τραμπ.

Στο επίκεντρο αυτής της πολιτικής είναι η διαφύλαξη της στρατιωτικής κυριαρχίας και υπεροχής των ΗΠΑ και του Ισραήλ στη Μέση Ανατολή κι όχι φυσικά η αποτροπή ενός Ιράν εξοπλισμένου με πυρηνικά όπλα. Αν οι ΗΠΑ θεωρούσαν τα πυρηνικά απειλή θα επέβαλλαν κυρώσεις πρώτα και κύρια στο Ισραήλ που αυθαίρετα και κατά παράβαση διεθνών συμφωνιών έχει χτίσει εδώ και δεκαετίες το δικό του πυρηνικό οπλοστάσιο, όπως αποκάλυψε ισραηλινός επιστήμονας.

Ενδεικτικό στοιχείο ωστόσο της αμερικανικής επιθετικότητας είναι ότι τα αιτήματα των ΗΠΑ εναντίον του Ιράν δεν περιορίζονται καν στα πυρηνικά, τα οποία είχαν τεθεί υπό διεθνή έλεγχο με τη συμφωνία που υπογράφτηκε επί Ομπάμα το 2015, ενώ οι διεθνείς παρατηρητές συνεχίζουν να βεβαιώνουν την συμμόρφωση του Ιράν με τη συμφωνία από την οποία αποχώρησαν οι ΗΠΑ τον Μάιο του 2018. Οι όροι που θέτουν οι ΗΠΑ για να συνομιλήσουν με το Ιράν ισοδυναμούν με το πολιτικό του ξεδόντιασμα και την άνευ όρων παράδοσή του. Οι αξιώσεις των ΗΠΑ περιγράφτηκαν με κάθε λεπτομέρεια από τον υπουργό Εξωτερικών τους, Μάικ Πομπέο, στις 20 Μαΐου στο πλαίσιο ομιλίας του στο ίδρυμα Χέριτατζ στην Ουάσινγκτον. Από αυτούς τους 12 όρους, μόνο οι 2 πρώτοι αφορούσαν τα πυρηνικά, περιλαμβάνοντας μάλιστα δέσμευση από το Ιράν ότι ποτέ δε θα επιδιώξει να υλοποιήσει σχετικές διαδικασίες εμπλουτισμού! Οι υπόλοιποι όροι αφορούσαν: την παροχή απεριόριστης πρόσβασης σε όλα τα σημεία της χώρας στην Διεθνή Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας, τερματισμό του προγράμματος βαλλιστικών πυραύλων, απελευθέρωση όλων των πολιτών των ΗΠΑ όπως επίσης και των συμμάχων τους, διακοπή κάθε βοήθειας σε οργανώσεις όπως η Χεζμπολάχ, η Χαμάς και η Ισλαμική Τζιχάντ, σεβασμό της κυριαρχίας της ιρακινής κυβέρνησης και διάλυση των σιιτικών στρατιωτικών μονάδων, διακοπή της στρατιωτικής βοήθειας στους Χούτι της Υεμένης, απόσυρση των ιρανικών μονάδων από τη Συρία, τερματισμό της υποστήριξης στους Ταλιμπάν του Αφγανιστάν και της βοήθειας που προσφέρουν οι Φρουροί της Επανάστασης σε πολλές ομάδες ανά τον κόσμο και, τέλος, τερματισμό σε κάθε απειλή εναντίον των γειτόνων πολλοί από τους οποίους είναι σύμμαχοι των ΗΠΑ, όπως η Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα…

Κανείς προφανώς δεν μπορεί να υποστηρίξει ότι το Ιράν δεν έχει φιλοδοξίες που υπερβαίνουν τα σύνορά του. Σε μια περιοχή ωστόσο  που οι συγκρούσεις οι οποίες μαίνονται υπερβαίνουν τον αριθμό των κρατών, που οι ΗΠΑ έχουν εγκαταστήσει δεκάδες στρατιωτικές βάσεις, υπογράφουν κάθε χρόνο συμβόλαια πώλησης όπλων αξίας εκατοντάδων δισ. δολ. και έχουν μετατρέψει τέσσερις χώρες μέχρι στιγμής (Αφγανιστάν, Ιράκ, Συρία, Λιβύη) σε κρανίου τόπο με εκατομμύρια νεκρούς και πρόσφυγες, ο τελευταίος που απειλεί την ειρήνη και την ασφάλεια είναι το Ιράν…

 Πηγή: Νέα Σελίδα, μέσω leonidasvatikiotis