Τα 600 χωριά-φαντάσματα της Βουλγαρίας…

Γράφει η Τζούλια Λιακοπούλου

Ο δημοσιογράφος του Euronews Μπράιαν Κάρτερ, έκανε ένα μεγάλο οδοιπορικό στη βορειοδυτική Βουλγαρία, στα λεγόμενα χωριά-φαντάσματα… 

Μεταξύ των άλλων ανέφερε: «Πήγα εκεί, διότι η βορειοδυτική Βουλγαρία είναι η φτωχότερη περιοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ακολουθήστε μας στο Facebook Τελευταία Έξοδος 

 Επισκέφθηκα τα λεγόμενα χωριά-φαντάσματα, τα οποία ονομάστηκαν έτσι, όχι γιατί είναι στοιχειωμένα αλλά, γιατί οι κάτοικοί τους τα εγκατέλειψαν λόγω φτώχειας… Παράδειγμα το χωριό Κανίτς. Πριν από τριάντα χρόνια, πάνω από 100 άνθρωποι ζούσαν στα σπίτια και περπατούσαν στους δρόμους του χωριού. Το μόνο που έχει μείνει πλέον είναι άδεια, εγκαταλειμμένα κτίρια. Κειμήλια από μια εποχή ακμής…» 

Στα χωριά αυτά, πολλοί άνθρωποι έμεναν εκεί. Υπήρχε ζωή, υπήρχαν ζώα. Μετά την κολεκτιβοποίηση του 1956 υπήρχαν τεράστια αγροκτήματα. Τώρα δεν έμεινε πια κανείς… 

Ένας κάτοικος ονόματι Πέκτος του είπε: «Κάθε Δευτέρα και Παρασκευή πάω στο δίπλα χωριό, γιατί εδώ δεν υπάρχει κανείς να μιλήσεις. Πολλοί πεθαίνουν, οι φίλοι μου, οι άνθρωποι που δουλεύαμε μαζί έχουν πεθάνει. Όμως δεν είμαι και τόσο μόνος. Ζω με το κοπάδι μου. Αν δεν είχα τα ζώα μου και την τηλεόρασή μου, θα είχα πεθάνει. Δεν θα υπήρχε κανείς να μιλήσω. Όταν παίρνω κάποιον τηλέφωνο, του μιλώ για ώρες. Μέλλον εδώ δεν υπάρχει». 

Εκεί που κάποτε βρισκόταν ένα σούπερ μάρκετ βλέπει κανείς σήμερα μόνο άδεια ράφια, σπασμένα αντικείμενα και σκόνη. Παρόμοια εικόνα εγκατάλειψης παρουσιάζει και το κτίριο που κάποτε στέγαζε το κοινοτικό γραφείο.Στο Ράμπροβο, το σχολείο πρόσφατα έκλεισε. Οι μόνιμοι κάτοικοι είναι 250, πριν τριάντα χρόνια ήταν οι διπλάσιοι. Η δήμαρχος Γκαλίνα Βακαρίτσοβα θυμάται πώς ήταν η ζωή τότε: «Νιώθω πολύ άσχημα με την κατάσταση του χωριού μας. Ζω εδώ για τρεις δεκαετίες. Κάποτε ήμασταν πάρα πολλοί. Σήμερα, όταν πηγαίνω στη δουλειά το πρωί, δεν υπάρχει κανείς. Το ίδιο και το απόγευμα. Υπήρχαν κάποτε τόσοι πολλοί και τότε ήταν πολύ καλύτερα» 

Η αποβιομηχάνιση μαζί με την ιδιωτικοποίηση της γης μετά την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού είναι οι κύριες αιτίες που ανάγκασαν τους κατοίκους να εγκαταλείψουν τα χωριά αυτά. Σήμερα, οι νέοι εξακολουθούν να πηγαίνουν στις πόλεις για να βρουν δουλειά. Η πλειοψηφία όσων μένουν πίσω είναι ηλικιωμένοι άνω των 60 ετών με συντάξεις το πολύ 150 ευρώ. Η γεωργία κατέρρευσε, όλα έγιναν ιδιωτικά και η κατάσταση για τα χωριά επιδεινώθηκε. Οι ηλικιωμένοι σίγουρα νοσταλγούν τη Σοσιαλιστική εποχή. Λένε ότι τα πράγματα ήταν πολύ καλύτερα. Είχαν λιγότερα χρήματα, όμως είχαν δουλειά. Τώρα δεν υπάρχουν ούτε χρήματα, ούτε δουλειά...

Πηγή