ΠΡΩΤΑ «ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ» ΑΚΥΡΩΣΗ ΤΗΣ ΣΥΜΠΑΙΓΝΙΑΣ ΤΩΝ ΠΡΕΣΠΩΝ;

Γράφει ο Δημήτρης Γιαννόπουλος

Αναιμική, αλυσιτελής και προσχηματική επιχειρηματολογία υπέρ της Ακύρωσης της Συμφωνίας των Πρεσπών συμβάλλει ίσως στη διατήρηση του θέματος σε φαινομενική  νομική, πολιτική και διπλωματική "εκκρεμότητα".

Ακολουθήστε μας στο Facebook Τελευταία Έξοδος 

Προσφέρει και εκτόνωση της διάχυτης αγανάκτησης η οποία πυροδοτείται από την πρώτη επέτειο της Προδοσίας, εν μέσω προεκλογικής αφασίας και απειλών για νέο γύρο παραχωρήσεων εδαφικής ακεραιότητας.

Αλλά δεν βοηθάει καθόλου όσους πιστεύουν στην ανάγκη για συνεχή αποτροπή και καταγγελία των όρων της Συμφωνίας, προάσπιση των εθνικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων που παραβιαζει ή αποτροπή των νέων κινδύνων που εγκυμονεί.

Ούτε βέβαια συντελεί στην αναγκαία λαϊκή εγρήγορση και συσπείρωση μπροστά σε πιθανές ευκαιρίες ειρηνικής ανατροπής και ακύρωσης των επαχθών τετελεσμένων της.

Το ίδιο όμως συνέβη στην μεταπολίτευση με όλα τα εθνικά θέματα, ιδίως στο Κυπριακό, το Αιγαίο, τη Θράκη και τη Βόρεια Ήπειρο.

Έτσι καταλήξαμε άλλωστε και στην επαίσχυντη συμφωνία της 17 Ιουνίου 2018: Αφού δεν αναγνωρίζαμε κράτος με "όνομα Μακεδονία ή παράγωγα", δεν υπάρχει πρόβλημα - μας διαβεβαίωσαν!

Τέτοια μας έλεγαν, την ίδια στιγμή που δέχονταν να βοά σε όλο τον κόσμο η προπαγάνδα για έθνος, γλώσσα και ιστορία "Μακεδόνων", κάποιων παντελώς ξένων προς τους ζώντες και νεκρούς Έλληνες Μακεδόνες.

Έτσι φτάσαμε στο σημείο να θεωρηθεί περίπου φυσικό το σύνθημα "Εμείς Μακεδονία, εσείς Ελλάδα" που αναφωνούσε θριαμβευτικά ο Ζάεφ πέρσι τέτοιο καιρό.

Και ερχόμαστε σήμερα, ένα χρόνο μετά το αίσχος των Πρεσπών, να κατηγορούμε τον υπάλληλο του Σόρος, που χρυσοπληρώναμε επί 25 χρόνια ως "μεσολαβητή" του ΟΗΕ, τον Μάθιου Νιμιτς,  πως έχει παραβιάσει δηθεν την εξουσιοδότησή του να ασχοληθεί "αποκλειστικά  και μόνο" με το… όνομα.

Πότε όμως, στα 28 χρόνια της υποτιθέμενης διαμάχης, είχε τεθεί θέμα "αποκλειστικότητας" του αντικειμένου της;

Επειδή ο κ. Βενιζέλος, η κα Μπακογιάννη και ο κ. Κοτζιάς είχαν φτάσει να λοιδορούν τον αδολο πατριωτισμό των Ελλήνων, αποκαλώντας το θέμα των Σκοπίων περιφρονητικά ως "ονοματολογικό";

 Πότε είχε ειπωθεί ρητά στα Σκόπια πως η Αθήνα δεν πρόκειται ποτέ να δεχτεί την παραμικρή νύξη ή συζήτηση για "έθνος Μακεδόνων", για γλώσσα, ιστορία, παράδοση, κληρονομιά "μακεδονική" - πως θα το καταγγέλλει σε όλους τους τόνους, σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, οποθενδήποτε κι αν προέρχεται;

Χωρίς αυτή τη διευκρίνιση όμως, τι εμπόδιζε τους "εθνικιστές" των Σκοπίων και τους βαρουφάκειους καλοθελητές τους να βυσσοδομούν για το Δικαίωμα του Σκοπιανού "έθνους" στην αυτοδιάθεση και "αυτοπροσδιορισμό";

Εξαρχής μάθαμε να ψελλίζουμε κάτι μισόλογα για "όνομα που υποδηλώνει εδαφικές διεκδικήσεις και αλυτρωτικές βλέψεις", χωρίς ποτέ να διευκρινίζουμε ποιό - ιστορικά νόμιμο - όνομα θα μπορούσε (για παράδειγμα) να μην υποδηλώνει τέτοιες "κακόβουλες" προθέσεις: Βαρντάρσκα; Παιονία; Νέα Γιουγκοσλαβία;

Όχι βέβαια! Τίποτα από αυτά!

Για τους μεγαλόψυχους και ακατάδεκτους μακεδονομάχους μας, από Καραμανλή και Μητσοτάκη μέχρι Παπανδρέου και Καρατζαφέρη, και από Σαμαρά μέχρι Παπαθεμελή και Μέρτζο, ήταν αδιανόητο "να γίνουμε εμείς νονοί των Σκοπιανών", ούτε καθ' υποψία, ούτε κατά διάνοια!

Παρόλο που το "Νόβα", το "Βόρεια" και το "Άνω Μακεδονία" ήταν στην ημερήσια διάταξη από την εποχή του "πακέτου Πινέιρο", στις αρχές του 1992.

Λες και υπάρχουν άπειρες επιλογές ονομασίας για τα Σκόπια "πλην Μακεδονίας και παραγώγων"...

Η διεθνής κοινότητα, ο "διεθνής παράγων" και οι περισσότερες χώρες που εξωθούνταν στην αναγνώριση των Σκοπίων με το όνομα "Μακεδονία", γνώριζαν πως αυτό που παιζόταν σε βάρος της Ελλάδας ήταν μια χυδαία Απάτη χωρίς προηγούμενο, ένα έγκλημα σε βάρος της Ιστορίας και του πολιτισμού, με σφετερισμό, παραχάραξη και παραχώρηση μιας ένδοξης ταυτότητας και κληρονομιάς ενός ιστορικού έθνος σε ένα τεχνητό πολυεθνικό μόρφωμα.

Όλοι ήξεραν πως ο πόλεμος κατά της Ελλάδας διεξάγεται πλεον μόνο με την ασύστολη και ατιμωτική Εξαπάτηση του λαού της από την εκλεγμένη "ηγεσία" του.

Αναπόσπαστο μέρος της Εξαπάτησης ήταν να του κουνάνε το δάχτυλο ακόμα και "ακραιφνείς πατριώτες" για να ενοχοποιεί μετά από κάθε εκλογική ψηφοφορία ο ίδιος ο λαός τον εαυτό του. Το θύμα να γίνεται θύτης.

Γι αυτό, οι σύμμαχοι και φίλοι της χώρας, δεχόντουσαν παράλληλα να επιδεικνύουν τόση ανοχή και υπομονή στην "εκκρεμότητα" του Σκοπιανού, αναγνωρίζοντας την εύλογη αλλά αδιευκρινιστη "ευαισθησία" των Ελλήνων. "Μπορεί να έχουμε δίκιο αλλά δεν μας καταλαβαίνουν οι ξένοι", προφασίζονταν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης.

Αλλά γνώριζαν επίσης "οι ξένοι" πως η Απάτη είχε γίνει αποδεκτή χωρίς στοιχειώδη αντίδραση και διαιωνιστεί με απίστευτη πανουργία από το πολιτικό-ακαδημαϊκό-επικοινωνιακό κατεστημένο της χώρας.

 Γιατί λοιπόν να μην εκφράσουν όλα τα κράτη της γης, την περιφρόνησή τους απέναντι σε ένα τόσο ψοφοδεές, δουλοπρεπές και προδοτικό καθεστώς, μια 5η Φάλαγγα, που καθημερινά εξευτελίζει το γένος των Ελλήνων και καταπιέζει τον εξαπατούμενο Λαό, με κάθε τρόπο - με ή χωρίς μνημόνια;

Να γιατί δίχως Ακύρωση της Μεγάλης Απάτης σε βάρος των Ελλήνων δεν μπορεί να υπάρξει Ακύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών!

Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο με πλήρη Αποκάλυψη και Καταδίκη της Συμπαιγνίας ολόκληρης της πολιτικής "ηγεσίας" σε βάρος του ελληνικού λαού που αποκορυφώθηκε στις Πρέσπες.

Πώς θα γίνει αυτό;

Απλούστατα: Αντί να προσφέρουμε πατριωτικά εύσημα και να κολακεύουμε κάθε τόσο την ματαιοδοξία του Προέδρου της Δημοκρατίας, να απαιτήσουμε ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΏΡΑ από τον ίδιο, τη δημοσίευση των Πρακτικών της 5ωρης Σύσκεψης των Αρχηγών υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή της 16ης Απριλίου 1992!

Να μάθουμε επιτέλους τι συζητούσαν επί τόσες ώρες οι "αρχηγοί", που παραμένει επί τόσα χρόνια εξισου "απόρρητο" όσο και ο Φάκελος της Κύπρου (ο οποίος γίνεται πάλι επίκαιρος λόγω του εν εξελίξει 3ου και 4ου Αττίλα).

Να μάθουμε δηλαδή αυτό που αποκαλύφθηκε από τα Wikileaks και επιβεβαιωθηκε χωρίς διάψευση, από τον πιο έγκριτο διπλωματικό αναλυτή, μεγαλοδημοσιογράφο και άτυπο σύμβουλο του Υπουργείου Εξωτερικών, Σταύρο Λυγερό:

Πως αντικείμενο της διαπραγμάτευσης με τα Σκόπια «εδώ και πολλές δεκαετίες» ΔΕΝ ήταν η διπλωματική τους αναγνώριση από την Αθήνα με αντάλλαγμα μια «κοινά αποδεκτή ονομασία», ΑΛΛΑ η αποδοχή από τα Σκόπια μιας «σύνθετης ονομασίας» για να τους αναγνωρίσει το κράτος των Αθηνών την μακεδονική «εθνική ταυτότητα» που επικαλούνται ανεμπόδιστα, από την εποχή του Δημητρώφ, του Τίτο και του Ζαχαριάδη.

Και για να μην νοηθεί πως επικροτούμε οποιαδήποτε διάθεση εκδίκησης ή φυσικής τιμωρίας των (εκατοντάδων) Συνενόχων της Απάτης, θα προτείναμε να εκδοθεί μαζί με τα Πρακτικά, Προεδρικό Διάταγμα αναδρομικής αμνήστευσης όλων των συναφών κακουργηματων σε βάρος του λαού και του Εθνους, εφόσον κάθε ένας από τους υποψήφιους στις εθνικές εκλογές πολιτευτής υπογράψει Δήλωση Αποκήρυξης Παραβιάσεων Εθνικής Κυριαρχίας που έχουν συντελεστεί, μαζί με Προσωπική Ένορκη Δέσμευση για την από τούδε και στο εξής Ανυποχώρητη Διεκδίκηση, Ανάκτηση και Υπεράσπιση των καταπατηθέντων Δικαίων της Χώρας.

Ακούγεται ίσως αστείο, ρομαντικό και ανεδαφικό, αλλά σκεφτείτε πως Ολόκληρος ο Κόσμος σήμερα διψάει για το Πνεύμα του Ελληνικού Λόγου ενάντια στην Νεοταξική Βαρβαρότητα που μεταλαμπαδευσε κάποτε στα πέρατα της Οικουμένης ο "σφαγέας" (κατά τον νεόκοπο Βαρουφακιστή Τάκη Μίχα) Μεγαλέξανδρος.

Πολλοί από αυτούς που αναγνώρισαν την "Μακεδονία" των Σκοπίων από απέχθεια και αηδία για τους ελληνώνυμους δολιοφθορείς του Ελληνισμού, θα προτιμούσαν να τους δούνε πάλι υπόδουλους στην Μάστιγα της Ασίας, πάρα να σέρνονται για άλλα 200 χρόνια σαν τον Εφιάλτη σε μονοπάτι που οδηγεί μόνο στα μετόπισθεν των Θερμοπυλών.

Κανεις δεν μπορεί να πει το Μολών Λαβέ για λογαριασμό μας.